Alle inzendingen over pijn

je gaat naar waar het pijn doet je zet de deur open en iedereen kijkt je huis in je stut stileert tempert de heftige storm je schrijft over wat ooit was wat niet voorbij gaat je gaat naar waar het pijn doet je zet de deur open…

Als huilen de pijn verlicht ben ik echt aan een spaarlamp toe.…

Ik weet dat Zijn Licht over mij zal schijnen bij mijn kracht maar ook bij mijn diepste pijnen.…

glinsterende pijn druppels vergankelijkheid rustend in een oog…

Laat je leven Niet stil zetten Door angst en pijn…

Een conflict doet pijn. Het zou anders kunnen zijn. Wederzijds begrip.…

Eerlijk delen Ik kan je nog niet binnen laten heb nog geen ruimte in mijn kop die ander is blijven logeren al weten we beiden: het is op We delen vals herinneringen: jij mag deze, die’s van mij Wie had ‘t over eerlijk delen kijk, ik krijg alle dozen pijn pijn om wat was en niet zou worden pijn om wat leek en toch niet was pijn om de barsten…

Op weg naar een toekomst zonder pijn, Wij zijn meer dan twee, wij zijn elkaar.…

Met een behoorlijke pijn in haar gewrichten, pakt ze d'r pen en gaat even dichten, de pijn zit namelijk niet in d'r hersenpan, dus doet ze wat ze al veel langer kan, ze zet d'r gevoelens gewoon op papier, dan maakt een beetje pijn niets uit, geen zier. Ze pakt een extra paracetamol, nee, niet teveel, dat wordt te dol.…

Zo vaak wil ik met je praten om alle vragen die je liet en dat gevoel van niets en niemand zijn maar voorgoed ijzelt de pijn nu jij er niet meer bent terwijl ik mij vertwijfeld afvraag of ik je heb gekend er is geen weg terug en zelfs niet eens een brug naar daar waarheen jij reisde en voorgoed ijzelt de pijn van niets en niemand zijn…

waarom voelde ik de pijn weer? langzaam drink ik de fles leeg om even mijn pijn te verzachten om even nare gedachtes te kunnen verzachten vragen zul ik blijven houden waarom aan de drank?…

Ik smijt mijn pet af Ik huil zonder iets op mijn hoofd Bijna iedereen was me vergeten bij kerst En ze hadden me vanalles beloofd Het deed me pijn het deed me pijn Maar wie laatst lacht lacht het best Dit jaar nodig ik iedereen uit En hang ik een gevelkerstman boven mijn ruit…

Als ik weer voel de pijn van het eenzaam zijn laat mij dan niet alleen maar blijf dicht bij mij. Pijn die ik nog voel bij de herinnering aan toen als ik weer onrustig ben en er chaos heerst in mij. Zie je tranen in mij ogen sla dan je armen om me heen laat me voelen je hoort erbij ik wil zo graag gelukkig zijn.…

Wreed ben je je doet me pijn met zoveel moeite en venijn los laat ik je ik wil je niet meer 'k heb zoveel pijn zoveel zeer je kan bedaren ik ben weg ik voel me vrolijk en opgelucht zeg en nu jij zal jij ooit bedenken de andere weg in te slaan? Nee. Nooit.…

Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn. Om pijn te schrijven heb je weinig woorden nodig. ----------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1975.…

het zuigen van jouw kracht de golven van immense pijn ik ga mee, toe nou wacht laat mij heel even gelukkig zijn…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn?…

Het doet me pijn deze dingen over jou te horen. Je pijn, angst en onzekerheid het rot gevoel waar jij onder lijdt, Weer van de depressie verloren. Dit alles door mensen uit het verleden, jezelf snijden, pijn doen.. kapot maken.. Die dingen, blijven mij elke keer weer hard raken. Jongen, jij hebt te veel geleden.…

Mijn lot is veel pijn en een vage toekomst. Moet ik dankbaar zijn over mijn vroegere functioneren? Moet ik deze ziekte accepteren omdat ik ouder ben? Mijn pijn kan zó ondraaglijk zijn, dan ben ik kwaad en heb angst! Hoelang hou ik deze ellende nog vol? Wat als ik er niet meer ben? Al deze vragen doen zoveel pijn.…

Geluk Een beetje geluk Met een paar woorden helemaal stuk Pijn Een heleboel pijn Verboden liefde die niet mocht zijn Verdriet Heel veel verdriet Ligt voor mij nu in het verschiet Gedachten Eenzame gedachten Dat is alles wat ik nu kan verwachten Door Mijn leven gaat door Maar ik vraag me af waarom, waarvoor…

zij zal haar armen om je sluiten en je het hart van moeder natuur tonen Haar schoonheid herstelt de eeuwige pijn Pijn gevuld met haat door het duister een gedoofde vlam zal weer branden Als de aarde weer herstelt en de ziel weer terugkeert in jullie koude harten der haat…

voorzichtig raak ik je aan bang om pijn te voelen durf ik het wel ik kan niet meer tegen een traan je voelt zo zacht ik krijg een warm gevoel ik word rustig vanbinnen Dit is iets wat ik nooit had verwacht ik hoef het niet te berouwen het doet geen pijn ik word blij van dit gevoel volgens mij heet dit vertrouwen…

totdat de pijn verzacht: je wou dat het kon. Alweer opnieuw proberen, nog een keer, doorzettingskracht. Jij kunt je verweren tegen pijn en onmacht. Je verrast me weer zo'n oude vrouw. Doorzettingskracht schuilt in jou.…

knijp mij in mijn hand hoe werkelijk is liefde ik voel enkel pijn…

geweld velde pijn bleef achter daders ontsprongen…

maar ook niemand doet mij pijn..…

Knagende honger, de pijn van een lege maag, erger dan oorlog!…

Tedere knuffel Verhult haar ware aard van Verwoesting en pijn…

maar dit doet zo'n pijn en ik weet niet waarom.…

ik nam te vaak afscheid van dat wat er niet was ik bezorgde mezelf dubbele pijn…