Alle inzendingen over Vechten

In die verte in de vaart der stromen der tijden bleef ik vechten nooit was nooit altijd één.…

Zo heb je kanker, zo is het er niet meer Zo is er geen kanker, zo is het er weer Al gedacht of plots gekomen Het leven draait 360 graden om elke keer Je hebt niets in te brengen Je hebt het te accepteren Je moet aan de slag Vechten, je kunt er niet op teren Het leven is te kort om in een hoekje te gaan zitten Zing, vecht, huil, bid, lach…

Bij kanker moet je vechten, vechten om te mogen leven, bestralingen en chemo's, hoop wordt je gegeven. Met tegenzin begin je er aan, maar heel diep van binnen, zegt je stemmetje dat je er niet aan wilt beginnen.…

ze slaapt, de slaap der onschuldigen straalt vanaf haar verheven gelaat de nachten van haar zijn jong en fris, zonder rancune ze weet slechts lief te hebben hij loutert zijn geest dwingt zich ook lief te hebben een ander is een ander is elkander, hij vecht de degen in zijn hart vecht koud terug komt de ochtend hem verlossen, het is…

`t is zo on eerlijk krijgt het niemand vraagt erom `t overkomt je dan vechten vechten om te overleven red het of niet een loterij winnen verliezen een nieuw begin het einde twee wegen welke te gaan mag niet kiezen gaat welke kom je later achter overwonnen of overleden dat is KANKER…

Heel soms dwarrelt mijn gevoel als een vlinder met één vleugel en vecht het in de lucht zonder te vallen soms…

En vechten helpt niet Nee vechten helpt niet)…

de vos nadert sluw, en stuift dan brutaal af op zijn prooi. een agressieve slag valt niet te vermijden. geen ontsnappen meer mogelijk … bommen worden met kwade blikken afgevuurd. helse paniek breekt los. gillende mensen rennen over het slagveld. de oorlog sluipt dichterbij. geen ontsnappen meer mogelijk……

Ik ben gewoon door jou bezeten daarom blijf ik voor je vechten. Ik weet dat jij nog van me houdt ook al zeg je steeds van niet. De woorden die je sprak, zo koud voordat je m'n hart en leven verliet. Ik blijf hier wachten op die dag tot je weer voor mijn deur zal staan.…

Heb het vechten kunnen staken het was om niets dat ik vocht. Want in jouw armen ben ik veilig Niets kan mij nu nog raken. Ik heb gevonden wat ik zocht dat ben jij.…

Onuitgesproken zinnen, vertellen hun verhaal, tussen de regels door, ik lees ze allemaal. Voorgevoel en weten, wat er komen gaat, angst, pijn , verdriet, is wat het achter laat. Huilend, moe gestreden, buig ik uiteindelijk mijn hoofd, en leg me neer bij dat niet kan, waarin in altijd heb geloofd.....…

Ik ben uitgestreden Iemand die opkomt voor míjn belangen Vechten, wanneer behoort dat tot het verleden?…

de weg nog zo lang te gaan het snijdt mijn adem af als ik besef hoe lang ik nog te gaan heb ik moet vechten voor mezelf om opnieuw op te bouwen wat verloren is gegaan de tijd strijkt voorbij telkens kijk ik naar de klok om de tijd terug te draaien want ik ben bang niet wetend wat er komen gaat minuten, uren, dagen strijken voorbij ik…

Een grote hond en een kleine kat, Die zaten op de kamermat; En de hond die zei: Zeg, scheelt jou wat? Scheer je weg! En de kat die zei: Jij bent een hond, En ik een kat, niet zonder grond; Hou jij dus nou jouw grote mond: Scheer je weg! Scheer je weg: waf, waf! Scheer je weg: sis, sis Scheer je weg: die is raak! Scheer je weg: die 's nie…

Verdrinkend in de rivier van tranen, Pijnen die dagelijks een grotere invloed krijgen, Eerst wegduikend achter een klein masker, Waarachter ik nu zelfs mijn verdriet niet meer kan verzwijgen. Al zolang vechtend tegen de harde waarheid, Elke keer mijn buitenkant een stukje verder harden, Smachten naar die betere tijden, Zoals voor al die problemen…

Verdrongen emoties Vormden vuur in jouw ogen Het was alsof De wereld brandde Je hand gebald Om het te verbergen Toch zag ik dat Je vingers trilden Je trekt je terug Het gevecht bood geen uitkomst meer Ik voel de steken In je hart Je lichaam wordt slap Nu hoef je niet meer sterk te zijn Ik kijk naar je ogen Voor de latste keer…

Twee mannen uit Groningen vechten om Ans, die ze allebei mogen. Ze kijken en schrikken, want Ans is vertrokken naar Middelburg, waar ze niet zoeken. De rijmregels zijn hier geschonden. Er wordt een remedie gevonden: hierna zult u lezen, hoe tijd kan genezen. U weet het: die heelt alle wonden.…

Ik stop voorgoed met vechten hiertegen. Ben helemaal op Ik kan niet meer Sinds die ene dag is alles van me afgenomen Ik ben mezelf niet meer. Mijn hoofd staat op knallen Ik lijd in stilte, van binnen ben ik kapot aan het gaan. Het hoeft voor mij niet meer.…

Waar haal ik de kracht vandaan om voor haar te vechten? Moeilijk voor me… als de vrouwen steeds voor jou hebben gevochten Maar jij niet voor eeen vrouw… Maar kom Voor alles is er een eerste keer Met steun van de Heer Lukt het me wel een keer.…

Zoekend naar iets de innerlijke strijd Soms zo verloren dat mijn hart bloed Golvende tranen emotionele vloed Soms droom ik en lijkt alles lucht Oneindig zweverig als ik weer vlucht Soms ben ik leeg en vol van binnen Wil en moet weer opnieuw beginnen Voel denk en leef tast naar de kracht Grijp nu mijn kans genoeg afgewacht Vechten…

En dat ik te ver heen ben om gemakkelijk te kunnen stoppen… Eindeloos vechten… nooit genoeg…

Het ongrijpbare is een hersenspinsel dat doorgeweven is in je ziel De realisatie is net zoiets als het uitvinden van het wiel Het is misschien niet zo big deal Mocht je misschien denken voor je, voor de 30ste keer viel Fietsen is toch even wat anders als je doordacht probeert te weven Misschien moet je het daarbij laten en gewoon verder gaan…

Je kunt bij niemand terecht, terwijl jij weer een nacht voor je leven vecht.…

Wreed ben je je doet me pijn met zoveel moeite en venijn los laat ik je ik wil je niet meer 'k heb zoveel pijn zoveel zeer je kan bedaren ik ben weg ik voel me vrolijk en opgelucht zeg en nu jij zal jij ooit bedenken de andere weg in te slaan? Nee. Nooit.…

Breekbaar is zo kostbaar zo moeilijk heelbaar Weg, weg, je wilt nu weg maar vluchten is breken dus vecht je door Eén stap vooruit een halve achteruit Even is er evenwicht de wind lijkt minder…

zonder zich te storen aan een wereld die vechtend verkloot blies hij de laatste adem uit en stierf de hongerdood zonder zich te storen aan een wereld zonder brood blies hij de laatste adem uit en stierf de heldendood maar de tranen in hun ogen, uitingen van angst of pijn, glinsterend verdampend op hun wang, zouden dezelfde kunnen zijn…

Het knaagt en zuigt en vreet Werkelijk alles is teveel Het maakt niet uit Hoe laat je opstaat De vermoeidheid eist zijn deel Opgejaagd, bij alles wat je doet Geïrriteerd om werkelijk niets Niet weten waar je het zoeken moet Ontbijten is al iets Langzaam slepend door de dag Je komt echt nergens meer aan toe Moeizaam ga je aan de slag Terwijl…

In de angstwekkende, bewogen nacht wordt het sterke schip Titanic verslagen door een schimmig spel van nevelvlagen met drijvend ijs vol onnozele kracht. Als herten, verward door grote drijfjacht, rennen reizigers rond, vloeken, klagen. Voor sommige zwemmers mag hulp dagen, honderden mensen zijn prooi der boze macht. De strijd van redders…

Dat je dit weer moet doorstaan dat maakt me verdrietig Ik voel me trots, ik voel me zo fijn Dat ik de vader van zo'n kanjer Mag zijn Ik voel me zo goed, ik voel me zo machtig Dat mijn dochter zo vecht tégen deze ziekte,   en vóór haar man en kinderen Tjonge Joyce wat vind ik dat prachtig Hegoser!…

Het imago van het kickboksen moet worden verbeterd. Nu zou het beschouwd worden als een tweederangs vechtsport met asociale en criminele figuren. De kickbokssport is door en door verloederd, Een wereld van agressie en geweld Waarin voornamelijk de macho telt. Nu wil men ook dat deze sport verbroedert. Zolang de leden nog op boksen kicken Heeft…