Alle inzendingen over liefde

Ik zag je huilend naast mijn eenzame bed, een dramtisch schouwspel neergezet. En toch, nog steeds, denk ik, waarom toen pas, toen ik mijn vleugels eindelijk zou spreiden toen ik geen enkele uitweg meer zag voor ons beiden dan uit elkaar te gaan en onze wegen te laten scheiden. Waarom overweldigde je mij toen pas...met witte lelie- bloemen. Gaf…

Bij de eerste blik een brandend verlangen door mijn ziel. De tweede ontmoeting zag ik alles bij je wat me beviel. Als een engel met gewonde vleugel zag ik je staan opende mijn hart en vloog met je vandaan Weg van een aarde stekend koud. Hunkerend en in extase naar een hemel die ons warm houdt.…

heb stenen geraapt op onbegaanbare paden om hun vorm en kleur ze spraken me aan warmden mijn hart met energie uit verleden ik kende de grond zocht leeftijd en naam uit de historie tot heden het verstaan van elkaar werd uit magie geboren zij spraken verloren woorden…

liefde gebaad in schoonheid gespiegeld in rust van gebalsemd maanlicht teder bedwelmt in welving van wolken zielsblij in omhelzingen van diep beminnen gloeiend in een vuur van betoverende warmte vol met muziek in de streelzee van adem verslindende melodieën wegzinkend tot diep in de nacht…

de heuvels waren rond en vriendelijk de beek al wat bejaard een trage stroom in lichtend zand cipressen aan de oeverkant ik vond je in de warme wind eenzaam tussen rank en druif jij zonnebloemde als een kind voorover in een lome wuif bloeide waar de tijd was stilgezet een open hart in zongebed…

Bliksemsvlug jij wil vlijmscherp tussenweg omhoog heel ver melkweg ster zijn flonkeren stralen bliksems lang laat mij jouw geliefde zijn…

Hoe goed het gaat en hoe fijn het is in de nacht jouw hand te voelen en hoe ik in het ontwaken de liefde in je ogen zie -wij verstaan elkaar- ik zie hoe het licht door mijn lege glas kerkraampjes projecteert op mijn witte muur Hoe goed het gaat...…

zilveren draden gesponnen uit liefde die mijn hart ontwarren uit verdriet en mijn hoofd te ruste draagt gouden blik tussen jouw wimpers die mijn tranen drogen als de zon en mijn leven weer kloppen laat saffieren pracht die mij doet zoeken naar de schoonheid van een vrouw en mijn nare gedachten verlaat diamanten kracht die mij verleidt…

ik wil bouwen geen ruïnes schonen op een al doorleefde plek een nieuwe stek daar verrijst mijn kathedraal zonder pilaar en heilige graal geen glas in lood en zwaar berookte muren vrijheid gaat weer eeuwig duren het zelfdragend dak wisselt steeds van blauw naar zwart met vage wolkconstructies de muren transparant uitgevoerd in seizoengroen…

hij is tachtig zij moet nog zes maanden hij raapt haar op als ze weer eens te snel is opgestaan maar zij kookt nog als een prinses ook al weet ze dat hij eigenlijk niets meer lust een perfect paar ze passen, bij elkaar…

liefde is hard liefde is sterk overwinnen is wat het doet liefde is meedogenloos liefde is meeleven een groot mysterie noem je dat liefde is onvoorwaardelijk liefde is water en vuur het is een gewonnen oorlog liefde is houden van liefde is toelaten genegenheid tonen is wat je doet En het mooiste is, liefde is voor ieder wils…

Op mijn pad groeien aldoor prachtige bloemen. Maar soms zit ik gevangen in een storm en weet niet wat ik er mee aan moet. Op zo’n moment verdwijnen al mijn mooie ideeën, is mijn hart bedroeft en omgeven met een sluier van vervelende emoties. Alle mooie dingen in mijn leven betekenen dan niets meer voor mij een wervelwind gooit…

De nacht is een nieuw verhaal van de maan die fluistert en sterren die wachten maar hun licht niet vergeten. De nacht waarin ik jou weer zal zoeken maar geen sterke droom kan vinden die je schoonheid niet verliest en van woorden sterren probeert te maken die bij je passen. Die je slapeloze gedachten weer vult met beloftes die een nacht duren…

het is pijn een plekje dat er niet hoort te zijn soms weg door vergeten niet meer willen weten maar stralend terug op momenten van ontspanning en rust vangt mijn gedachten met een hand vol onbestemde angst pijn om te leven te moeten doen wat hoort in verwurging door het morele koord…

Toen hij voor haar deur stond wachtte hij met kloppend hart Nu hun afspraakje plaatsvond reageerde hij tamelijk verward Gisteren had hij haar ontmoet op het feestje tot laat ’s nachts Uit alcohol putte hij zijn moed en hij vroeg haar onverwachts Ze wou wel, hij werd onzeker zijn handen woelden in ‘t haar Innerlijk werd hij enkel weker…

zag de herfst in haar ogen oplichtend in de lage zon haar schouders licht gebogen vingers stram en krom de zachte stem vertelt verhalen van hoe het vroeger was stofjes dansen in verdwalen vandaag komt er niet aan te pas zij oogst herinnering in vorm en kleur maar haar winter staat al voor de deur…

Op het gevoel dat ik leef vraag ik jou mij te delen. Schoon word ik van het water dat geschuimd tussen ons is van huid op huid. Mijn streling op je hart gaat niet onopgemerkt voorbij want het schrikmoment ligt nog op je netvlies. Geef 'het' vrijheid is enkel wat ik fluister omdat ik zelf ook wil lopen waar mijn pad loopt.…

heb in muren je naam gekerfd mijn mes geslepen op bomen het hart gesneden met pijlen doorboord godvergeten veel van je gehouden jij hebt me niet gehoord mijn liefde werd stil verdronk in de zee van jouw woorden mijn golven sloegen stuk in de drukte op strand als los zand liet jij mij door de vingers glijden naamloos op…

Liefde voor jou en mij Een kus en een aai Ik neem mijn kans Kom maar aan mijn zij Vrouw, droom met mij mee Lieve woordjes Verliefde blikken Wij gaan samen in zee Wij gaan samen nog zoveel dingen doen Gelukzalige omhelzingen Sterretjes in onze ogen Hoe ik geniet van jouw zoen…

Als jullie vader, Zal ik voor zorgen dat jullie gelukkig zijn Dat jullie een goed leven tegen moet komen Dat de keuzen voor jullie klaar liggen, als het tijd is te kiezen Nou hoop ik dat jullie mijn advies volgen Dat alles wat ik jullie geleerd heb gebruiken om verder van te komen Dat educatie de bron is voor jullie toekomst Al is…

ontmoette je in kleur je regenboogde licht parelde in het web gesponnen in de morgen dagfris in zachte bries je dauwde zo lief viel en raakte de aarde met een spetterende zoen maar het rag glom nog door je lach van toen…

Eerst praat je dan ben je stil, Eerst doe je wat die jongen wil. Je komt er achter dat het niet goed is, Je had het verkeerd het was mis. Eerst was er liefde nu is er haat, Zo is het nou hoe de liefde gaat. Er is niks te veranderen daar aan, Je moet gewoon voor die ene jongen gaan. Je vertelt hem alles wat je doet, Het is fijn het voelt goed…

er is weinig dat werkelijk meewaait als bladeren in je ogen dansen, met gras dat buigt door stormkracht verder likt de regen oude ramen, zichtloos veel vertekenend sta maar op en wacht tot liefde warme woorden brengt tranen plengen reeds zichzelf, de wederhelft van ongedwongen vreugde kun je immer voelen in de adem die je lacht…

zag je gebaren een vragende hand vingers gespreid je stem klinkt verloren dat wat je was ben je kwijt oogt nog vol twijfel hoopt op een wonder maar verdriet kent geen tijd heb je schouders gepakt in een woordloos omarmen er bleef voor ons geen respijt…

In jouw stille wereld Zweeft een droom Als wordt hij voortgeblazen door de wind In jouw stille wereld Is het woud zo mooi Als was het betoverd door een glimlachend feetje In jouw stille wereld Zorgt jouw glimlach Voor een eeuwigdurende lente in mijn hart…

Vervuld zijn de dagen zonder gemis waarmee ik voel in alles een te zijn.. een onschuldige zondaar als ik ontleent niet alleen zijn geweten maar ook zijn houding door het gedragen besef innerlijk verwant te zijn aan zowel de strohalmen als de pluimen, een ingeslagen zoektocht vervolgt zijn weg dat haar verlangen vindt in de openbaring…

Jij en ik Ons en wij Heerlijk samen Heerlijk vrij Eigen stukje Stukje met z’n twee Precies in balans Beiden tevree Lang gewacht Veel geleerd Kennis en ervaring Ten goede gekeerd Genieten van wat is Vertrouwen op wat komt Uitbreiden van geluk Zodat dit nooit verstomt…

Ik mis je zo. Kon ik je maar zien. Hoe lang heb ik jouw al niet gezien? Owijs lang. Uren kan ik aan je denken. Vanaf het eerste ongenblik. Aantal dagen viel ik niet op je. Na een week wel. jou mis ik zo. Ongelofelijk veel. Uren van de dag mis ik jou.…

ik kreeg een hand terwijl je ogen van de wereld waren een ander universum zagen door de blauwe nevels rook je opende en toch in koel afstandelijk kwam onverwacht de schok je verkilde in lichaamstaal verschroeide me met hete zonnewind heb de sterren in je blik zien doven jouw apocalyps kom ik nooit meer te boven…

de wind in de bladeren verwaaien gedachten aan haar het meisje van toen toen de regen was vergeten waarvoor ze was bedoeld haar eerste zoen haar verdriet om niet wat zou ze doen nu heeft de zon haar omarmd verwarmd tot in haar hart waar ligt haar smart voelt ze zichzelf in het midden diep van binnen of zoekt ze verder en verwarren…