2302 resultaten.
Uitvogelen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 239 hoe ervaar ik nu dat stille
in het kwetsbare brons
het druppelt melancholie
laat zich als een glasbel
in wat woorden pakken
spat uiteen op schriele takken
het gezwam rond stammen
en op het oude bankje
ontnemen me voor even
mijn mengelmoes van zorgen
ik weet me te herpakken
want ik zie hoe de vogel
op de bodem voedsel zoekt…
NIEUW LIEDEKE
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.220 (Wijze: Phoebe Qui Mesme Jour Etc.)
Als ik in mijn gedacht’
Der scheps’len aard doorschouw,
‘k En vind geen meerder macht
Als ’t vermogen van de vrouw,
Die met haar gezicht
’s Mans moed* verlicht
Van haar* last, van haar leid*
Van haar smart, van haar smaad,
Van haar kwaal, van haar kwaad,
Van haar hoon, van haar haat,
Die zich ter vlucht…
VOORZANG
poëzie
3.0 met 11 stemmen 5.472 (bij een rondedans, op de wijze van 'Hansje sneed dat koren was' etc.)
Ik zie je wel, al ga je snel
U in het bos vertrekken*.
O maagdeken, uw klaar’ aanschijn
En kun di* niet bedekken.
Voor die u mint, mijn lief! Ik bin ’t*,
Ai, wendt uw snelle voetjes!
En is ’t uw wil, zo sta wat stil
Of ga tenminste zoetjes*!
Laat mij toch iets verwerven…
Levenstrap?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 38 In de bergen van mijn geest
wedijveren meerdere toppen naar
het hoogste punt om te overleven,
moeizaam trek de voeten uit het dal
grijp naar het touw, maar tors te
veel onnodige ballast mee, de
geleefde klei nam alle vormen aan
die mij overkwamen, de beelden
bekend, vergeten alle namen,
de laatste tree op de levenstrap
die ik deelde,…
Alleen de tijd als onderkomen?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 24 Ten laatste raakte ik verstrikt
in aderen van zuiver bloed, een
belevingsstuwing diep in het hart,
soms te groot, de geest te nauw, of
verkrampt en vergrijsd in eigen taal,
mijn plaats verkrampt in scharlaken
rood met alleen de tijd als onderkomen,
het doen te laten als opwaartse druk
van zwaartekracht als ik de teugels
in een laatste…
Geschonden poriën?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 24 Langzaam ontdaan van
gepolijste materie en van
willekeur ontlokte zinnen
uit elke pas, werd een
film van vloeibare pixels
gevonden in de magische
paringsdans van elk mens
en dier, ondeelbaar maakten,
houdbaar ongeacht de strijd
het moest zo zijn dat wij als
passanten die de evolutie in trance
en toeval doen verbleken, oceaan…
We moeten doorgaan!!
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 130 Met de stootkracht van een
ontroerende kracht, in een
sprakeloze nacht, in het samen
zijn, zullen we doorgaan, in de
twijfelende zekerheid om door
te gaan, in deze ontroerende
en onzekere tijd, om door te
gaan in het samen zijn,
met het zweet en de zon
op ons gezicht, om door
te gaan, in de loopgraven
zonder licht om dan weer
verder…
Uiteindelijk komt er een morgen…
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 36 We kunnen er niet omheen. de wereld
verdient een nieuwere uitgave, ook voor
voor het vluchtigste met een niet ervaren
camouflage, van het aardse overmoed,
taboe een kus of omarming waarvan we
als vanzelfsprekend hebben afgestemd.
Geen macht meer over dit proces, al in een
simpele omhelzing wordt het ademhalen gestuit
niet meer kan…
Het Inner-oog?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 20 Het biezen hart heeft
ongetelde kamers, de
verlichting kiert door de
ontboezeming, het inner-oog
ligt in het laatje van verwachtingen,
de waarheidssleutels liggen onder
de mat van de kaal gelopen
verkenningen, de scharnieren van
het glimmende harnas van het
heden moet nog worden gesmeerd, als
- tot de laatste draad - versleten
jas,…
Nieuws Haiku
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 153 Matthijs, Pauw, Jinek
Niets is meer zoals het was
Beeldbuis verandert
Globalisering
Ceta en TTIP
Beter dicht bij huis
Sars, Mers, Corona
Klimaat, Stikstof, CO2
De mensheid bezint
Marokkanentweet
Het gevaar ligt op de loer
Intolerantie
Discriminatie
Mogen zijn zoals je bent
LGBTQ
Horror slachthuizen
Varkens ernstig…
Diffuse?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 108 Op de rand van mijn
innerlijke beschaving
waarin ik zwelg, ik
leg mijn huid af maar
ongeacht de huidskleur
blijf ik een vreemde telg,
een dwarrelend blad
de wind wrikt vergeefs aan
de verandering van kleuren,
hoe spreekt men de taal uit waarin
de dichters zijn gestorven?
we willen openbaringen zien
wel in een zuivere speeltijd…
De laatste drempel?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 Op het pallet van een vol
gewaaide decemberlucht, de
vergrijsde zon gaat kopje onder,
de maan luiert achter z’n vitrage
het doet er weinig toe waar ik
op doel met wie of wanneer
ik deze dag zal delen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
ontcijferen, verbaal dan wel naast
een verwijderd beeld op…
Context ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 23 Blijf moedig ouwe dichter
schrijf je pen niet stuk, anders
blijven boeken zonder lezers,
verlaten onder stof, vergaan tot
kruimels van gedachten, die
je opveegde voor je ziellepartners
weer herhaald op een andere morgen,
wachtende op de teksten die je brak
in het samenkomen tot een gilde,
waarin het nog ongeboren kind van
taal…
Tijd als ballet?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 34 Wolken gekneusd licht
bloed stroomt uit gedichten
als het doek weer sluit.
Dag en dauw laaft zich
aan het schemer, duisternis
absorbeert schaduwen.
Groots en wreed de mens
meeslepend grillig lot
de grootste dwingeland.
Slepend teloorgang
volmaakte zinneloosheid
van geleende tijd.
Het aardse spasme
ruist in zilte branding
als swingend…
Mijn leeuwerik?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 46 De zon vertoont zich
achter wisselende coulissen
geur van drogend hooi
onder de sterren,
de maan als vaste souffleur,
de regie heeft genomen
voor een jubelende leeuwerik, die
zichzelf een open doek schenkt
om in zijn juichende repertoire
van adoratie en hartstocht zichzelf
en iedereen uitnodigt in zijn arena
een mozaïek van zijn muziek…
Mijn couveuse?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 30 Beschouw je nieuwe gedachten, misschien
wel te vroeg geboren onder kunstmatig
licht om niet zelfstandig te kunnen ademen
in de couveuse met een ander uitzicht.
ik moest buiten blijven, de keuze alleen
maar toe te kijken naar alle ideeën
achter kunststof ruiten, het lijkt er al
op dat ze een bijzondere weg zullen gaan
ieder met een…
Bewust of onbewust?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 Tijden sluipen
onverwerkt door
het donkere bos gemerkt
de toverstaf van het seizoen
wat niet toevallig voorbij kwam
takken hebben hun bladeren
vrijwillig afgestaan, troost
als groeisel op de kale
stammen rijpt het mos
non-perfectie van ieder
gevoelsmoment, onmogelijk
uit te drukken in een expressie
van de taal naar ieders
dialect…
Glimlach van het Avondland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Rode klaprozen
geanimeerde Geisha’s
rouge aan de bron.…
Als dat eens kon..?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 23 Er was nog niet geploegd
er was nog niet gezaaid,
het groenste fluweel van de
wereld was nog niet geboren,
een cyclus, synchroon in getijden
bracht rust en ruimte op den duur
waarmee alles de kracht ontleent,
nu kussen we niet alleen het vuur
uitdijende dominantie neemt toe,
de woestijnwind brengt ons zwetend
de mantel van de onbalans…
Twee druppels?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 82 Toen ze ooit samen vloeiden
als een stromende beek in alle
opzichten in hun bedding ongelijk
tot in hun midden een steen viel
hun wegen tijdelijk gescheiden, elk
draaiend aan hetzelfde levenswiel
door gedachten uiteengedreven, hadden
zij veel en zoveel meer gemeen,
ze vloeiden uiteindelijk ineen als
twee druppels water, in het geheel…
Levensrecht?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 28 De tijd komt ons nader toe
laat me in mijn onnadenkendheid,
gelijke taal ruist door alles heen
kruist z’n degens met rechtvaardigheid
een doorlopende tegenstrijdigheid, als
alles transparant is en tevens ondoorzichtig
wordt, onbenoemd geheim streeft naar
eenvoud tussen aarde en de zon, hoop lijkt
zinvol maar geeft de honing soms de smaak…
Verboden gebied?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 21 Leg nu ook af waarachter
de wereld te voorschijn komt
In de schemering van dagen
de verlossende toon van het
wentelende woord in de
zomen van begrip genaaid.
Iedere waarde werd een ding,
in iedere zin die ons toekwam
in korrels zand opgegaan, toen
de vloed onverhoeds binnenviel
ieder woord dat werd gewogen
stom werd tot beider
verboden…
Bittere nasmaak?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 Wat we niet hebben, daar
blijven we naar gissen, al lijkt
het missen heviger dan wat we
gehad konden hebben, als ..!
gedroomde ideeën pronken
naar gehechtheid te lonken,
wat bedoeld werd in deelbaarheid,
proclamatie van verbeeldingen
met de nog te werven dingen,
in spijt te wissen en waarover
maar te zwijgen, associaties
mondiaal…
Het Wad.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 24 Ik heb niet veel nodig om leeg te zijn,
het noodzakelijke is gelukkig weinig,
de zonnespiegeling is vol genoeg,
ogenschijnlijk geen rimpels voor de boeg,
des te meer te kijken vanuit een tolerant
gevoel vanuit het niets waarin ik
moeiteloos in onderga, alhoewel
daarvoor staat het doel niet garant.
mijn vergezicht vertaalt het blauw…
Een mager plagiaat?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 32 Ben gekweld onder het juk
van tegengestelde goden, een held
die zijn krijgsverhalen telt, die
zwelgt in eigen heroïek en zielen
knevelt met geweld, zijn tanden zet
in eigen kwetsbare delen van de ziel,
of die onvolprezen supervrouw, trooster
om getroost te worden, mijn meesteres
tussen de tafel en bed, die liegt over geluk,
ziet dit…
Mocht het zo zijn?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 41 Mocht het zo zijn,
dat conflicten zich bekeren
en als we wakker worden
op een speciale morgen
verworden zijn tot liefde zonder
enig geweld, dat lelijkheid
afstand neemt van eigen vorm
zich vormt in alle schoonheid
die al bestond wordt opgeteld,
wel of niet vermomd
zelfs een uitgebloeide roos
in de lijst van neergang
van z’n kracht…
Alles stroomt,
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 41 Schaduwen, begraven onder
het natte mos, woelen als
tentakels tussen wortels,
hongerig naar voedsel wat
de laatste zomer bracht
roerloos drapeert de mist
zijn vitrage over de velden
ganzen strekken hun poten
in de vloeibare lucht, de ziel
van het seizoen blijft achter,
ingebed in veren van de
overwinteraars, waarvan al
velen zijn…
Van de tijd is niet te winnen?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 40 Een ingehaalde herinnering
geeft z’n tranen door in
een open gevormd gezicht
omarmt haar achtergrond
in symboliek of teken of
in een oneindig woord,
verspreekt zich niet in
onbetamelijkheid zonder
vooroordeel, verzwegen
in een ongeschreven gedicht
zich telkens uitvindt, om weer
wat origineels te verzinnen,
van de tijd is niet…
Witte rook?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 161 Zacht is het, de winter
moet nog komen
de kerstboom gaat
gebukt onder vrachten
van onechte sneeuw,
van onder die deken wordt
alles met elkaar vergeleken,
we blikken terug naar het
nu of naar het verleden
straks vieren we de kortste
dag en keert het licht in onze
ogen terug. We zingen een
eindeloze deun die met de
kandelaars elk…
NIEUW UIT OUD
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 gedichten komen voort
uit oude bronnen ook al
geeft men dit nooit toe
het blijven altijd
optelsommen van wie
of wat of waar of hoe
nooit worden ze prijs
gegeven want je wil als
nieuwe dichter overleven
wat geldt in deze tijd - blink uit
ontsta als het kan uit originaliteit
uit inspiratie: een door god gegeven ‘zegen’
maar…