Alle inzendingen over Denken

Kinderen ontvoerd Gezinnen ontwricht en branden gesticht Dit is te gek om alleen al over te denken Dat leerlingen de klas binnenlopen met wapens Dit is te gek om over te denken. Kan dit nog gekker?…

Zal jij nog aan me denken, soms Zoals ik aan jou Als de dagen korten en de maan nog steeds daar blijf jij ginds leven In je mooie droom en de mistige stad En ik hier, veilig, veraf Zal je het je herinneren hoe vrij ik me voelde jouw onsterfelijkheid van zo dichtbij te zien zal je nog aan me denken, soms zoals ik voor altijd…

Ik was een boom een steen keihard dubbel gemeen maar de ogen van de wind zijn groen zoals de lente ons bemint en ik denk bij mijzelf ik de zotte ongeletterde elf de wind laat mijn bladeren dansen en leest een gedicht voor en ik denk heb ik dat geschreven? zo ben jij de wind altijd een klein beetje bij mij gebleven…

In vele e-mails komt een bericht, denk over papier niet al te licht, wacht voor u de printer gebruikt, want teveel is overbodig en ik denk besmuikt: er sneuvelen bomen om aan de nood te voldoen, maar als ik die gewraakte rechters zie met al die bundels papier, dan meen ik toch: er ligt echt wel een boompje hier.…

Ach, als hij bestaat, dan kan hij toch enkel, denk ik zo groot zijn, zó groot dat hij bestaat geheel & al buiten elk onderscheid om helemaal dat van wel of niet bestaan waar of niet waar. Ach, of god bestaat dat is leuk maar daar kan hij zelf - áls hij bestaat - denk ik enkel een beetje om lachen.…

In beelden heb ik leren denken Als woorden mij ontbraken En Nederlands mij voorkwam Als een vreemde taal Is het beeld nooit uit mijn denken verdwenen Zichtbaar als was het tekst op papier - Woorden lossen op in de lucht Als ze zijn uitgesproken Maar beelden blijven bestaan Als waren ze uiting op schrift En staan voor eeuwig In mijn…

Terwijl je er niet bent Denk ik aan je haar Denk ik aan je ogen Aan je stem Aan je naam Zachtjes zeg ik je naam Heb haar zolang niet uitgesproken En met haar klank kom je tot leven Ben je even hier bij mij Het duurt als de lengte van je naam Dan is het voorbij Je leeft dus op twee plaatsen Daar en nog eenmaal Als ik zacht en langzaam…

ik denk dus ik ben lijkt me onvoldoende ik zie olifanten hun jong redden uit de enorme kaken van een hongerige krokodil olifanten kunnen niet denken dacht ik maar als je dat ziet evengoed zijn ze nogal zwijgzaam waardoor een mens zich vergist zoals door alle eeuwen heen een soort vloek van het bewustzijn en de taal…

in niks te doen momenten denk ik vaak aan jou. passeren dan die fragmenten ik denk dat ik van je hou. soms wil ik met je spreken maar ik kan je niet bereiken. misschien mijn kans verkeken je blijft me steeds ontwijken. ik zal je blijven zoeken door ruimte en door tijd...…

je doet me denken aan een verdwaalde avond waar melancholische papierprinsessen dansen op lippen in een verlangende vlucht naar uitgestrekte armen je doet me denken aan het stille geluid van platte steentjes die dromen keilen door eenzame nevels tussen smalle sloten van herinneringen rakelings langs het wateroppervlak je doet…

Ik denk niet veel vandaag, maar wat ik denk, denk ik aan jou, aan jouw ogen licht zacht stralend, geef me een blik. Want, ik voel niet veel vandaag, maar wat ik voel, is voor jou. Het is warm gloeiend, en teder, vloeit het door je handen heen. Ik weet wat wachten is, ik weet wat smachten is, weet, wat ik mis.…

die heet als het plaatsje aan de horizon aan al die dingen denk ik.…

Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na. Hij schrijft. Dieren ervaren gedachtenloos, dat ze samen saamhorig zijn. Door elkaar en met elkander.…

Laat ze naar je kijken Alsof ze beter zijn Laat ze om je lachen Gun ze toch die gein Laat ze nu maar denken Ze denken wat zwart-wit Jij staat daar wel boven Je weet toch hoe het zit? Laat ze je maar meten Je hoeft niet aan die norm Blijf vooral jezelf Jij hebt je eigen vorm…

Vertrouw op je vermogen om daarheen te zweven waar geen planeet je bindt vallende sterren zijn overal Wensen zijn ogenblikkelijk gemaakt gelijkertijd denk jij, denk ik dezelfde zin in ons bestaan in dezelfde seconde ontwaakt Wij glimlachen elkaar aan het is tijd wij moeten gaan…

Wie denk je dat je bent om zo tegen mij doen waarom denk je niet na heb je soms geen fatsoen Beleef je dan echt plezier door naar mijn tranen te kijken wordt jouw ego soms gestreeld als je vuisten mijn hoofd bereiken Wees maar héél trots op je daden want niemand anders zal het zijn je komt jezelf nog wel eens tegen dan ontdek je de betekenis…

wat ik denk, weet ik dat als het dan zo is is het dan ook waar?…

Maar wanneer je ligt te denken En tijd even niet bestaat, Wil ik dat je weet Dat ik je nooit verlaat……

Nu denk ik, je zit daar maar zegt ja, soms nee. Uit jezelf praat je niet meer en daar heb ik het moeilijk mee. Want nu denk ik, wat is ’t stil, wat ben je broos, dit is niet wat ik wil, die rottige dementie!…

is mij te dierbaar om weg te denken…

Ja soms denk ik wie moet ik geloven, Dat zie je in m'n ogen. Maar als ik bij je ben weet ik dat je van me houdt En denk ik wacht maar tot we zijn getrouwd, samen ons leven hebben opgebouwd. Dan kunnen ze nog zoveel praten En mogen ze ons allemaal haten.…

als de zon schijnt, schijnt de zon voor jou, als de lucht blauw is denk ik aan jou, je hebt van die hele mooie ogen, waar ik altijd aan moet denken, daarom is dit speciaal voor jou, daarom schijnt de zon speciaal voor jou, daarom is de lucht zo mooi, aleen voor jou, als de zon schijnt…

En vaak denk ik met spijt, hoe ik onze liefde liet verbleken, door teveel te vaak te weinig tijd, tot haar liefde was geweken. Nu zit ik hier met teveel tijd, en denk aan haar in stilte en eenzaamheid.…

Elke dag nog denk ik aan jou, mijn hart doet nog zo'n zeer.. Het gaat mij allemaal te vlug, Soms denk ik dat je bij me bent, maar daarna besef ik... Jij komt niet meer terug!…

Hoe vaak moet ik zeggen dat ik van je hou Hoe vaak moet ik roepen dat ik op je bouw Hoe vaak moet ik fluisteren dat ik om je geef Hoe vaak moet ik bewijzen dat ik voor je leef Hoe vaak wil je horen dat ik aan je denk Hoe vaak wil je zien dat ik aandacht aan je schenk Hoe vaak moet ik denken Dat jij dat anders ziet Ik geef je al wat je…

Veel denken kan ik niet meer, met al die vraagtekens om me heen. Nooit gedacht dat je dit zou kunnen denken. Jij maakt mij en ik maak jou, Ademen doe ik door jou mond, doe me dit niet aan, gooi dit niet weg, liefde bestond op de dag dat jij en ik ontstond. Ver van mij vandaan of niet, vergeet deze woorden niet.. Ik Hou Van Je…

Hoe vaak wil je horen, dat ik aan je denk. Hoe vaak wil je zien, dat ik aandacht aan je schenk. Hoe vaak moet ik denken, Dat jij dat anders ziet. Ik geef je al wat je kunt wensen, Maar eigenlijk klopt het ergens niet.…

Als ik aan een glimlach denk, dan denk ik aan een kind. Ze leeft in 't voetspoor van de wind. Ze leeft als regen die zich aan haar bindt. Ze omarmt de kou; zegt tegen sneeuw: ik hou van jou. Ze leeft door zon en bloemenpracht. Ze leeft in lente teer en zacht. Ze leeft het leven der seizoenen. Zo'n kind is om te zoenen.…

Soms heb je een Writers Block, dan doet je hoofd het niet, soms denk je even, ja ik heb het, dan ineens is je hoofd een vergiet, gedachten dwarrelen op en neer je denkt ik weet niks meer en dan ineens, schiet er een woordje door dat BLOCK denk je, ik weet het weer, dus niks writersblock, mijn hoofd nam even vrijaf!…

Je hebt mensen, die zijn de baas, je hebt mensen die spelen, de baas, je hebt mensen die denken dat ze de baas zijn en dat, zijn de gevaarlijkste mensen, want denken dat je de baas bent, denkend dat je daardoor bepaalde privileges kunt veroorloven, kunnen gevaarlijke situaties opleveren.…