Alle inzendingen over absurde

Op je achtentwintigste ben je in concentratiekamp Vught, samen met 21 ongelukkigen, botweg vermoord, je stierf zoals velen in die absurde megaramp, maar niet voor niets en daarbij de haat gesmoord.…

Domme meningen zoals - val je dan niet in slaap - Absurde vragen waarop ik best geen antwoord gewaag. Mijn herleving ook zin van bestaan, zo om elkaar begaan Nooit in geloofd en hoeft dat - het was nooit waan -! Trillende neusgaatjes, fronsende wenkbrauwen en dat gelonk Oogverblindend en adembenemend liefje, géén schip zonk!…

Eigenlijk is dit allemaal absurd, want ook jij bent fout geweest. Je houdt wel van mij, maar ik van jou het meest. Weer die stomme vrijdag op het station, ik met de tranen op mijn wang. Je keek de andere kant uit, je maakte me bang. Ik zag pas weer die lach op je gezicht, toen de treindeuren voor mij sloten.…

Belangrijk is het wel om toch te noemen, wat speelt in werk- en ook gezinsverband, dat je onder de duim zou kunnen zitten, hetgeen geheel absurd is in dit land. Nog een groot voordeel, dat ik toch wil noemen, men leeft hier ganselijk zonder TV, want zou men de remote moeten bedienen, dat doen zonder een duim, dat valt niet mee.…

Op een Roodbuikzeevleermuis Een roodbuikzeevleermuis uit Heks, Met een persoonlijkheidscomplex, Sprak onophoud'lijk maar zeer dof Hoe wreed het lot hem steeds weer trof: “Daar een zoöloog (die niet meer leeft) Zo'n absurde naam verzonnen heeft, Gelooft al sinds mijn jeugd te Spa Geen zinnig mens dat ik besta!”…

Toen weggehaald zonder zich nog te bedenken hoe absurd het op transport zetten werkelijk was realiseerden zij en vele landgenoten zich bleek veel later pas. Met vele stemmen om en om roepen we de gestorven dierbaren om naam voor naam om bij stil te staan.…

‘Geef les en staak toch niet,’ roept Elias en elke leraar wil hem langzaam villen Ver buiten de Arena hoort men gillen "We zijn natuurlijk liever ín de klas Al jaren zijn we zo ontzettend boos Schoolteam is een anagram van machteloos"…

In deze absurde wereld, verbijsterd en hopeloos rondzwervend nu, mijn liefste, herinnert mijn resterende tijd, me alsmaar Kathmandu.…

Het is gewoon absurd! Ik kreeg het wel een beetje koud, De Kerstvrouw riep toen luid: "Hier neem jij maar mijn omslagdoek, Die rood met groene ruit." De elven schoten in de lach, Ze vielen bijna om! En tranen rolden van plezier, "Je lijkt nu wel een drom!" "Een drom?" riep ik, "wat is een drom?" Toch niet Drom de notaris?…

Wat heb ik van mijn laatste rijmpje spijt Want de reacties zijn mij zwaar gevallen. Tot helemaal in Wildervanksterdallen Werd Freud erbij gehaald, en penisnijd. Ik meld mij zeven lange dagen ziek, Ze werken nu aan mij in een kliniek.…