Alle inzendingen over emoties

Mijn hart hangt Aan een zijden draadje... Ooit had mijn hart jou gevonden en gewacht op jou... Jij had mijn hart gestolen en teruggegeven. Mijn hart aan een zijden draadje En ook een deel van jou...…

Dit is overmacht lief we gaan niet hard water tot aan de kade dauwdruppels in de mist het hart ontdooid ben je daar waar je wil zijn elke dag weer een laatste dans ik begin van voor af aan…

kunstmatig werd ik geboren door jou de warmte voelde zalig zacht ik wist meteen het was door een vrouw je leerde me een taal die ik niet begreep "mama" was het woord dat in me bleef 'k zag geen verschil tussen blank en zwart een ras was mij totaal onbekend ik wist dat je me verdedigde met je hart je voedde me op zoals het moet soms…

Af en toe kan het leven behoorlijk ingewikkeld zijn Zeker als je kijkt naar de liefde Verschillende opties krijg je in je schoot geworpen maar altijd komt de ware uit een rare hoek Het is altijd iemand die je niet verwacht begrijpt of verstaat Het is altijd iemand naar wie je juist niet op zoek was…

Guur wild nat Gebogen tak Dwarrelende bladeren Gebroken met de storm Rollend over rail Stoppende trein Verkleuring groen naar geel Netwerk bruin poreus Aderen in het blad kalende reus apoptotisch Als spinnenweb vertakt Bladeren sterven af necrotisch Het park wordt chaotisch Skelet van een vogel Glinsterend web Ochtendkou morgendouw…

Pure angst trilt zwaar in het hart wurgende houdgreep bijna stikkend vuisten gebald wanhoop in droge ogen tranen inslikkend Smeekbede geluidloos snikkend…

Muziek schettert in mijn hoofd Maar ook nog steeds die stemmen Waarom word ik niet geloofd Ik voel mij als gevat in klemmen Het leven leek zo simpel Zo vrolijk en zo vrij Ik had vertrouwen in de mensen Vertrouwen had men niet in mij Wat mij nu plots is overkomen Dat had geen mens toch echt verwacht Ik lig te woelen in mijn kussen Oneindig…

Een nobele kruin van halfedel filigraan van bevend koolstof aan een grijsgrauwe hemel de wind ervan aangedaan…

Herinneringen vergelen, illusies verwaaien, verlangens vervagen. Alleen onze fantasie die blijft, teistert ons lijf.…

Het zien van jouw foto Doet mij verdriet Denkend aan de leuke tijd samen Toen wij steeds nader kwamen Maar jij durfde het niet aan En liet ons gaan Tot mijn groot verdriet Ik wilde dit niet Met gevolgen zo groot Niet meer te overzien Jij blijft er voor wegrennen En wil het niet erkennen Ik weet dat je het niet wil horen Maar hij is toch…

Momenteel haat ik alles, m'n leven, de situatie waar ik in zit bah! 'k ben verdrietig, kan wel janken gewoon om niks! Oud zeer, nieuw zeer, moet ik graven naar meer, in vroeger of het heden? Diep van binnen weet ik het wel, maar er voor uit komen...kop in het zand dus! Ben beter in denken dan doen in sommige gevallen. Maar het beheerst m…

Onverwachte tintelingen laten een grijze massa kraken, scheuren meedogenloos door het stof der geboden, dwars tegen elke sleur in, langs ondenkbare vormen, ongeschreven normen, verboden vruchten, restanten van verbrijzelde verlangens en onvoorspelbare kluchten, richting de uitgebluste delen van menig levensvuur, door het beeld dat spontaan…

Licht en schaduw donker en schemer Ze zit met haar hoofd gebogen Tranen stromen maar wangen blijven droog Vervlogen hoop blindelings geen vertrouwen De wanhoop snoert de keel dicht wringt handen in een droge snik…

Een geur van tabak is blijven hangen aan het papier waarin de vorkjes zaten waarmee in voorbije jaren zoveel mensen taart of gebak konden eten maar die nu niet meer door hen gebruikt kunnen worden. Wat is er gebeurd met deze mensen? Leven ze nog of hebben ze intussen het andere land bereikt waar taart niet meer bestaat? Verleden leeft in…

De blonde haren van mijn oudste zoon zij werden gierend razendkort geschoren met grof geweld, alsof hij weer geboren moest -'t was mijn verdiende loon- zijn voorhoofd kleurde langzaam rozerood terwijl ik zwijgend naar hem stond te staren een hoge rug met krachtige gebaren stond donker voor hem, groen en groot. Iets deed mij uit dit wrede beeld…

ongekend de warmte, explosief de dragers van vers zonlicht met armen die ontwaken in een open huis als groeiende ruimte waarin middaggezichten wandelen met zuivere stemmen naar het oor van liefhebben en elke adem uit het hart -in geboorte- geoogst…

Er zit een bal in mijn buik Vol angst en onzekerheid Tranen zitten tergend hoog Ik raak elke grip nu kwijt Ik weet het even niet meer Waar ik nu goed aan doe Ik wil open zijn zoals altijd Maar waar leidt het naartoe Ik mis het gevoel van liefde De warmte die ik bij je vond Voel me verlaten ontheemd Spinsels dolen rond en rond Misschien…

Dwaze dingen Die wij doen Vormen het ongemak Waarmee wij leven Kille tradities Blijven behouden In het huis Waar wij nu wonen Liefdeloze blikken Werpen wij langs elkaar heen Zodat we niet bang hoeven te zijn Voor de waarheid Slaap zacht meisje Droom zacht prins…

Tranen zoeken een uitweg emoties overdonderen onzekerheid sluipt snel onderhuids waar warmte was nu kippevel…

Je kijkt zolang naar iets uit vol vrees of hoop, maar de dag gaat voorbij, de uren op de loop. Het volgende komt aan, zo is je bestaan en ook dàt gaat voorbij en alles blijkt ijdelheid. Naar Prediker: alles is ijdelheid...…

ik tel verder steeds maar verder alsof er nooit een eind aan komt of ik niet reeds ben afgestompt ik tel verder steeds maar verder hoewel er niets te tellen valt niet meer op mijn vingers alleen vuisten nog gebald ik tel verder steeds maar verder alsof er nooit een eind aan komt…

Als alles anders was Dan was je nu met mij niet met haar Ach zo lang geleden schreef jij al jouw naam met gouden letters in mijn hart Maar onze liefde werd door ouders en door de kerk verboden Wreed uiteen gerukt Ons kleine meisje kreeg ik alleen, werd als bastaardje bestempeld en ik als hoer Jij dacht, dat er een abortus was…

zo jong en zo mooi karakter dat warmte uitstraalt een slot dat je niet kan verbreken zachte stem die mij aanraakt ogen die ik streel gevoelens die men beperkt dromen om zich goed te voelen... omdat de pijn niet zou blijven bestaan.…

Hallo Mam, just dreaming of you 94 nu, wat geweldig wat een wijsheid moet je hebben ik voel wat je mij wilt zeggen oke, ben even de weg kwijt 'k ben nog steeds niet volwassen ik hou niet van de systemen hier you know tell me, moet ik door of kom ik bij jou, hoe is het daarboven? ik hunker naar jouw lach...…

Als ik hem zelf gebrandmerkt had kon ik de tekenen herkennen en zou ik weten wie hij was. Maar zelfs het vuur dat zijn verminking heeft aangekondigd, is mij vreemd. Ik kan de vlammen niet verstaan, al praten zij in vele tongen: Er is niet één, die tot mij spreekt. ----------------------------------------- uit: 'Niet ik beheers de taal…

Stiller stil Als de ijsvogels dromen raken wordt het stiller stil met koude handen ijzende ogen De clown die lacht bevroren tranen zijn schoenen veel te groot De danseres die huivert wankel op het slappe koord Het applaus is mager als de fluister stil valt verdwijnt zij in de mist Stiller stil huilt zij Boulevard of frozen…

Immense groeven trekken over haar gezicht Uitgesleten door tranen Als water dat zich door rotsen Een weg kan banen Zo zacht zo mooi Maar toch zo hard…

hoe vaak kun je sterven aan dodelijke blikken de bodem raken van een glas bloedrode wijn hoe sterk moet je zijn om te kunnen overleven tussen andermans wanen die zo realistisch lijken hoe lang ben je in staat de zure druiven te slikken waarvan je weet dat ze niet rijpen zonder warme lucht en hoe blauw is het antwoord op al deze ongestelde…

Wie is die ander die me ziet, die me leest, die me groet? Wie is de ander die me ongevraagd soms hier of daar een teken doet? Wie ben ik zelf? Ik weet het niet: ik doe de dingen die 'k niet wil, en die me spijten of doen lachen of schreien soms, verborgen, stil... Wie is de mens: de een, de ander, wie is dat vreemde wezen dan soms zo vertrouwd…

Jouw lichaam danst schat muziek de klanken in extase vloei het zwepend zweet langs zijn leidende lichaam verweef vertrouw de kracht laat je zweven zweef dans leef vergeet mij even dans schat dans sluit je ogen vertrouw mijn kracht.…