Alle inzendingen over lichaam

Hoor je de wind? Het is het verhaal van de duizend blaadjes en een die dwarrelend in jouw capuchon verdween Zie je de zon? Het is het verhaal van de duizend stralen en een die betoverend op mijn dakraam verscheen Ruik je de suiker? Het is het verhaal van de duizend bieten en een die van de wagen vloog tegen mijn been Voel je de regen…

je sterke lijf is zachter dan ik dacht je vingers vaardig in oneindig strelen nog speelt er ’s morgens na dit zoete delen rondom jouw mond een glimlach van de nacht…

Weer neergeschoten door het verleden Lig ik verlamd met een berg Herinneringen op mijn borst Te zwaar om mij te keren naar het heden Een gapend gat in de rug Eens zal je leren Wat je achter je laat Komt toch weer terug Kou langs de graat Verstilt het hart…

Het is zover, ik ben in de overgang Na eindeloos vruchtbare jaren Barst ik los in vreugdevol gezang De tijd is voorbij van kinderen baren Over die overgang heb ik veel gelezen Opvliegers, dips, en ook humeurigheid Daarvoor zou ik wel moeten vrezen, en er zou wat veranderen in de sexualiteit Maar het kan me allemaal niet deren Weg met tampons…

ik leg mijn hand te luisteren in je zij en fluister jou de vertaling in het oor jouw lippen herschrijven de zinnen op mijn huid ------------------------------------- “Vertaling” © Jan-Clemens Lampe, april 2003…

waarom vlucht je voor de vrouw in jou ontloop je koesterende blikken omdat de heimelijke vragen je op dit moment niet schikken na het jarenlange stikken in verdragen van elkaar complimenten en geschenken hadden slechts een doel ze waren niet voor jou bezit werd je, zijn vrouw geen oog meer voor je eigenheid het kleine leven onder zijn…

Voorlaatste tree gemist tussen waan en werkelijkheid plekt bont paars-blauw Allerlaatste tree gemist kleuren toverbalden een harde tint van liefde naar haat Nooit viel zij meer zeven regenbogen kleuren schimmen in de schaduw grauw ...…

Laat ze naar je kijken Alsof ze beter zijn Laat ze om je lachen Gun ze toch die gein Laat ze nu maar denken Ze denken wat zwart-wit Jij staat daar wel boven Je weet toch hoe het zit? Laat ze je maar meten Je hoeft niet aan die norm Blijf vooral jezelf Jij hebt je eigen vorm…

Ik trek, ik zuig, ik inhaleer, ik stik, ik stik, geen lucht meer, ik draai het rond en geef het vuur, zonder mijn peuk ken ik rust nog duur. Ik trek, ik zuig, ik inhaleer en blaas voel me dwaas zonder rook van de kook ik steek een laatste op rook al het verstand uit mijn kop !…

ik zag je over golven stappend een frisse oceaan je kwam aan land een glimlach vroeg mijn hand ik gaf je strand, een branding om te kussen je rankte hoge benen borsten strakten fier ogen die intussen verder keken dan ik ooit van iemand zag we lachten in verstaan nat dook je in mijn armen om er niet meer uit te gaan je bent mijn…

Lachende ogen een guitige toet een mond vol tanden een bril op mijn snoet tedere lijntjes tekenen gezicht donkerrode haren ietwat opgelicht een prachtig figuur met lange benen té grote voeten schuld van de tenen vijf kilo te zwaar ik kijk mijzelf licht niet alles is waar het is maar een gedicht de rest voor U een vraag en…

Leg jouw hoofd maar op het kussen vlij je lichaam zachtjes neer sluit je ogen voor het duister toe, bemin mij nog een keer Voel mijn warmte met jouw handen raak mij vurig, woest en wild samen smelten in verlangen tot de honger wordt gestild Kus gedachten naar de ochtend houdt de mooie beelden vast proef de eerste zonnestralen wanneer…

Al die vrouwen die zich verkloten Door liposuctie of borstvergroten: Wat moeten die ongelukkig zijn, om zich dik te maken om zo’n stomme lijn! Aan welk ziek brein is dat ontsproten!? © Jan Bontje 2004…

Leg jouw vingers op mijn zinnen leer mij elk woord beminnen wees mijn nachtelijke ogen laat geen lijntje onbewogen stil mijn honger, raak mijn vel bevredig iedere hersencel voel mijn rug en vouw mijn randen bespeel de titel met beide handen even wordt oneffen betast wanneer een teken mij verrast geef jouw vingertoppen zicht raak mij aan…

ik wil met pijn je raken, de diepste passie in je smaken daag maar uit met harde ogen zachtheid is gedogen ik zal je breken zodat je eigen jeugd zich in gevoel kan wreken voor de hardheid die is aangedaan toen ze jou alleen liet staan eindelijk de kern voelen die ongeraakt bleef woelen dan je overgeven aan genot ik laat je…

's Ochtends in de spiegel je gezicht doorbladeren als een tijdschrift, gapend met je mond vol kronen, je haar in coupe spinazie, de toekomst lezen in de lijnen van je hals en dan hardop zeggen: ik ben een lichtwezen, ik ben een engel. --------------------------------- Uit: 'Naastenparade', 2001.…

Kleine donshaartjes onder zonlicht bedolven. De zomeradem laat je lichaam langzaam golven. Een goudroze kleur vraagt of ik je wil strelen en twee zachte glooiingen vragen of ik kom spelen. Een warme schaduw die tussen hen waakt stopt bij een jurk die aarzelend je huid raakt. Zodat er nog zoveel te raden valt en voor mij nog zoveel te wensen…

De schaduw tekent haar als vrouw pastelgrijs in de schemering van een uit de zon gelegen doorgang jong en toch onzeker valt in 't volle licht de schaduw op haar huid ze legt haar lichaam naast haar kleedje bidt de zonnegod om brons dat haar beloofd is zonder vlekken zegt ze rekt zich zo dat licht haar overal kan raken ze tekent…

Wrijvend door mijn wimper Voel ik een traan Kriebelend baan je je een weg Over een ongeschoren huid Wat heb jij voor nut Rest mij de vraag Jij miezerig kleine natte vlek Rustend op mijn wang Nadat je mijn vinger bevochtigd hebt? Ben je één van degenen Die ervoor zorgen dat Rimpels mijn gezicht kleuren gaan?…

Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms twee golven En de nacht is de oceaan Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms twee stenen En de nacht een woestenij Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms wortels In de nacht vastgebonden Twee lichamen tegenover elkaar Zijn soms zakmessen En de nacht een bliksemflits Twee lichamen tegenover…

ik heb met jou het brood gebroken de vis gedeeld het paradijs genoten in je ogen lees ik schuld hebben we de wet ontdoken die mensen hebben afgesproken is het een goddelijke eis één liefde voor jouw lijf Hij nam mijn rib om jou te klaren joeg passie in de genen om een nog mooier nageslacht te baren hij sloot het paradijs…

Zonder jou, kan ik niet men kan er evengoed voor pleiten dat ik mezelf in vier moet splijten als kwartslacht van mijn liefdeslied Ik schenk, te krassen door de kraaien warme kassen waar wouden planten gelukkig wormen door mijn restanten een tierig bos, dus laat maar maaien Slink, stink, rot mij onherkenbaar zwam en schimmel, kom bot welen…

Ik ben nog even soepel als altijd, hoop ik, krachtig en onversleten. Maar als ik snel de trap opga zijn dertig jaren zo voorbij, wanneer ik bovensta - kortademig, klamzweterig. Wel ben ik onveranderd gaaf en glad, denk ik, en net zo slank als vroeger. Maar tijd en ondervinding strijk ik niet meer met mijn handen strak als ik in de spiegel…

seconden tikten weg ik volgde en opende stapte drempelloos een universum in met mij als nieuw begin in omzien zag ik heden tot verleden tuimelen structuur in entropie herinnering vertraagde tot totale empathie geen adem om geluid te dragen, geen vragen want het weten is er al vergezicht mist afstand in mijn hand is het heelal…

'k Zie mooi gebruinde lijven alle strak nog in het vel ze lopen ermee te pronken en ergens begrijp ik dat ook wel. 'k Had zelf ooit ook zo'n mooi lijf in een heel ver verleden 'k draag nu wat wijde bloesjes want nu leef ik in het heden. Ooit zullen ook die mooie lijven oud, en niet zo strak meer zijn denken zij hetzelfde als ik nu…

er woedt oorlog in mijn zieke lijf bloed jaagt op rebellen die mijn cellen aan het koppensnellen zijn de strijd is heftig en de hitte jaagt naar negenendertig-vier lymfocyten openen de aanval uit hun hoofdkwartier de schepper kijkt en grijpt niet in, mijn lichaam doet haar eigen zin de antibiotica is niet van boven waarmee ik nu…

Wanneer je zestig bent en elke functie het nog doet je ogen zelfs goed maar het gehoor iets minder dan ken je Tantalus je mag slechts dromen één geluk wanneer je zestig bent heeft wijsheid nog een kans je kent de kwelling van hormonen discreet beschouw je elk stuk weet dat jij ouder bent dan veertig en zoekt ze sjans weet jij dat…

Hoe tastbaar is pijn als tranen moeten sussen, de hartstocht moeten blussen, wegnemen die blauwe vlam. Maar wat is pijn als je op moeten geven wat eens was jouw lust en leven omdat je lichaam niet meer kan.…

Niets wekt haar interesse op, kan haar nog bekoren, álles gaat toch langs haar heen, ze zit daar zó verloren. Haar handen rusten in haar schoot, dan weer dwalen ze, handen die ooit, nooit stil konden liggen, ze weet nu niet, wáár ze te laten. Net als haar hoofd, haar héle lijf, haar geest heeft dit leven al verlaten. 't Begin van…

Bladaderen beschreven op lijnen van de tijd geworteld in het leven lijkt toekomst eeuwigheid Hechten aan al het aardse de lijnen uitgezet de stam geeft grip op leven een ongeschreven wet Wanneer bladeren sterven aan het graf van de stam verdwijnen levensnerven rest kilte stervenslang…