Alle inzendingen over marc

Soms, vaak eigenlijk (zelden niet), loopt de ezel in dood vogeltje ‘tegen dingen op’. Doende met mosterdpleisters en krammen, afkoelend, beseft het dat dingen hoge omwallingen hebben omdat het geen dingen zijn. Dood vogeltje identificeert ze als mensen en zelfs uit de Samaritanen onder hen kan veel mortel puilen. Eerst meende het dat het hier arrogantie…

Rutte is een slaaf geworden Van zijn eigen (on)macht Met name het ontbreken Van intrinsieke empathie, karakter Zijn gespeelde sympathie: “Zeg maar Marc!”…

Op een vrije dag het gordijn openschuiven: dag vogel, dag wind!…

Het is de schuld van Marc Van Ranst die niet snel genoeg mondmaskers aangeraden had. En uiteraard: het is de schuld van de politiek. Waar we in het begin van deze crisis nog solitair naast elkaar stonden, blinken we nu vooral uit in vingerwijzen. Het is verloren energie. Corona trekt zich niets aan van wiens schuld deze tweede golf is.…

De klopjacht op Marc Dutroux. De meisjes die uit zijn huizen werden gehaald. De nachtelijke aanvallen bij de eerste Golfoorlog, waar we door een tv reporter schuilend onder een tafel dat angstwekkend groene licht zagen. Nu 1 jaar na 22 maart 2016 de zwarte dag voor ons land. De waanzin sloeg keihard toe.…

De moeder van Mark Rutte is overleden ook dus van onze Minister-President eveneens de aanvoerder van de VVD maar vooral de moeder van het kind haar jongste zoon Mark Rutte ze is niet overleden aan Corona ook niet aan de dood, maar aan ’t leven dat kan je gerust zeggen met 96 jaar haar zoon de politiek leider van dit land is weer even kind…

ook Vaderlandse liedjes verboden, zoals: “Kom mee naar buiten allemaal” “De paden op de lanen in, vooruit met flinke pas” ‘K heb m’n wagen volgeladen vol met oude wijven” Die laatste niet alleen vanwege corona maar ook vanwege discriminatie naar ouderen Niet Minister Hugo de Jonge staat naast Zijne Excellentie de Minister President Marc…

Hier sta ik dan, Hier in dit steile stukje straat, Een bult slechts in het landschap Die men in Vlaanderen een berg noemt. Ooit laadde hier een man Zijn hebben en zijn houden op een wagen En trok de wijde wereld in. Was hij verbannen of gevlucht? Was hij een ketter of een geus? Was het de passie die hem dreef? Of was het simpelweg een…

Dit is het stukje aarde Dat ik mijzelf heb toegeëigend En dat ik deel Met alles wat er leeft Waarvan ik weinig zie Maar des te meer kan horen: Gefladder en geklapwiek in de bomen, Gescharrel en geritsel op de grond En stilte vol gekwetter Dat overgaat in kreetjes van paniek Wanneer een kat of een verdwaalde vos Het territorium betreedt.…

Als afgekeurde stek Vanwege krom en veel te spichtig Bij toeval in de tuin beland En daar voorlopig ingekuild, Was ik hem even uit het oog verloren. Nu, Dertig zomers later En nog meer meters hoger, Kan ik er moeilijk nog omheen: Ik denk dat hij hier blijven zal Op deze plek Waar ook ik wortel heb geschoten. Ik vraag me enkel af Wie…

Wanneer ik in de spiegel kijk, Dan staar ik in een aangezicht Dat mij nog nauwelijks herkent: Een maanlandschap Met kraters en ravijnen Die ik nooit eerder had gezien. Nee, dit is geen gezicht En hier moet dringend wat gebeuren: Dus ga Ik nog vandaag Een nieuwe spiegel kopen.…

Ik zit op een terras in de Provence En over de heuvels en de Mont Ventoux Spreidt de nacht zijn zwartfluwelen mantel Waarvan de voering met duizend sterren is bezet, Een lichtend lint van horizon tot einder. Ik nestel mij diep in een mantelplooi En zweef de Melkweg tegemoet. "Wil je nog koffie?" Vraagt zij die hier met mij verblijft.…

Als "Jingle, bells" één ogenblik verstomt Dan hoor ik vaag en in de verte De echo van een eeuwenoud gezang Al is dat ook al even lang gesmoord. Dan zie ik in gedachten Hoe in de donkerste der dagen Op heuvels en in dorpen Een vreugdevuur wordt aangestoken Om daar het licht mee te begroeten. Want onder klatergoud en kitsch Glanzen nog…

"Hé, kom eens kijken!" roept Laura. "Ik heb een hut gebouwd." "Een hut?" vraag ik. "En waar mag dat wel zijn?" Ze wijst wat vaag naar achteren En troont mij mee de boomgaard in. "Kijk, hier," zegt ze, "Hier in de wipselboom." "De mis-pel-boom zul je bedoelen," Wijs ik haar snel terecht. "Ja, ja," zegt ze, "dat weet…

Onder de hazelaar Vond ik vandaag zomaar Tussen verdorde blaren En takjes die eens twijgen waren Een schedeltje. Misschien als prooi hierheen gebracht Misschien hier op zijn dood gewacht Te groot om muis of rat te zijn Te klein om van een kat te zijn. Een wezeltje? Of anderzijds, het was al dagen Dat wij het diertje niet meer zagen Dat…

Je zegt,”hoe denk je dat ik me voelde”, Zij snapt nog steeds niet, wat ik bedoelde. Mijn ellende, en groot verdriet, Uiteindelijk snapt ze het, nog steeds niet. Leven, met een keiharde ziekte, is, Moeilijk, maar mijn vrouw was mijn grootste gemis. Nu zegt ze,”ik ben ook maar een mens”, Tja, dat was toen nou juist, ook mijn wens. Dat was,…

Gestuurd door het daglicht, Dwaal ik alleen door de nacht, Gevoelens die ik niet kan plaatsen. Schieten weer weg als een bliksemschicht, Had dit niet van mezelf verwacht, Gevoelens die als wolken kaatsen. Heb ik geproefd van het ultieme geluk? Of kan ik eenvoudig niet met anderen overweg? Geen begrip voor mezelf, laat staan dat anderen mij…

Door buurtschappen en straten Waarvan zelfs god niet weet dat ze bestaan, Rijdt nu al maanden lang Het belbusje van hot naar haar. Het komt allicht niet in de hemel Maar wel op aarde en op alle plaatsen Zoals dat in de catechismus stond, Want het verdwijnt en het verschijnt Volgens geheime wetten Waarvan de logica aan mij, Gewone sterveling…

Het najaar dwarrelt uit de lucht En dekt het grasveld toe In goud en geel en oker. De zomer is zo lang voorbij Alsof hij nooit geweest is. De winter is nog zo ver weg Alsof hij nooit zal komen. En ik, Ik zit hier in de zon En wellicht voor het laatst dit jaar Op maandag vier november.…

Ze keek me aan met een dove blik Haar schreeuw om aandacht Ik wilde het niet zien Haar vuistslagen kon ik niet horen Ik voelde niets van haar tranen Ik proefde niets van het zout op mijn huid Zij was de blinde vlek in mijn ogen…

de mens een echo in diepte, in leegte kaatst klank en weer kaatst trilling buigt vervormt verstomd…

de picolo die piept piept de cello heupwiegt wat de triangel doet van ting ting de liefde slaat de maat klanken zwellen langzaam aan bekkens schuiven langs elkaar zing zang zing zang violen aaien hoog en laag tuba's hijgen zware lucht 't orgel pompt en spuugt en pijpt en de pauken doen van boem boem boem boem boem…

ik vond je leuk ik vond je hart ik denk dat jij mijn vondst bent!…

Zij is bang en kijkt niet. Ze kijkt niet in de zee. Bang voor haar eigen schoonheid want wat moet ze daar toch mee. Bang te verdrinken, tenonder te gaan of een donderwolk te worden. Zo bang is de maan! Maar eens zal ze kijken, heel lang kijken, want ze moet. Ze moet verdrinken in de zee, dan pas wordt ze eb en vloed.…

Achterin de rozentuin, staat een theehuis, half in puin, Overgroeid met rozenstruiken. Zonder ramen, zonder deur, met verrotte vensterluiken en een muffe schimmelgeur.  Vroeger was het een juweeltje. ‘t Was mijn eigen klein kasteeltje en daar ging ik stiekem spelen met mijn vriendjes eed’le delen. Goeie God, wat deed dat deugd…

Gedichtendag, En in de uitstalling van slagerij André, Tussen de worsten en de ham, Hangt er een levensgroot gedicht, Toevallig van mijzelf. Aan een mevrouw van onbestemde leeftijd Die in de etalage kijkt, Vraag ik: "Hoe vindt u het?" Ze kijkt mij angstig aan Alsof ik het op haar, Of nog veel erger, Misschien wel op haar handtas heb…

Toen hij zijn laatste adem uitblies, slaakte hij een zucht van verlichting. (Kwam op het idee n.a.v. de 58-jarige verlamde Tony Nicklinson die geen euhanasie kreeg maar uiteindelijk op een natuurlijke wijze stierf.)…

huisje boompje beestje slippertje…

"Geeft u mij die pil van Drion maar. Ik heb last van mijn maag... een zetpil graag."…

als we samen oud zijn en het leven zat zijn dan kussen we elkaar en springen voor de trein - en als we dan dement zijn? dan nemen we de stoptrein jij mag bij het raampje zitten…