486 resultaten.
Terugkeer
gedicht
3.0 met 6 stemmen
4.487 Alle revoluties wissen de dood
van mijn moeder niet uit.
En alle vooruitgang hindert niet
dat ik mijn vader heb gehaat.
Ik doe nog altijd, te laat van school,
de stap naar de keukendeur
en licht de klink op, bang
dat de deur weer te hard kraakt.
Alles is mogelijk: mijn vader zwijgt
of leest mij met strenge ogen de les;
mijn moeder glimlacht…
De naam op de duiventil
poëzie
4.0 met 3 stemmen
336 Philas, door de min bestreden,
Had de naam van Amaril,
Met zijn naam, wel diep gesneden
Op de rand der duiventil.
'k Zie haar na haar duifjes treden,
Die ze als anders voeren wil.
't Meisje vindt haar naam geschreven
Bij zijn naam, zij bloost, zij lacht:
Wat zij dacht, is ons om 't even.
Maar wie had het ooit verwacht,
Dat haar…
Over geld
gedicht
3.0 met 15 stemmen
9.353 Hoe vaak een afscheid zich ook aandiende,
nooit dacht je aan geld. Dat je ooit berooid
zou sterven was verouderd kleingeld in je zak,
je speelde er mee, je kon er niets voor kopen.
Hoe lang heb je al geld? De eerste keer
dat je iets kocht, een wonder
dat zich bleef herhalen: brood voor beloven,
winst bij wisselen, geld voor geruststelling.…
De KERS
poëzie
3.0 met 5 stemmen
669 Wijze: Oubliez jusqu'à la trace.
Letje plukte met haar handje
Zeer voorzichtig kersen af.
Philas hield een aardig mandje,
Teder kersje, dat zij gaf,
Vat hij netjes bij het steeltje.
't Mandje is vol - en 't jeugdig paar
Zet zich in een stil prieeltje,
Zet zich in een stil prieeltje
En eet kersen met elkaar.
-----------------------…
Lichte Willem.
poëzie
5.0 met 1 stemmen
306 Wijs: Hoe lang zal ik bedroefde minnaar blijven.
Wel daar ben ik recht pover afgekomen,
Wat was die meid een sier en spijtig ding,
Ja zij scheen zelf mijn dreigen niet te schromen.
Omdat ik maar een kleinigheid beging,
Heeft zij terstond een talhout opgenomen,
‘Acht gij mij dan, dus sprak zij, zo gering.
Wel snode vent! ik voel mijn…
Het rare beest
gedicht
4.0 met 2 stemmen
3.637 Het rare beest met sprinkhaanpoten
en geelzwarte ogen
lengte ca. 2 x mijzelf
heeft me vandaag weer een par keer beloerd.
Ik liep over straat
en ging de hoek om
ik keek(ik voelde wat)
achterom de straat in
waar ik net doorgelopen was.
Om de verre hoek
keek het rare beest
met zijn sprinkhaanpoten gebogen
de voelsprieten tastten de muur…
De ploert.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
434 Wijs: Ach hoe lekker is het zoenen.
A g n i e t.
Kijk daar gaat die grootse jongen!
Kaatjebuur! kijk over deur,
'k Heb mezelve daar bedwongen,
Dat 's de kleinzeun van de Fleur.
De oudjes leefden zo bedaardjes,
Pieter is een schand op straat,
Zie zijn hoed staat op drie haartjes,
En hij kijkt als een soldaat.
Misselijk zijn…
PETER
gedicht
4.0 met 1 stemmen
5.046 De plant die zich voor groei had aangeboden
Werd wervelloos in slechte grond gekneld.
God weet wat Hij vertelt en liegt over de lieve goden,
God weet dat Hij verliezen kan want God is Spel.
Maar over ziekte en dood zal Hij nog lang en warmer praten,
Want Hij kent zin en wet, en hier misschien geen oplossing
Tenzij dat Hij ons later roept voor…
GEERT
gedicht
3.0 met 1 stemmen
5.047 Ik schrijf geluk. Gij schrijft nog leven.
Ik zie hoe gij uw dagen vult
Met eten, jagen, kommer, vlucht,
En hoe gij daaraan zult begeven.
Ik was de knaap die tussen u zou wonen,
Maar die een eigen wereld kleuren mocht,
En die hier vond wat gij niet zocht,
De knaap die kleurde met zijn dromen.
Ik schrijf geluk. Ik werd nu vrijgegeven,
Om…
JAN
gedicht
3.0 met 2 stemmen
5.362 Ik heb u nooit door bitterheid bedrogen,
Onder mijn huid bloeide blijmoedigheid,
Want ook de bloemen leven snel en open,
En leven heet vergankelijkheid.
Nu lopen vogels in de vlakte van mijn ogen.
Ik ken de onschuld van de made, ken de averij.
Dit is mijn dageraad, de moed voor regenbogen,
Gods jonge vingeren verwekken mij.
Ik laat u nog…
ROGER
gedicht
3.0 met 1 stemmen
6.095 Seizoenen vallen, dagen staan weer op,
April is zijn geboorte niet meer meester,
De aders barsten in de heester,
De vogel klimt zijn klankbord op.
Maar hier bouwt pijn haar nest in ’t lover,
Waar tortels klappen in de vleugels
Met de verborgen honger van de leugen.
Geluk, geloof, alleen de droom blijft over.
Geen antwoord op dit troosteloos…
Couperus
gedicht
3.0 met 39 stemmen
3.648 Op het Lange Voorhout
kwam ik Louis Couperus tegen
Hij droeg een duffelse jas
en een zwierige hoed
en onder zijn arm een
klein
wit
poedeltje
dat was bewerkt
met een flitspuit
onkiese parfum
Hij knikte beleefd
en ik, blij verrast: hé Louis!
Dat vond hij net
iets te pop…
Moeders en zonen
gedicht
3.0 met 9 stemmen
6.442 Wanneer de moeders eindelijk slapen
verflauwt de onlust van de zonen.
Zij leven op en wrijven zich de handen:
de nacht is pas begonnen.
Het uur van misdaden en dromen
heeft reeds geslagen.
De straten zijn vol levensgrote meisjes,
ontvoeringen en drinkgelagen.
De zoon verlaat het huis, treedt als een zon naar buiten
in de sneeuw van het…
Het melkmeisje.
poëzie
3.0 met 2 stemmen
621 Wijs: 'k Ben een Amsterdams matroosje
Ja de dag is weer aan 't dagen,
'k Hoor 't aan kraaien van de haan,
't Wordt mijn tijd om op te staan,
En wat zou me in 't bed vertragen,
'k Ben gezond gelijk een vis.
Kom mijn emmers krijg ik maar,
Want ik wacht reeds Teunisvaêr,
En het zou er anders stinken. -
Zie mijn mellekemmers…
De ijs-slee.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
427 De sneeuwvlok kleedt de straat en daken,
Het vlietend water dekt een korst,
Maar door de sneeuw- en ijsvermaken
Vergeet de sterke jeugd de vorst.
Wat heeft de knaap nu al bestiering,
De schaats ziet half verroest de dag,
Men werkt de Goeyjan van de Vliering,
Waar hij sinds maart te drogen lag.
Piet Franssen laat ook 't lekker vuurtje
Aan…
De klagende vrouw
poëzie
4.0 met 1 stemmen
423 Wijs: Meent gij, dan jonge, Lizette!
Heeft er iemand stof tot klagen,
Ik heb daar wel reden toe,
Want mijn man komt alle dagen
(ô Wat ben ik droef te moe)
Als eens slet langs straat gestreken,
'k Heb al lang weer uitgekeken,
Maar hij komt hij komt nog niet.
Ach wat doet hij mij verdriet.
Ach wat doet hij mij verdriet.…
Storm
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
46 We zijn hier om te schuilen
voor wind, regen en de storm
in de herberg met het rieten dak
liefde zal de kunst veroveren
zeg je met een klassieke snik
in jouw stem, die somber klinkt
we bestellen een kop koffie
met appeltaart en slagroom
tijd tikt voorbij onze droom
het waait nu flink buiten
praat je verder, en het regent
het komt met…
Wij denken allemaal
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
124 Wij denken allemaal
in dit treurige papengaaienland
op het kerkhof van Penibel
over de urgentie van het zwijgen
noodzaak van de droeve stilte
en het begint aan de buitenkant
niet van binnenuit
want daar huist het geweten
we weten het, er is niet veel te doen
op het kerkhof van Penibel
maar misschien kunnen we gaan vissen
en…
Horizon van zwijgen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
118 We zitten niet meer
op dezelfde golflengte
de horizon wordt vaag
een schim uit het verleden
een dwaze droom in het heden
we spreken niet dezelfde taal
jouw stem klinkt in het duister
je doet net of ik niet luister
alle geluiden klinken traag
ik probeer je te vergeten
in dit uitheemse niemandsland
op het kerkhof van Chaos
er is geen…
Conversatie
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
122 Er is geen noodzaak of urgentie
om de twijfel te verdragen
in innerlijke angst gevangen
proberen met elkaar te praten
zelfde toekomst in het verschiet
niet projecteren, geen projectie
we blijven het proberen
jouw stem klinkt helder
ik luister en ik fluister
alle geluiden klinken vaag
ik probeer je te ontwijken
in dezelfde nuchtere boekdelen…
Echo van een zomerdroom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
174 Of ik iets wilde schrijven
voor als je zou ontwaken
in jouw doodskist vroeg je mij
bij wijze van grap op jouw sterfbed
heimwee waaide woedend weg
over zilte stranden van verlangen
in mijn fantasierijke verbeelding
over de zwoele zomeravond
intens was de liefde, warm
het zand als kleding, naakt
was de echo machtig
als een vlinderhart…
Nachtwoud van het oeverland
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
127 Het licht van rust scheen
op gevallen herfstbladeren
alsof ik iets wilde zeggen
voordat je weg zou gaan
te lang had ik gezwegen
bij wijze van eerbied
nieuwe verlangens kwamen
naar het nachtwoud op het oeverland
in mijn verbeelding was het anders
in droeve herfstwind van toen
vreemde geluiden hoorbaar
kalme echo van de nacht
er werd…
Nooit meer onbezonnen
netgedicht
5.0 met 7 stemmen
100 Er is geen noodzakelijk verband
tussen de eenzaamheid van nu
en de eenzaamheid van vroeger.
Je probeert de dagen te begrijpen
tussen wat doorgaans gewoon was
en tegenwoordig gebruikelijk geworden.
De ultieme bezinning is niet ver weg
ligt achter ieder boek te slapen
je voelt de affiniteit van de vereniging.
Aangetrokken door het groepsgevoel…
Wilde bloem
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
83 Je loopt op blote voeten
langs de rivieroevers
om de wilde paarden
te zien met eigen ogen
dwaalgeest ben je geworden
door leugens en het bedrog.
Logica die je jarenlang had
met ochtendregen verdwenen
afgeschud jouw kleurige jas
jouw plastic glimlach
niet langer jouw gezelschap
vrijheid heeft een betere lach.
Dwaalgeest je wortelt…
Wodka
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
74 Wilde blauwe vlinders
bespieden sluwe wolven
op Russisch grondgebied
waar de Veluwe veel groter is
lenige wilgen deinen weemoedig
met de wind mee in een strijdlied
zie daar de wilde paardenbenen
onder de heldere blauwlucht
van bonte horizonnen
uit de verstilde verte
rivieren drinken
bloeddoorlopen
labiele emoties
monsterkoppen…
Maestro, muziek!
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
85 Maria Magdalena
mysterieuze mooie muze
mag met muzikanten musiceren
In haar handen houdt zij
een hobo van hout halfhoog
haar hoofd in hoofse houding
halfomsloten door heur haar
en halvemaanvormig halscollier
over heur hemelboog
Menselijk, maar magisch
mag Maria musiceren
met maestro's Mozart Mahler
masculien majestueus Moessorgski…
Brug
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
59 Je hebt een smalle brug gemaakt
tussen het landschap en jouw dromen
en het landschap van jouw dromenland
toekomst scharniert met ruwe werkelijkheid
machinerie van economische welvaart
welzijn van natuur in het nauw gedreven
verleden rekent af met onschuld
allemaal betalen we de rekening
zonder natuur is er nauwelijks welzijn
de brug is…
Stabiel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
144 Zwalkende beelden om me heen
rode wijn geschonken in wankele glazen
mijn voeten raken de grond
maken verbinding met de aarde
ik sta stabiel hier in mijn blote kont
en schat mijn omgeving op zijn waarde
blond en bloot met blauwe ogen
slechts in een onderbroek gekleed
staat hij tegenover mij te zwijgen
alsof ik een doorleefde plant ben…
Bomen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen
193 Bij nacht wanneer er niemand getuige is
op het onvolprezen groene kerkhof
van de eigentijdse melancholische narcist
waar bomen simpel bomen zijn
is de echo in haar oren te horen
nymfomane van het woordgebied
met beide voeten op de grond
geworteld in het ruwe heden
buigen de ontbladerde takken
voor woedende wind, weerbarstige regen
breken…
Zwerver
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
78 In zijn eigen aardse bestaan lag er een eikel
in de regen naast de eikenboom in het park
toen het droef werd omdat het herfst was
het lichtgewicht tussen ontbladerde bomen
als de wind een fluisterend dromen
hoe een man zonder geld aan liefde kwam
en alsmaar zwierf door stille straten
hoe de daad van romantische liefde
tot in diepste…