Alle inzendingen over corona

ik heb in de kerk gehoord dat angst de liefde verstoort en ons de vrede door de neus heen boort…

Dan gaat voor mij dit tijdelijke Lijden op in het grote lijden Dan is mijn lijden slechts Een schriel aftreksel En heb ik het moeilijk Dan denk ik aan Anne Anne Frank en/in haar lockdown Achterhuis een paar straten verder dan die van mij 'Blijf thuis is de slogan' Ik blijf gehoorzaam vrijwillig thuis Anne moest wel thuis blijven…

Zij is als een vogel die de vlucht neemt tussen alles door in de ochtendzon verborgen tussen de roze bloesem op een tak in de boom haar ochtendconcert ten gehore brengt in het licht waardoor we weer tot leven komen dat alles is er nog in het dagelijkse leven met de vernietigende angst waar we elke dag mee geconfronteerd worden…

Zonder perspectief als regen zijwaarts valt met doorweekte vellen…

de laatste golf zal zacht en teder zijn en brengt bij alle mensen, jong en oud het einde zonder moeite, zonder pijn men zal hem zoeken zelfs, als eertijds goud misschien een beeld uit mooie boze dromen toch denken velen nu: laat die maar komen…

het lichaam losgemaakt van haar innerlijke bron vormt zich naar de regels van het grote monster de angst met de lucifer ogen niet wetende dat hij ons wil vermorzelen onder het gewicht van zijn scheve tanden en riekende mond vlucht ik naar de lavendelvelden met de kennis en kracht van hemelmacht ver weg van het kunstmatige…

Ach hoor het gonzen van de bijen en zie de lange rijen aan hoe dat ze op anderhalve meter afstand blijven staan tussen de wond' re melodieën met een mondmasker aan in het gareel met een mRNA vaccin als deel, en ach die bult op je arm die voelt alleen een beetje warm; niet wetende hoe dat met een verduisterd verstand de…

Tussen mij en de lente staat een raam Tussen mij en de wereld het recht van bestaan Tussen mij en gisteren staat vandaag Tussen vandaag en morgen een angstige vraag Tussen mij en de vrede staat de taal Tussen mij en de waarheid mijn eigen verhaal…

Dat zingen liever niet mag En zeker niet in koorverband Is pijnlijk genoeg bekend Maar nu worden ook Vaderlandse liedjes verboden, zoals: “Kom mee naar buiten allemaal” “De paden op de lanen in, vooruit met flinke pas” ‘K heb m’n wagen volgeladen vol met oude wijven” Die laatste niet alleen vanwege corona maar ook vanwege discriminatie…

Nog even volhouden Is wat we horen Ik kan niet meer Wij kunnen niet meer Ik snap het Wij snappen het Onze emmer stroomt over Dit kan niet verder…

Laten we vooral begripvol mild zijn Naar de wappies, de woppies, de weppies Of hoe ze ook genoemd mogen worden Ook zij hebben niet om het leven gevraagd En zeker niet om een Corona pandemie Laten we vooral geduldig mild blijven Zeker als we zelf weten ‘hoe en wat’ Hoe er doorheen te komen En met wat voor middelen In deze zo pijnlijke Corona…

een wattenstaaf zonder snot eindigt ver in je strot al voel je je wat rot het is toch gewoon te zot zet die prik er maar in er is een klein begin oudst, ouder, oud zorgzaamst, langzaamst ziekst, zieker, ziek het is misschien de griep! we niezen in het geniep we kappen zonder te snappen we vermijden mooie tijden en zijn zo moe aan…

We zijn half februari gepasseerd maar het lijkt alsof de lente is begonnen Ik loop door de kamers de zon in de ruiten lokt mij naar buiten uit mijn afgesloten beschermde gebied Een horde mensen voor het plein staan in een lange rij te wachten Om een ijsje te kopen horentjes en wafels met slagroom binnen kopen en buiten…

Ik zit op mijn balkon in de eerste februari stralen van de warmte bron die mijn ziel de warme troost doet schijnen in de koude angst verstarring van de oeroude planeet met haar covid 19 leed waar ziekte en dood eenzaamheid en velerlei nood zijn schaduw werpt over ons leven dan zie ik uit naar de tijd dat wij elkaar gewoon…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

Ik doe even een groetje In het gedoetje Dat winter heet En natuurlijk het moetje Van het voetje Dat binnen blijft Maar binnen die gedoetjes Dus digitale groetjes Van mij, dat ‘t beklijft Doe dus ook digitale groetjes Binnen uw gedoetjes Dat u het weet, niet vergeet! Jan Jacob Krediet van den Bos Dichter van de Jordaan 2021…

Joepie het gaat sneeuwen meters hoog sneeuwen lekker naar buiten met bevroren oren geen vogel zien of horen fluiten de mooie bloemen op de ruiten daar waar ik woon aan de rand van het land reik ik de sneeuwpop de hand die zal smelten in de opgaande zon uitmonden in de rivier naar waar het in het…

Overvallen door sombere gedachten in een onzekere tijd waarin wij elkaar aanstaren met angst voor de onwezenlijke spookbeelden van holle dodenmaskers wereldwijd Om in stilte met de geest en het gevoel van een kunstenaar uitdrukking te geven aan de ziekmakende tijd Pijnigende gedachten en overal het zwijgen om ons heen goedwillende…

De aanraking is voorbij De geur van de huid verdwenen De lieve spontane omhelzingen Die zijn Overleden en begraven Dood als een pier De natuur doet Daar nog een schepje bovenop Dagen laat zij sneeuw vallen De koude oosterwind laat Duinen ontstaan Doodse witte sneeuwduinen Die verder en verder ophopen Dan komt de dooi Doodse dooie…

Over een paar weken is het een jaar geleden dat het normale leven tot stilstand is gekomen Geleidelijk aan is de onrust toegenomen om covid 19 een virus met mutaties wispelturig als de wind Och, wij mensen kunnen het nooit helemaal zeker weten of Corona plotseling een andere kant op waait met een ruiter likkebaardend op het vaal gele…

Alles nat nu de hemel breekt. Alles stil als plassen blijven liggen op omgeploegde aarde en het wankel evenwicht van verandering spreekt. Zoals na elke regen. In de verte hoor ik zingen, het is gedaan, de pandemie is over! Gooi de luiken open, het virus is verdronken! Door de aarde opgezogen. Laat nu je donkerste gedachten verlichten…

Welke weg gaan wij samen tegemoet, wordt de wereld een chaos door zinloos geweld? Respect, waarden verdwijnen zomaar in het niets. We worden bang van elkaar, dit kan en mag toch niet gebeuren. Het is toch niet zo dat de zon en het licht zomaar verdwijnen. In deze moeilijke, onzekere tijden, dat kan toch niet. Alles…

Ik open het venster en de deuren tegenover elkaar totdat het overal tocht in huis om het denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht…

Hier door de mobiel de echo van woorden spreken van virus dood en vrijheidsberoving vreten in lijf en leden woekeren in het hoofd rondom de ketens van vuur en verwoesting het wilde bloed van roofdieren dat tussen de scherven sijpelt Tranen en pijn in het hartzeer van het leven onder de rommel van puin De uitgestoken hand een…

de avondklok is voorbij we lopen naar het zand dronken en vrij aan de kust van Nederland met de winden van een storm en de temperatuur dicht bij nul zien ze hoe ik de zee bestorm in mijn naakte lul alleen één ding in mijn hoofd de avondklok is voorbij dit jaar heeft ons van veel beroofd maar dit leven blijft van mij…

Hoe triest is het te weten, dat: men de echte reden van demonstreren is vergeten, demonstreren wanneer je het ergens niet mee eens bent, is een mooi fenomeen maar de acties die men nu onderneemt, gaan nergens heen! Vechtpartijen, plunderingen, valpartijen, asociaal gedrag, dat is iets, wat bij demonstreren echt niet hoort en ook niet mag…

Ontgrijpen is loslaten begrijpen. Is loslaten wat je dom begeerde. Is begrijpen dat je niet begreep, wat wijsheid is. Totdat we kunnen ontgrijpen, moeten we leren waarderen, wat laten vallen is. Ontgrijpen leidt ons tot begrijpen. Vallen leert ons om op te staan.…

o avondklok je houdt mij in mijn winterhok van vrije mens tot zondebok als avondmens neem ik de gok en zoek de grens op mijn balkon met maar één wens: de avondzon…

Ach we zijn een raar volkje, niks meer niks minder de een heeft geen last, de ander ondervindt hinder van de opgelegde avondklok. We zijn een gek volkje, staan op achterste benen als regels moeten worden opgevolgd vanwege de vijand! Nee, geen dichte gordijnen, maar binnen blijven niet met meer dan 1 persoon langs bij..... om gezond te blijven…

vanachter 't venster kijk ik in de nachtelijke straten met 't denken aan grootmama gewijd wiens verhalen van een avondklok hongersnood en sterren dragen in deze tijd als een schaduw naast mij glijdt hemelwijd met al ons denken aan de virusdood gewijd…