Netgedichten

netgedicht (nr. 32.489):

- Weinig woorden -

De jaloezie,
ze gaat gebukt
onder weinig woorden..

levendigheid danst tintelend
lijk kleine regenbogen,
zo onvergeten en in alle kleuren
als een kwestie van onzekerheid
van menselijk onvermogen

onze schrijversogen schitteren,
ons hart zo onverdorven en zo puur?
Gestorven vallen de pianoklanken,
die afgunst in ons hart omschrijven
als harde woorden vol fierheid achterblijven.

Het verdovend gevoel van vreugde,
is een prachtig schilderij,
dat warmte en liefde uitstraalde
als symbool van onze verbondenheid.

Weinig woorden,
worstelen allemaal dagelijks met jaloezie,
zoeken de verre regenboog als het regent
en hopen dat afgunst geen diepe wortels heeft..

Gedachten beheerst of zelfs verwijderbaar,
kunnen niet zonder reden blijven
..onwennig,
onlosmakelijk verbonden met ons menszijn.

Met sfeervolle elegantie,
besloot men om de andere niets te gunnen

vergeten zijn
de duizend bewegingen der opoffering,
de verzoening, voor die niemand ging.

De vele warme krachtige teksten
doorheen een denkershoofd,
onderdrukken de destructieve kracht
de macht van power
de schadelijkste emoties die men kan hebben.

Zegeningen gingen wantrouwig heen,
brachten woede, jaloezie
en zelfs beoordelingen van twijfel mee
voor iedereen.