De golven trekken jou mee in de zee
Ik wil niet achterblijven, ik wil met je mee
M'n leven draaide altijd om ons twee
Verleden tijd, ik ben je kwijt....
Heel mijn leven blijf je me bij
En voor even, maak je me vrij
In mijn dromen zie ik het licht
In mijn dromen....
Ja ik voel je en zie je gezicht
Met mijn ogen dicht....…
Ik zal, vertwijfeld, in 't ongewisse, achterblijven,
en uit pure gewoonte een gedicht voor je schrijven.
En uit de speakers zal een soort van requim klinken,
daarna kleffe cake en een slap kopje koffie drinken.
Familieleden die op je proosten, drinken op wie je was,
vertwijfeld maar opgelucht lachend heffen ze het glas.…
Ik zou het willen uitschreeuwen hoeveel ik van je hou
Maar soms ben ik bang jou te moeten verliezen
Wil hier niet hopeloos verliefd alleen achterblijven
Deze planeet is niet altijd het aards paradijs…
berg is mij onbekend,
Ik zal mezelve beterschap toewensen, en vredig
De levenslijnen der herinnering volgen
Naar de puinhoop van mijn verleden dat nog slechts smeult,
En stuiptrekkend in mijn ontworteld landschap
Zal ik de hand uitstrekken naar de sluier van de diepe slaap
Zachtjes genoeg om geen haat, geen pijn te krassen
In het zwangere achterblijven…
Gestorven vallen de pianoklanken,
die afgunst in ons hart omschrijven
als harde woorden vol fierheid achterblijven.
Het verdovend gevoel van vreugde,
is een prachtig schilderij,
dat warmte en liefde uitstraalde
als symbool van onze verbondenheid.…
De droom voorgoed verstoord
Verdreven door de realiteit
Verdreven door een wereld waarin lang niet alles logisch is
Een wereld vol armoede, honger en oorlog
Een wereld vol excessieve rijkdom, obesitas en relatieve vrede
Een wereld waarin wij ontwaakt zijn
Een wereld waarin onze frisse wind had zullen razen
Hoewel er nog altijd sporen achterblijven…
1.139
Bezig met laden