Netgedichten

netgedicht (nr. 75.080):

Nieuwe stenen

langzaam
vervaagde de hand
die mij eens
gekoesterd had
verliezen herinneringen
de indrukken van
het bijzondere
contact dat de
aanrakingen mijn
jeugd geschonken had

waar wij in samen
de onuitwisbare
close harmony
vergaarden die
niet alleen op
genen stoelden maar
ook de zielsverbanden
van de eeuwigheid
bedoelden in de
oneindig grote databank

alles lijkt
op te lossen in
de wegen van
bestaan die wij nog
hebben te gaan
van passeren
genoten wij maar
er kwamen geen
nieuwe stenen die ons
leerden meer voorbij