Alle inzendingen over mysteries leven

Da’s dus met waterdamp methaan-gas geven en ik verzeker u: dat maakt veel leven.…

Ontsproten uit wellust Organisch doch nog onbevangen Een blik, onbewust veracht door hen Zij, ooit bewust levenslustig Nu verdwaald in alle lessen Die tastbaar houvast boden Patronen vormden het labyrint Die velen cyclisch delen Bedachtzaam streven zij Ontwetend vergeten zijn Het voortschrijdend natuurlijk gift Dat nu zo onopvallend…

leven wordt gegeven als een onbegrensd begin van dit onbevangen woord maakt de mensheid een gecompliceerde zin een zin vol regels en tekens die je er haast toe dwingt het leven al te kennen voordat je eraan begint.…

Wat is het leven met je auto over de snelweg of met je fiets over een hobbelig pad een gatenkaas een lekkere reep chocolade het einde van de wereld wat je leven ook is je mag er trots op zijn…

Ze zijn met z’n drieën Onafscheidelijk voor het leven Al menig lach en traan gedeeld Samen overleven Ikzelf heb al mogen proeven Van de vriendschap die er heerst Hun deur stond open Heb er al vele mooie momenten beleefd Ik was verbaasd van de warmte van hun samenzijn De liefde die er straalt De gevoelens voor elkaar Uit het diepst van…

middel gevonden gaat worden waardoor ik de toekomst kan zien zonder horden Hoop doet leven zegt men eenvoudig geloven standvastig en vasthoudig blijkt niet altijd eenvoudig te zijn donkere wolken afgewisseld door zonneschijn…

Wie zou 't leven dragen Met zijn heil en plagen, Met zijn lang verdriet, Zwol, na zoveel kommer, In een dal vol lommer 't Zachtste rustbed niet? Alles is verschijning, Alles is verdwijning, Op de levensstroom.…

Niemand weet waar het leven mee begint Alle leven komt uit de bron van het wonder Niet het leven maar de ziel wordt bemind Het is niet met of zonder. De ziel is de koestering van binnen, het licht dat men in zich draagt, die probeert de liefde te winnen voor degene die er naar vraagt.…

De storm die is gaan luwen heeft mijn schip verbrijzeld Zwaar gewond lig ik gegijzeld op wrakhout in de open zee In de lucht volgen gedwee twee zwarte zeezwaluwen Jij bent niet meer of bent ver weg, van mij heen gedreven Met jou de helft van mijn leven Waarom nam de wind mij niet Nu sterven, is lichter dan verdriet Ik heb jou te lang gekend…

Met mijzelf als vriend Heb ik geen vijand nodig Vechtend tegen de molens van tijd Vrezend voor mijn eigen angst…

Ik word wakker en zie de zon, Ik zie de glimlach van mijn ouders, En voelde dat het leven begon. Nu 17 jaar later, Ik word wakker en zie de zon, Het licht verblindt mijn ogen, Het duurde misschien maar even, Maar het voelde als een kleine prikkeling, Die zei lang leve het leven.…

Als leven liefhebben is, en op liefhebben volgt pijn, is leven pijn lijden.…

Eenzaam zit ik hier In een donkere kamer Verlicht door het wit Van mijn scherm Waarin met een snelheid Ongekend voor een mens Als een totale machine Zich in het pikzwart Tegen het wit afzettend Mijn emoties en gedachten Via de punten van mijn vingers Zich woorden vormen uit letters En zinnen uit woorden uit letters Ik typ, ik typ, ik…

leven is met twee handen in gevecht aan elke vinger een ring van een vraag verstand begraven tussen duim en wijsvinger harde hand doorploegd met rimpels in de ontzaggelijke slijtage van leven…

Blijheid om het leven en de kleuren.…

Leven, wat is de dood? Dood, wat is het leven? Is het iets wat je maakt, Of heb je het gekregen. Is het een heilig gebaar, Of is het een zegen. Is het iets wat jou ontnomen wordt, Of wordt het ooit nog weer terug gegeven.…

jouw leven was moeilijk moeilijker dan het al was je had een ziekte die nooit meer genas god had je dit vonnis gegeven en getekend was je voor je zo korte leven ik wil leven had je tegen mij gezegd en je hoofd op mijn schoot neergelegd open je ogen en kijk de wereld rond maar nu is alles afgerond je bent er niet meer met je liefde…

Ramen zien haar komen en blijven waar ze kijkt naar wie voorbijgaat of ontdekt dat ze wacht op geluk dat gedeeld in spiegelschreven van dromen van haar zou kunnen zijn…

Na de storm is de boom omver Ook zijn schoonheid is Uit de grond getrokken Mensen laten hem ophalen Aan stukken zagen Voor allerlei dingen gebruiken Niets is het meer Geen waarde heeft het meer Zo is het vaak in het leven Mensen met een handicap Ervaren het leven vaak als deze boom Afgeschreven, niets meer waard Toe ze gezond waren…

Het leven is, zoals het is. Daar verander je niks aan. Toch is het of ik wat mis. Nee, niet de zon, sterren of de maan. 't Zou zoveel anders kunnen zijn. Hoe precies, dat weet ik niet. Ik bedoel niet meer, van wat dan ook. Ik bedoel veel minder, pijn, zorgen en verdriet!…

laat ons als twee vogels vliegen op de vleugels van de wind laat ons elke keer genieten als de nieuwe dag begint laat ons zweven langs de wolken als een grote luchtballon laat ons dansen als een vlinder op de stralen van de zon laat ons zoeken naar het wonder laat ons drinken uit de graal en laat ons zeggen als we oud zijn het was een…

Het is een ieder gegeven Van geboorte tot de dood Je hebt het zelf voor het zeggen Eindelijk kom je jezelf tegen Schiet een film voorbij groen, blauw, rood Dan moet ook jij het loodje leggen…

Brekend water, gekluisterde golven, Onder een stortvloed van geruis bedolven. Doofkloppend eigenwijs, Spartelend tegen de stroming in, De reis naar het onbekende. Omstreden toekomst, Ongrijpbaar als water... Kristalhelder Later, bij terugblik.…

en blijven staan ook al komt orkaan na orkaan De storm gaat liggen de lucht is mooi Het leven kan beginnen en ik stap uit mijn zelfgebouwde kooi…

Ik voel iets van een licht in mij ik kan het niet verklaren ik voel niet alleen vandaag ik voel het nu al jaren een licht dat ik niet vatten kan het is iets onbeschijfelijks soms schijnt het fel en dan weer vaag nee,nee het is niets lijfelijks ik voel het licht maar zie het niet het maakt ook geen geluid maar zeker weet ik aan het eind…

Breiwerk Het leven is als een breiwerkje op pennen, laat één steekje vallen en leer leven met het gat, 't kwam er niet voor niets, maar is wel even wennen!…

genagelde handen verkrampt op het ruwe hout totale eenzaamheid roepend in het duister een bang kind verlaten door god en mens voor de nacht valt maken ze hem los na een dag van spot en diepe pijn de balsem geurt handen zijn gevouwen het leven ter aarde besteld zal eeuwig vrucht dragen…

Zweef, mijn kind, op de adem van de wind zij stuwt je hoog en naar beneden weer Gelijk een bries, aangenaam verkoelend, en de storm in wording die het zachte hart verjaagt Overstijg, mijn kind, de kleuren van seizoenen nimmer zullen zij raken aan wie jij eeuwig bent…

ze remt in mijn geest de drukte maakt de sfeer die is verpest verovert harten waar het mij niet lukte dempt de spanning die er nog rest ze leert de regels en de wetten kan onzichtbaar zijn met velen doet woorden die ik spreek herzetten en laat de angst verdwijnen uit kelen toch is het mijn leven al is het af en toe maar even…

zeggen Maar ik weet niet zo goed hoe Ik weet niet hoe ik het moet brengen Maar ik bepaal zelf wel wat ik doe Je kunt me niet dwingen Ik zal nooit worden zoals jij ‘t Kan me ook niets meer schelen Die dagen zijn voorbij Je zult me nooit begrijpen Ook al is het maar voor even Ik zal het even duidelijk maken: Dit ben ik, en dit is mijn leven…