inloggen

Alle inzendingen over klaarheid

97 resultaten.

Sorteren op:

Midden in de nacht

netgedicht
4.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 2.514
En breng het duister in de wereld snel tot klaarheid. Tevreden zuchtend dat ik dat weer mooi gefikst heb. Probeer ik alles te onthouden wat ik dacht. Ik draai me nog eens lekker om en zeer ontspannen, slaap ik de tijd weg van wat rest van deze nacht. En als ik wakker word en lui mezelf eens uitrek.…
Marinelle8 december 2007Lees meer…

En zo het dan een waan is

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 3.642
Al is de mens van nu nog zo verdorven Van verbeelding, zo verhard van gemoed, Ook voor hem is Christus aan 't kruis gestorven, Zijn ziel ontsprong aan Gods eeuwige klaarheid. Daarom kunnen wij roemen in de waarheid: De waarheid is niet beter; zij is zoet.…

Proeve van dichterlijke waarnemingen

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.449
Een onwederlegbre waarheid Is het, dat bij middag klaarheid, De avond zelden duister spreidt; Daarentegen biedt het duister Ons zeer zelden zonneluister; Dit is zelfs een duidelijkheid.…

Des harten schat

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 525
Geef mij de gouden waarheid Die uit uw stemme klinkt, Geef mij de diepe klaarheid Die uit uwoogen blinkt; De vriendschap en 't vertrouwen Van handdruk, woord en blik, De blijheid en het rouwen Van stille lach of snik’. ‘Ach, of 'k zo vluchtge gaven Al gaarn gegeven had, Wat baatte 't?…

Jesus de vriend der waarheid.

poëzie
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 413
Gij, 't Licht der wereld, schijnt in de duisternis: De neevlen zwichten; klaarheid en zuiverheid , Straalt om U henen. Leugen en dwaling Smelten voor U. ’t Heelal veroudert, alles verandert ééns: Uw woord is eeuwig, vast uw getuigenis; 't Woeden der eeuwen spilt op dien rotssteen Al zijn geweld.…

Volste lente.

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 437
* * * Sterke klaarheid, helder gloeien, 'k weet mij-zelf in U vervloeien, Ik ben U, en Gij zijt mij! Maar ééns, bij der tijd voort-glijden zult gij - wee! - onwetend schrijden als een vreemde mij voorbij....…

Ter gedachtnisse van mijne echtgenote

poëzie
5.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 600
Uw ziel was rein als versgevallen sneeuw, Bestraald met glans van meer dan aardse klaarheid; Geen damp van waan, verspried op volk of eeuw, Benevelde bij u het licht der waarheid.…
Meer laden...