Alle inzendingen over dichten

Dingen laten zien met mijn ogen dicht Hoor je stem fluisterend in mijn oor laat mijn hart onverhoopt springen. Maar hee vreemde, ik weet dat ik je ken zelfs met mijn ogen dicht. zal ik je uit duizenden herkennen puur omdat jij mijn pad verlicht…

Rustiek beekje kiezelsteentjes gooien paardenbloem in je haar mijn liefde zo puur daar ben ik zeker van je bent zo mooi in de nacht dicht tegen je aan kruipen met een arm om je heen…

In de stilte, doodse stilte met m'n ogen dicht In de stilte, vredige stilte zo heel dichtbij jouw lieve gezicht.…

Ik doe de luiken dicht en ook het licht ga ik nu doven. Laten wij elkaar bewaken en beloven om morgen samen weer te ontwaken.…

als een open boek laat ik mij door jou lezen dicht ik mijn woorden één voor één in een ogenblik verdwaal je in mijn wezen kijken jouw ogen door mij heen…

er is een engel die mijn kind hoedt die zo vaak in zijn overmoed het leven zo roekeloos lijd misschien is het juist omdat hij zo om het leven geeft dat die engel zo dicht bij hem leeft.…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap…

ben toch gezwicht: heb net gedicht 't is licht ontwricht maar 't ligt op zicht als netgedicht nu hoop ik maar dat mij hierin wat dicht-inzicht wordt toegedicht…

dicht in drift haar ogen lichten als de bliksem gewoon toch nog zo wonderschoon in haar elementen de natuur de geest de materie het vuur is het wonder of schoon gewoon?…

de laatste zon de hemel wolkt zich dicht winter mij bevries de warmte die ontdooide plak mijn adem in sterren op breekbaar glas vergeet maar niet wat was…

Hoe kon ik er tóch weer in trappen alsof ik keek met m'n ogen dicht Je overtuigde me met gladde praatjes voel me door jou emotioneel opgelicht…

Er is een engel die mijn kind hoedt Die zo vaak in zijn overmoed het leven zo roekeloos leidt Misschien is het juist omdat hij zo om het leven geeft dat die engel zo dicht bij hem leeft.…

Veel te vroeg voor afscheid aan de deur van jou de tijd je geur Toe, blijf nog even maar de deur valt dicht met een glimlach en tranen op mijn gezicht…

blijf mij halverwege ontmoeten nog groen in onzekerheid geniet van wat niet uitgesproken wordt maar door fascinerende kronkels wordt verwoord in plaats van te dicht bijeen begeerte te vergeten…

ik kijk naar mijn leven, het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij ik kan niet meer onderscheiden tussen "zien" en "ontwijken" tussen mij en iedereen, ik doe mijn ogen dicht.…

bruïoku Vergelijking liefde voor dichten die is mij aangeboren zeggen wat ik vind verbindend element als kussen op een zuiver moment - - in de wachtstand 10 minuten…

Een verdwaalde traan Laat het maar gaan Je had hem verstopt Naar binnen gepropt Dicht geknepen in je keel Maar dan wordt de emotie te veel En spat het uiteen De traan die zo verdween.…

Ik wil ze ruilen die mede Nederlanders voor nog meer migranten ze hebben mij laten zien waar het grensoverschrijdende gevaar ontspruit het is zo dicht om ons heen het komt niet van buitenaf maar van binnenuit…

Een zeer zondige bisschop te Rome heeft vaak last van kletsnatte dromen en heeft toen het kon door een vlijtige non zijn eeraarde pik dicht laten zomen!…

En ik zweefde dicht bij de bron van al het leven. LICHT eindeloosheid, puurheid, zelfheid. Hier woont mijn geluk, want hier ben ik geboren. En al mijn kracht heeft op dit moment gewacht. Dit is mijn zijn, dit ben ik en dat wat was, was maar een beetje....…

Uitdrukking van woorden, eenvoud in een zin Leidt al meer dan dichtende complexiteit Tot het hoogste, een wisselwerkend gewin Onbezorgde kreten smoren elk verwijt Wat betoogt hij nog in wazige gedichten? Want het blijven immers tobbende complexen Donk’re woorden, ze zouden moeten verlichten Zelfs de beste blijven schreeuwende reflexen Wat…

We krijgen heel wat lijstjes voor de kiezen Dit jaar was er van alles een top tien Maar nu, heb ik bij ´t inloggen gezien Moet deze site zich ook daarin verliezen Het kan toch zonder cijfers ook niet missen De beste dichter dat is Driek van Wissen…

Voorop de fiets van de dichter zit de waarheid in een kinderzitje kijkt ze vrolijk in het rond. Een speentje in de mond vol zoete brabbel- woordjes: oh en oeh en ah. Ze verbaast zich over zaken die wij - kleine zielen achterop – allang vergeten zijn of niet meer willen zien. Wij houden van de waarheid, maar begrijpen haar eigenlijk…

Een blanco blad, dat ik beschrijven wil Waar is de dichter eigenlijk gebleven Heeft hij, als ik, de moed maar opgegeven Te zingen van malaise of paskwil? Houdt hij, begraven onder humus’ dril Een winterslaap, of ligt hij er te beven Trillend van faalangst niet in staat te weven Webwoorden, interpunctie, want zo stil Maakt hem de grote dosis…

Ik leid het leven van een dichter maar echt dichten kan ik niet. Van mijn beeldenloze lied wordt uw hart geen sprankje lichter. En zwervend bij de oude toren, Ede-centrum Grotestraat, zie ik geen verheven metaforen.…

Lijkt weemoed zich in gemakzucht te herkennen, in ontnuchterende ochtendlicht, valt - onherroepelijk - het half geopende venster dicht. D'une part l'amour est léger, d'autre part crédule. Enerzijds is liefde lichtvoetig, anderzijds goedgelovig. Moreau…

om dicht bij mezelf te blijven heb ik de kloof gedicht de kamers van mijn hart gevuld met warmte en mezelf welkom geheten getracht mijn woorden toegankelijk te maken voor andere ogen kortom ik heb een nieuw gedicht geschreven in louter zuinige woorden…

Zacht en zwoel jouw lippen, een sensueel mooie mond kussen die je aan geliefden zond daaraan kan geen ander tippen. In volle rijpheid mag je bloeien, fris mint geurig jouw adem vermengd met tedere woorden die je mij influistert... bij jou mogen ze groeien. Kom dichter bij de dichter geef je gevoelens prijs zo intens en puur je…

en heelal het lijkt me wat te moeilijk dat moet je mij niet vragen ik had het soms wat lastig met opletten en scoren zo waren mijn rapporten ronduit, meestal slecht bergen en rivieren lopen steeds aan mij voorbij en ook geschiedenis, dat was een ware averij al die oorlog al dat vechten wat ik dan wel wou leren dat was dichten…

Gedichten schrijven is niet schrijven. Is voorbij woorden gaan. Is bruggen slaan tussen woorden en gevoel. Is zonder woorden spreken wat niet kan worden uitgesproken. Gedichten schrijven is tasten in het duister zodat het ongekend geheim dichters kan bereiken. Zo wordt de brug geslagen. Zo gaat het licht weer aan. Niemand heeft geschreven…