Alle inzendingen over het bestaan OR leven OR maatschappij

Ik zet mezelf aan de kant En ruim de spullen uit de weg Ik doe een stap richting 't zand En wacht tot ik iets zeg Achter mij staan de bloemen En voor mij ligt het pad Bijen hoor ik zoemen Regen maakt ons nat Vogels kunnen zweven Maar ook zij leveren kracht Mensen kunnen leven Mensen hebben macht Maak jezelf nu van kant En zet je blote…

twaalf uur precies Even tijd om te vergeten Even rusten, even eten Rustig kijken uit het raam Aan het einde van de dag Het is al over vijven Nog even werken, even blijven Het werk is bijna klaar Elf maanden lang Werken voor het loon Vanzelfsprekend en gewoon En niemand heeft bezwaar Welkom in de wereld En in de slavenij Van deze maatschappij…

De imitatie met het laagje goud maskeert veel onderhuids verdriet want in jouw hoofd gaat zoveel fout je speelt jezelf, maar bent het niet Anoniem, in een harde maatschappij vol haast en onbereikbaarheid daar geldt alleen nog jullie of wij en valt gevoel niet onder werktijd Je geeft trouw wat wordt verwacht een plichtpleger tot het laatste…

Kaal en kil is het hier en stalen gezichten kijken mij aan. De straat is bijna leeg, ik zie verchroomde lichamen, omhulsels die glinsteren. Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton…

Achter een vaal gordijntje staat een oude vrouw met een geranium in haar hand.…

want voor alles is er een registratievorm in onze zo gewenste participatie-maatschappij!…

ben je al vergeten hoe je heette uit welk nest je kwam je lach de eerste stap aan handen die je koesterden de anderen die jou het leven leerden met respect voor zelf proberen ben jij geworden zoals zij of heeft het eigene zijn kans genomen leef jij in deze maatschappij gelukkig en met eigen dromen…

maar heb het leven lief onder eigen zon…

Vrijheid hetgeen waar onze voorouders voor hebben gestreden, gebloed en hun leven voor hebben gegeven. Het waren echte strijders die vochten voor hun vrijheid. Sinds de mens is ontstaan hebben we gevochten en gestreden voor een vrij bestaan. Onze voorouders zouden zich kapot schamen als ze nu konden zien hoe wij zijn geworden.…

Het dagelijks bestaan vraagt iets van de mens meedoen in de maatschappij of het passend is of niet Participeren een mooi duur woord maar geeft het je zin of is het slechts brood?…

En zo zijn filosofen op zoek naar de waarheid en niet alleen zij, maar ook velen die leven in een maatschappij waarin streven naar een doel zinloos schijnt te zijn. Men wil doordringen tot de kern, het wezen wat dat ook mag zijn.…

Zwervend over vlakten Eenzaam en blut Dronken door uitdroging Op zoek naar m'n hut Uitgekleed door de maatschappij In de commercie verdonken Een berg onzinnige produkten Stonden naar me te lonken Ik heb alles gekocht Ik heb alles uitgegeven En daarvoor de duurste prijs betaald Ik blijf blut mijn verdere leven…

Zelfs twee jaar na de invoering is niemand tevreden met plezier en weemoed denkt men terug aan de gulden we hebben ons flink in de financiële vingers gesneden toen Minister Zalm destijds die munt naar binnen lulde Veel bedrijven hebben hun prijzen gaandeweg aangepast in plaats van ƒ staat er nu simpelweg € voor allesbehalve de salarisstrook…

ik wist dat jij weer met wolken sprak van de donkere kant naar boven waar het onweer nog wat lading had voordat zij alles aan aarde had weggegeven in de sonore regenval vielen jouw druppels vrolijk spettend in de grote plas waarvan in de resonance jouw echte stem steeds duidelijker te horen was nog rimpelde licht jouw spiegelbeeld…

verliezen herinneringen de indrukken van het bijzondere contact dat de aanrakingen mijn jeugd geschonken had waar wij in samen de onuitwisbare close harmony vergaarden die niet alleen op genen stoelden maar ook de zielsverbanden van de eeuwigheid bedoelden in de oneindig grote databank alles lijkt op te lossen in de wegen van bestaan…

ook hij is ooit jong geweest kan zich zijn eerste feest nog heugen van dat hij neerstreek en mocht blijven liggen zijn stofjes waren een eerst verschijnen van zijn geest die in vele jaren volgens een subtiel aanwezig zijn er altijd al blijkt te zijn geweest wij zijn in de loop van het leven steeds meer drager geworden van onafscheidbaar…

nog zijn wij steeds voor het leven gevlucht als de lucht te dichtbij kwam gingen wij terug in ons autistisch ritme ver van creativiteit en je laten verrassen wij verafgoodden liefde die ons ten deel was gevallen maar hebben haar geen huis en haard gegund omdat wij de kunst van bestaan in onvoorwaardelijk gaan nog niet bij ons…

buitenaardse tonen die in universele uitvoering ons in hemelse odes diepte en warmte betonen jij hebt de rode erupties van mijn liefde in het nachtelijk duister op zien spatten in het samen voelen van mijn hete bloed ik heb ze verguld die integrale momenten van intense liefde geduld en dromen om onze binding de body te geven van leven…

kwam en deel van leven ging uitmaken zoals het ons als gift en opdracht ooit was gegeven…

te gaan in het bestaan de klare kansen, de bonte kleuren, de vrolijke klanken, de zoete geuren, rijpe appels, toelachend fortuin, levensdans Dat alles voor jou ik ben bij je…

ik zag je de tijd kerend met een oude vermoeide zon die zijn stralen nog stuurden langs het half dichte pluche waar zij nog duurzaam stof deden opdwarrelen en jij met het losse golvende haar nog met de tang gekruld in de licht belegen vintage kledij die zich nu in modische snufjes helemaal kan uitleven daar waar oud en jong…

zonder zichzelf een gezicht te geven en vanuit de ziel te gaan leven zoals jij al parel glinsterde jezelf was en de ander ook die ruimte gaf…

bestaan met warme tranen wordt gebruld voor jouw pijn en verdriet is er een gedeelde warme arm in omhelzing met lieve woorden samen naar een nieuw perspectief want ook wij hebben elkaar eindeloos lief…

ik ranselde de stam schudde de takken van de olijf tot de pijn bloederig rood striemde langs mijn handen waar ook vorige jaren zand kleurde geurde bloed in netten die vingen waar vrouwen zongen bij de oogst voordrongen het was geen wedijver om meer die uit de ogen bliksemde maar wel het diepgewortelde gevoel van samen…

zacht verdwaalde het laatste kampvuurrood nog klonk de droge tik van een tak wolkte vettig geel licht opkleurend naar de wind het had gesmaakt was eerst verdiend in een honger krijgend gevoel door de exotische specerijen in het natuurlijk garen nam ieder zijn deel elkaar bedankend voor net iets teveel het oogstfeest…

je bloosde lachte licht verholen alsof het vuur van binnen brandde heel voorzichtig uitsloeg zonder rookontwikkeling ik kende de kleur van het lichte bloed dat net je hart in circulatie had ontmoet en met een extra slag hitte genereerde in een snelle bloedbaan op de huid gezeten door intieme manuele variatie en herkenbaarheid…

Voor altijd met je spelen Opgroeien met vallen en opstaan Oud met je worden zij aan zij Om wederom een leven te volmaken met jou en mij…

Als na het leven, het leven voorbij is, dan ben je dood Besef voor je dood dat de dood je dood is. Of juist je dood, je leven kan zijn. Want als er geen leven is na de dood, is er ook geen leven voor de dood.…

perspectiefjes in duizenden stukjes karton vorm en kleur die de plaats gaan bepalen ooit zullen plezier en samen het plaatje halen als geluk het ontbrekende feilloos zal leggen een creatie door handen gerestaureerd de benodigde tijd is in gezelligheid met smaak opgesoupeerd…

mooie dingen heb jij daarvoor op moeten geven om zonder groot risico zorgenvrij verder te kunnen leven in de werkelijkheid die jij kiest…