Alle inzendingen over Leven met mensen

er wolkten rode strepen door rekeningen warmte van de zon in lijnen naar onpeilbaar hoog de aarde ging op slot voordat zij totaal beroofd en neergeslagen sterven zou compassie met al wat leeft bleek vergeten wilde men in herinnering niets meer van weten egotripperij was er weer als de kippen bij om met andermans veren te pronken…

zij heeft ze zien vliegen vol geestdrift en plezier later schuimbekken van woede nog doller dan een stier een verzameling kleine geesten dronken door bier zelfgenoegzaam in het leven al generaties hier zij die vertrekken missen grote bekken zijn sociaal geslaagd kiezen voor familie en vrienden een plaats die weer weet…

wie zijn wij eigenlijk wel hoe doen wij mee in het spel waarvan schijnbaar niemand de echte inzet weet wij kunnen sommige processen aardig naar onze handen zetten marionetten bewegen door ze eten te geven in het actie reactie patroon de genetische blauwdruk is door ons niet te lezen ondanks de moeite die wij daaraan hebben gegeven…

ik heb geleerd jouw mooie kanten te herkennen en waarderen in mensen waarmee ik dagelijks verkeer het zijn kleine matches die oplichten uit het grijs van alledag juweeltjes die een ander niet ziet jouw compositie stuurt interesses aan en richt mijn kijken op wat er in de omgeving allemaal voorbij gaat in jou ontmoeten rol ik…

ik keek omhoog recht in het boze oog schaduw zou dalen om mij te gaan halen maar ik kende de wet dook op mijn kansen want in de mep zat een gat waardoor ik niet werd gevangen wil melker 15/08/2015 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

dromen dorpen en steden gesticht het pad dat eerder de weg wist begeleidt zijn passanten door hen richting te geven in leven…

Kortademig wrijven Augurken interlude Witte pijn, gelukkig klein Trots op stank en krijsen Poging tot moraal Nieuw en glimmend modieus Het mag allemaal Prijs de infantiele reus Verwachtingen gespannen Kleine lettertjes paraat Uit moederschoot verbannen Volg de rode levensdraad Misschien vliegen zonder vleugels Culturele mimicry Liefde…

Uit onze fouten leren dat is hetgeen wat een mens moet doen Goeie dingen leren aan anderen het is dat dat een mens moet doen een ander vergeven dat moet een mens ook doen jezelf vergeven dat moet een mens proberen te doen…

vreemd dat chaos ineens rechte voren ploegt in een al diepdoorgroefde werkelijkheid waar alles krult lange tenen en een staartje heeft want daar krijgt leven juist de geest het tandje hoger is freewheelend afgezaagd sky de limit ook al vele jaren achterhaald maar in de vaart der volkeren gaan we rücksichlos vooruit graaien wat je grijpen…

ik draai cirkels zonder pijn doelloos in gevangen zijn kan niet eens ontsnappen omdat niemand mijn uitgestoken hand wil vatten versleten is de tred rond de molen van het leven te veel stappen zijn er al gezet iedereen heeft haast is in stress onderweg contacten worden zelden gelegd heb gebroken met zinloos lopen de cirkels naast…

Soms sta ik even stil. Gewoon, om om me heen te kijken, om het geraas de baas te blijven, mijn medemens te hand te reiken en niet te worden meegevoerd, in die zelf opgelegde snelheid in al die haast en al die felheid soms pas even op mijn plaats. Dan denk ik na. Ik zie mijn medemensen knokken, ik zie ze omgaan met hun brokken. Hun overweldigend…

Wij kunnen het meeste leren van zij die in eenvoud leven, vrijwel alles geven en ergens menen te weten dat het allemaal wel zal; want leven is beleven.…

Ik kam je lange zachte haren aanschouw gestaag het verlies van jouw schoonheid die jou jij maakt zoveel jaren sierden ze jouw gezicht zo vertrouwd het zijn wie je was niet dat dit jouw zijn verandert wel mijn kijk op het leven…

vergeten Je kan beter zonder hen zijn Sommige mensen in het leven Ben je liever kwijt dan rijk…

De kracht van woorden, iets wat zwaar wordt onderschat Onze woorden kunnen mensen maken en onze woorden kunnen mensen breken Onze mond is het sterkste wapen dat we hebben in het leven Onze woorden kunnen zo krachtig zijn dat we mensen kunnen laten huilen, Mensen pijn kunnen doen, mensen kunnen laten kruipen, Mensen afkraken, mensen in de grond…

niet Sommige mensen zijn gewoon schijnheilig, achterbaks en jaloers Deze mensen hebben zelf geen leven en houden zich liever bezig met een ander In plaats dat ze hun eigen leven veranderen hebben ze liever commentaar op een ander In je gezicht zijn ze poeslief als je je omdraait zijn ze dat niet In plaats van eerlijk in je gezicht te wezen zullen…

Tot in lengte van dagen klinkt een lied zonder woorden als tongen versmelten beweging gehinderd denken bemoeilijkt het onnavolgbare komt zoeken naar ruimte vragen die blijven sprakeloos omzien roepstem die wenkt uit glazenhuizen. Loze blikken gewisseld de stille wensen het blind verlangen naar wat was verloren geen zekerheid gekregen…

Iemand vroeg mij het leven te beschrijven opdracht: moest wel dicht bij de mensen blijven wat kan het leven je allemaal geven om je eigen leven te doorleven ergens is een leven in jouw leven lukt het niet wendt dan de steven is het accoord, dan zeg je een woord daarna: het samenleven gaat voort een situatie van nemen en geven veel geluk…

Heer, blijf ook alle mensen nabij Die het moeilijk hebben in dit leven Wilt U hen troost en bijstand geven Ik bid U, ga ook aan hen niet voorbij. Amen…

jij bent ontwaakt tussen geuren en kleuren in het zachte bed der seizoenen gegroeid en tot bloei gekomen met een hoofd vol mooie dromen die de wereld van jouw slaap je heeft laten zien en waarin jij als baby en heerlijk kind later peuter en kleuter onbezorgd en vrij gespeeld hebt met zon en maan hoog boven je de verre sterren…

nog heeft de wereld zijn schatten niet verloren nog steeds worden er kinderen geboren gebeuren kleine wondertjes waar je over struikelt zonder ze te zien omdat het zo gewoon is stukjes hemel tegen te komen in eigen dromen toch zijn vele jaren vergleden hebben ernstig onder desinteresse geleden omdat wij ze niet hebben geprofileerd…

zij wist niet van die andere ogen hun kijken en haar mogen de acceptatie en het tikje jaloezie zij zo lang licht en blond een echte griet zij dacht niet op te vallen tussen duizenden maar ieder met gevoel voor warmte herkende haar zij twinkelde meteen blik vol lieve sympathie haar lach heeft allen voor haar ingenomen met…

die dieren begrijpen voelen hoe zij mensen ervaren en hongeren naar spiritueel raken alleen wij zijn vergeten hoe dat moet en weer op gang kunnen krijgen met flora en fauna en al dat leeft in de anderhalfwereld…

ik luister kijk vol verbazing naar de wereld om mij heen deel die maar met wat ik ervaar in het menselijk deel maakt mij onzeker bang om verbinding aan te gaan waar participeren noodzaak blijkt te zijn om niet buiten gesloten te worden dus meegaan in het het restant van normen en waarden dat geschonden uit de overlevering is gekomen…

ik zag in je ogen het onbezorgde spel van kleur en muziek waarbij armen en benen als vanzelf meebewogen op de natuurlijke ritmiek je stem lachte melodieus lokte hoog uit en herhaalde verlokkend tot consensus in toon het warme gevoel tussen ons gewoon zacht vibreerde wel geladen met shotjes hormoon die golfden tussen ons…

ik zag de dag op komen schudde dromen snel van me af liep naar douche en tandenpoets kleedde mij met wat daar was gelegd brood trommeltje en blikje drink alles zonder storing geen vuiltje aan de lucht en toch als glijbaan zonder vaart en griezelmomenten het voelde niet normaal er was iets anders veranderd in de altijd…

de grootste fout die wij als mens konden maken is het depersonaliseren van het unieke in de mens tot groep zonder talent eigen inbreng ongekend alles graag in dezelfde aanpak en lijn in eenheidsprotocol opvoeding opleiding maatschappelijk positie om voor ieder uur alle dagen maanden en vele jaren dezelfde eenheidsworst te mogen garen…

als mensheid zijn wij aan het begin van de schepping begiftigd met een aantal hulpverleners die met ons gestalte en vorm hebben gegeven aan het ontstaan van leven en de eigen maatschappelijke ontwikkeling van ons bestaan hier op aarde dat opgetuigd was met alle mogelijke toeters en bellen als natuurlijke hulp die zich specifiek ontwikkelde…

gezichten staat jij hebt met ziel en geest geleerd om alles van hen te vertalen ook al geven zij niet altijd de juiste signalen een plaats in je hart is voor hen vrijgemaakt ondanks de bagage en alles wat zij hebben meegemaakt zonder besef van de gangbare maat jouw drive was begrijpen en dat een eerlijk gevoel geven van volledig leven…

ik deed de stap heb omgekeken dat moment van nog niet echt weten zal ik nooit vergeten jeugd en onschuld zijn voorbij daarvoor in de plaats het grote vraagteken ook wij of willen wij het wel weten of kunnen wij er nog niet mee leven dat zoiets ook ons overkomt het is even opmerkelijk stil geweest zelfs het trillen van de…