Alle inzendingen over spiritueel

Wat je voelt kun je niet zien. Wat je bedenkt kan niemand raden. Hoe je doet kan iemand inspireren. Maar waar je verkeert zal niemand investeren. Wat je benauwt begrijp je vaak niet. Waar je van houdt moet zich nog manifesteren. Hoe je ook hoopt - men blijft twijfel zaaien. Daarentegen zal wie schrijft ondubbelzinnig noteren…

voor M.W. Aan de rafelranden van het schaduwrijk der nacht zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid van sepia en indigo in woordeloze beeldentaal naar donkerblauw en violet in peilloze bezonkenheid verstolen overvaart incognito en ongezien anonymus in het verblijf van nachtdoorwakendheid sluimerend in diepe remslaap…

Ik wil kijken naar de waarheid in mijzelf Wat is het waar ik nu niet naar wil kijken?…

'Je ruimte omarm je met kleur' bezweert ons de blauwgele reus uit het land der midzomernachtzon illusoir, overdreven, niet waar Waar waart hij met zijn geestesoog was het haveloos, vaal, minder goed toen in 't peilloos diep van zijn gemoed iets in hem ontstak, 't boze oog? Wat voor kleuren wilde hij mengen blauwe knoop, rood gevaar,…

Wat doe je met de zaken die je ziet Waarschuw je de betreffende personen? Bespaar je hen een ongekend verdriet Belet je ze hun karma op te schonen Wat doe je met de dingen die je weet Die onherroepelijk hen zullen schaden Hoe kosmisch is de wet voor een profeet Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden? Hoe heilig is de gave die hij kreeg…

Alleen de eeuwige tragiek van de condition humaine vertelt mijn multifocale brein dat geen enkel ongekloond levend wezen der humanoïde primatensoort homo sapiens tussen dampkring en datumgrens tot in lengte der dagen en de jongste dag in deze wondere wereld der duizelingwekkend multidimensionale alzijdig audiovisueel panopticaleidoscopisch…

Ik ben dankbaar voor dit leven Al het goede op mijn pad Alle lessen mij gegeven Hoeveel wijsheid daarin zat Laat mijn leven steeds vervuld zijn Van de kracht van dankbaarheid Laat haar energie vrij stromen Op mijn zielenreis door tijd…

En wandelend langs een pad van rozen voelde ik ’t ritselen van een vleugelslag een engel die naar mij was toe gekomen toonde mij waar ’De tuin van liefde’ lag onder ‘n gouden prieel liet hij mij binnengaan waar ik verblind door een schitterend licht -mij opeens voelde met witte veren staan- keek ik in de liefelijkheid van Zijn gezicht…

Dat alleen mooie gedachten bij mij binnen moge komen Dat nog enkel Licht en Liefde in en om mijn aura zijn Dat een energie zacht helend door mijn lichaam moge stromen Dat mijn woorden en mijn daden Liefde zijn in groot en klein…

Met elke strofe vangt aan een prelude In 't vingertoppenstrelen der beminden Die ook spiritueel elkaar lief vinden Ononderbroken spelend hun etude Hun woordeloze vrije minnekozen Wil 't liefste doorgaan tot in 't eindeloze...…

Dat de dingen van 't verleden Die niet mooi waren of fijn Moge weggaan van 't heden Grote dingen en ook klein Dat het oude zal vervagen Dat het nieuwe groeien mag Dat we vreugde mogen dragen Elke dag en elke nacht…

ze zit op een stoel handen op haar knieën haar ogen gesloten   er klinkt zachte muziek een vioolconcert ze houdt zo van dit vioolconcert   in de kamer staan kaarsen ze verspreiden een zacht licht de kamer ziet er anders uit dat komt door het kaarslicht ze houdt van kaarslicht   ze probeert nergens aan te denken ze moet tot rust komen…

Omstuwd door Licht kan ik mij voortbewegen De zon is oud en moe en slecht ter been Mijn ogen glijden over naties heen Zien donkere wolken, zwaar van zilte regen Zien aura's, waarin vieze, bruine vegen Miljoenen harten moedeloos,van steen Daar tegenover, liefdevol, sereen De engel en de gids, dikwijls verzwegen Word stil, stel serieus…

Het hoofd is zwaar vol krioelende gedachten gauw rust zoeken neerploffen op de sofa rug tegen de leuning wiebelend zitten hersenschimmen blijven kwellen rusteloos om je heen kijken de divan wenkt stil aaaah lekker languit op dat soepele kleed tussen zachte kussens eindelijk stroomt die vermoeide hersenpan leeg geeft zich vanzelf…

Een gezicht uit een ander leven Vertrouwd en vervreemd Tijd verdwijnt Duizend eeuwen geleden Alsof het gisteren was Verder weg dan ooit Ongezien verschijnen Onhoorbaar verdwijnen Ongekend bestaan…

Meester Hocus Pas stapt in een bomenring, waarbinnen geheimen wenken én weren, wil steeds sterker zwarte kunst beheren: "Almaar wijder maak ik mijn gezichtskring!" Zijn schaduw toont een verrassende draaiing, baart het vrouwtje Alma, dat hem zal leren driftige plannen bedachtzaam te keren. Haar breiwerk schept grootse verwondering. De pennen…

Kon ik wandelen boven die glinsterende sterren aanschouwen, wat ik in mijn droom daar eens zag een onbekend land, van oneindige eindeloze verten en de grootste bron van Liefde die daar voor mij lag waarvan ik het klaar heldere water mocht proeven en mijn ziel wassen van aardse kommer schoon toen God mij in hoogsteigen persoon kwam zoeken mij…

de lucht is donker het land ligt onder een zwaarbewolkte hemel kinderen! laat de zon verrijzen werp haar in de lucht als de zon gaat liggen en zijn arm opsteekt schijnt hij uit zijn oksel als hij zijn arm laat zakken wordt alles donker als hij die weer opsteekt lijkt het alsof de dag begint alles heeft een verhaal als je maar kunt…

Waarop het Vuur sprak: "Ik zal branden, woeden, om me heen slaan. Kom, Lucht, wakker mij aan." Beide zetten hun tocht verder Tot Water als kleine stroom hen aan de oever tot stoppen noopte. En alzo de rijpe vruchten van Aarde redde.…

We worden weliswaar wedergeboren Weerwolven, waanzinnig wild of wreed Woestijnvaders in jeremia's keet Heremieten met termietenoren Wervelende derwish kluizenaren Avant-la-lettre heilig op pilaren Zielzoekend Sinaï Egyptenaren Harptokkelend eensnarige gitaren Rollen in de dode zeebeweging Heethoofdige illustere vertogers Antonius…

Laatst ontwaarde men in 't hoge noorden Een geval van lantefanterij Was 't een plantagezwerver, een nomade Danwel een doorgedraaide bohémien? Hij deed niet aan halfnaakte waderij In parkvijvers van het noorderplantsoen 't Was ook geen losgeslagen dwalerij In 't centrum van de knusse oude stad Waar allengs verder aan de horizon…

Mijn kleren zijn zwaar, lastdieren met zakken vol zorgen, ik laat ze wassen wanneer ik slaap, drogen in het licht van de maan, ademen Er kabbelt water in het donker van de kloof tussen de bergen hier en daar vuurvliegjes die willen seksen, ze dansen voor me uit naar de baai het water is nog warm zoals toen ik kind was met mama in bad…

Vannacht is het donkere maan Tijd om je te laten gaan Wat goed was, dat neem ik mee De rest geef ik aan de zee De pijn gooi ik in het vuur Het afscheid is voor lange duur Al wat niet was, is vergeven We zien elkaar in een volgend leven…

Oud zijn Oud zijn de glans van de eindbalans opgemaakt het oude bed ik leg mij neer op dromen bezongen in nacht en vergetelheid die door mij heen gebuiteld buiten mij zijn stukgemaakt. Oud zijn in het najaar. Het blad stort zich in een lijdzaam stuiven de twijgen fonkelen in het avonddonker…

De wereld is een spiegel Elk mens een spiegeldeel Soms gaat er eentje stuk Die krijg je niet meer heel De scherven missen stukjes Het spiegelbeeld is raar Er is geen dan herkenning meer Contact over en klaar Er komen nieuwe spiegels Rond, rechthoek, ruit en heel Die laten je jouw zelf weer zien Ieder een ander deel…

Het hart is dood Wanneer het licht is gedoofd je tranen droog omdat je niemand anders dan jezelf bedroog Het licht is klaar Het licht is duidelijk Het licht is daar Ga er terug naar toe geleidelijk Voorbij Voor je het weet Je klok tikt niet meer Het is onvermijdelijk De keuze is simpel want bij Allah ik zweer Het licht de laatste…

Zoals bij zeer en teerbeminde exuberante poëtessen alhier of waar dan ook ter stede weet door het lot getekende ook niet van kous en rand en hoed noch van het naadje hoe het moet Decorum morum Moriae Erasmencyclopediae weet niet hoe teen zowel als tander zich corporaal alsmee mentaal psychosomatisch etaleert Doch voelt des al en niet te…

De wanhopige strijd om door andere geaccepteerd te worden in plaats van jezelf accepteren tast je integriteit aan Het maakt dat je jezelf en anderen verraadt Je verkoopt als het ware Je ziel Dit maakt je nog egocentrischer nog geslotener voor anderen voor jezelf en de universele krachten Je besef van leven en…

Niets is wat je denkt dat het is Met iedere onvrede verstoor je je innerlijk…

Ik Oma van een super lief mensenkind Vroeg mij of ik in haar vrienden boekje Wilde schrijven De vraag was wat wil je worden Mijn antwoord: Ik wil: Ik ben Zijn Niet worden maar gewoon Zijn Zijn Wie Ik ben Steeds meer…