Alle inzendingen over emoties

Het zal nooit meer helder worden De winter is niet koud maar wazig net zoals de zomer Steeds verder moet ik gaan Op zoek naar nieuwe steden want vermomd in vreemde kleren is het overal Speel met mij een spel dan zal ik nooit meer praten nooit meer in de ogen kijken van onmogelijke liefdes nooit meer alles geven voor wat ik niet meer…

Ik doe mijn ogen dicht. Het schemert. De avond verdrijft het licht. Het donker levert donkere gedachten, sombere gevoelens, in grachten is iets ontroerends. Er zit een donzig poesje Aan het snurken. Zij heeft een grappig snoetje, pootjes lijken op augurken. Ik doe mijn ogen open. Het is erg laat. Ik vergat de tijd, Ik vergeet dat…

Hoe kan ik dichten als mijn gevoel zover van me verwijderd is dat zelfs tranen niet te vinden zijn. Geen pijn of warmte wanhoop, kou, slechts leegte waarin ik besta maar niet ervaar. Waar ben je vraag ik mij in stilte.…

de muren van mijn gevoelens slijten weg ik ben er echt blij om zeg wist niet dat dat ooit nog kon verdwijnen maar je deed iets met de mijne voelt goed en hoop dat ook zo mag zijn want alles wat ik wil is geen pijn heb al genoeg daarvan gehad en dat ben ik zeker zat begrijp dat het voor jou ook niet makkelijk is of heb ik het nu mis ik zie…

Het trekt zo makkelijk, door je kleding heen. Je huivert haalt diep adem kilte wat een kilte. Mensen huiveren, wat een kilte. Ze gaan snel door, kunnen zij het helpen. Zullen zij het verhelpen. kilte sla de bladzijde om. Het doet je huiveren, zo gaan mensen niet met elkaar om.…

zonder illusies zaagt hij op woensdagavond de week doormidden…

in het glansrijke daglicht laat jij de dag in plooien glijden in gedachten verken jij de dag giet het naar jouw vormbeeld emoties spelen hierbij een rol in tal van voelbare golflengtes langzaam krijg jij ideeën in unieke herkenbare beelden dan verschijnt er in jouw ogen een prachtig glooiend parcours…

Maar pas terug uit deze plaatsen waar sporen van ellende zijn, waar mensen streden voor het leven, voor waardigheid en tegen pijn; hier zie ik mensen anders leven en ook misschien wel dwazer zijn, maar toch, de glimlach is gebleven vooral van hen die kleiner zijn, en 'k weet dat zoveel niet te vatten, niet onder woorden kan gebracht, wat…

Ik Ik lieg Ik lieg elke dag Ik lieg elke dag opnieuw Opnieuw elke dag, lieg ik lieg ik, elke dag? Lieg ik? Ik?…

Hoed je voor hoeden groot groter grootst geen gezicht te herkennen gedrochten benen vrij van visitatie onder grootst klik klak der net geziene hakken wekt de kak ingepakte ridderzaal zilverstaal glimt hoeden flappende randen verraden staalhard marcheren onderdanigheid schijnt gigantisch vrijwillig schijnbaar wijsloos hoezee hoezee hoezee…

Ik leef met je mee. Het zit je niet mee. Je wil vrij zijn En toch ben je gevangen, in je eigen ketenen geslagen. Je eigen authentieke ik opgesloten in een diepe, donkere en kille kelder. Toch blijft ook God jou toespreken om in het echte leven te stappen. Ook al verlang je al zolang en zo vurig naar die bevrijding en wil je eindelijk…

Lopend Met het zand Tussen je tenen kriebelend De zee Brengt schelpen die ik Bibberend in mijn emmertje stop De wind Blaast zijn laaste adem uit Die mijn haren Willekeurige kanten op laat dansen Met een zucht Terug lopend naar de realiteit…

Ik huilde toen ik mijn jeugd verliet en de grote mensenwereld binnenstapte een wereld die zo gemeen kon zijn en waar ik niets van het volwassenzijn snapte Die wereld was zo wreed en medogenloos en opeens stond ik daar middenin als het kon zou ik terug zijn gegaan want ik had het hier niet naar mijn zin Maar ik groeide mee en werd volwassen…

Laat het los, Maak een nieuw begin, Als een koele wind door je hart. Zet je zorgen opzij, Maak jezelf vrij, Alleen of met mij. Wees niet boos op het verleden, Geniet van het heden. En maak jezelf vrij.…

al die grootspraak moed gevonden uitgegroeid tot reuzenmens blijkt zomaar in het niets verdwenen zichtbaar is geen ene grens er is slechts klein voldoende lafheid stil als een muis en veel verdriet er is geen kracht om jou te dragen het spijt me maar ik kan het niet…

Uit de hand gelopen, uit de maat naast de schoenen lopen of juist erin hoofd omhoog, zeg maar arrogant dan ben je tegen alle invloeden het meest bestand.…

Ik wil het schreeuwen van de daken, Tegen ieder die het horen wil, Maar mijn mond die zit vergrendeld, Angst weerhoudt me, maakt me stil. De ene minuut dolblij, De andere minuut stervensbang, Als angst en hoop strijden Duurt wachten soms zo lang……

soms, als ik in de dood verblijf en het schimmenspel zie om mij heen gonzen eentonige geluiden zij hebben het sterven gemeen geen woord of gebaar kan mij dan raken ik ben, zonder iemand te zijn voel, zonder kreten te slaken…

Degene die niet jouw antwoorden heeft Maar je de weg wijst om deze in jezelf te vinden... Degene die je laat ontwaken Je ziel blootlegt om te veranderen in een beter mens, en je leert kijken ... Met je hart.…

Mensen zijn slechts passanten in je leven, de één blijft lang, de ander maar even! De blijvers zijn en blijven belangrijk, de gene die gingen werden herinneringen! Leuke gezellige lieve en verdrietige momenten, het heeft je gemaakt tot wie je nu bent! Een mens met een rugzak en levenswijsheid, je gaat weer verder...maar de herinnering blijft!…

Here ik ben wel groot geworden. Maar als mijn hand in Uw hand ligt Voel ik mij weer klein als een kind Die niet omhoog durft te kijken. Elke stap die ik zet in het leven Wordt moeilijker als ik verder ga. Ik weet dat U altijd bij mij bent Toch is het lopen naar U toe zwaar. Mijn hart staat wijd open voor U Soms besef ik dat niet goed genoeg…

ALS EEN MUUR VAN WATER ONSTOPBAAR BULDEREND AFSTEVENEND OP HET VASTELAND ALSMAAR HOGER GEVAARLIJK OVERHELLEND UITEINDELIJK OMROLLEND ONVERMIJDELIJK KAPOTGESLAGEN OP DE KUST VAN ONS DROOMEILAND... (voor m'n ventje)…

Een hobo blaast de ochtend open de lucht trilt het eerste licht valt dralend op mijn handen de eerste schaduw vouw ik weetgraag open de eerste aarzeling uit zich in verwondering een hobo blaast de ochtend open een vogel zingt…

Al is de waarheid nog zo hard Het Blijft altijd de waarheid Al doet de waarheid zo veel pijn De waarheid zal geen leugen zijn De waarheid zal de waarheid zijn Zo als een leugen een leugen blijft Al is de waarheid niet zo fijn Een leugen doet later pijn Voor een gelukkig leven Moet een mens de waarheid spreken…

Op zoek naar ruimte vrij vliegend als een arend in de lucht vindt zij meewiegend behoefte aan beperking zij vlucht het luchtruim voelt kil en stil zij wil een veldmuis zijn veilig in de schoot van de aarde zoekt zij het geheim en geborgenheid als waarde.…

Een droom laat je dingen zien Soms fijn en soms weer niet Heeft je droom een betekenis Of betekent die helemaal niets Een droom is een beeld van het verleden Of een beeld dat de toekomst kan geven Of is gewoon fantasie Soms kunnen dromen uitkomen En soms kunnen die dat niet Soms moet je een droom naleven En een andere juist niet Soms zal…

vingertoppen voelen zandkorrels aan steen, hoe leven kleeft voelen ribbels aan een stof die warmte geeft vingertoppen die langs muren in het duister tasten licht ontdekken het maakt handomdraaiend leven zichtbaar in een flits dat even hecht…

Mensen kunnen je maken of breken zo is het altijd al geweest lieve woorden influisteren of je de grond inboren en dat laatste nog wel het meest Nu sta ik meestal daar wel boven er zijn al zoveel dingen over mij gezegd maar als ik dan eens opheldering vraag ben ik het die het verkeerd heb uitgelegd Mij maakt het al jaren niet meer uit jaloezie…

Het gaat beter ieder uur. Het is niet snel maar toch en elke dag een beetje. En weet je? Ik doe alles zelf! Voor mij haalt niet iemand anders de kastanjes uit het vuur.…

Hou een gedicht tegen het licht lees een traan en een lach,'t zal altijd over emotie gaan.…