Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.214):

ROEIEND NAAR DE OVERZIJDE

Laat mij maar nog even roeien vannacht
in hoge baren worstel ik tot de overkant
Daar word ik straks wellicht opgewacht
op ‘t toverachtig golvend hemels strand

Hoor de golven zingen in de woeste zee
golven stervend op uitgestrekte stranden
Achter een verlaten einder wacht er vree
dewelke ik omarm met de beide handen

Zie de lichtjes dansen van de sterren ver
van de golven, voortdurend aangespoord
Door een honderdtal lichtjaren verre ster,
dichtbij die oude, haast vervallen, poort

Laat mij maar heel even roeien vannacht
door deze laatste branding van de oceaan
Ik weet dat ik aanstonds word opgewacht
door hem, wiens armen altijd open staan

11-2-2021

Ton Rijkers