Alle inzendingen over nachtwacht OR rembrandt

ik ben nooit het genie geweest dat met een streek rembrandt kon laten stralen het was altijd ploeteren en foeteren waarom ik niet de ziel naar boven kon halen alleen jij hebt mijn strijd geweten met oog en lach de waardevolle hints gegeven wees mij op nutteloze zaken die niets met de magie van jouw verschijnen hadden te maken…

Jouw doekjes zijn allang droog maar ik laat ze rustig wapperen dan gebeurt er tenminste iets op deze uitgestorven plek Jij zit maar voor je uit te kijken en neemt af en toe een duik Daarna dep je voorzichtig de haartjes op je schedel In de bar vond ik je leuker al zat je wel op te scheppen over jouw huisje en het strand helemaal voor…

door en door het hoofd, de wieken slaan mij steeds tegen de grond wie kent je beter dan de spiegel die dagen slijt met zelfportretten weigert je om op te zetten je kunt zo tactloos zijn royaal met verf en geld je grote mond eigengereid, het noodlot sloeg geliefden dood alleen je werk doorstaat misschien dan nog de tijd Rembrandt…

Ik zinspeel op enkele groten, Bach, Beethoven, Rodin, en noem Rembrandt bij naam; die staan voor velen, en voor het vele dat mij en anderen overrompelde. Het heftig elan zocht een uitweg in verhevigd lichamelijk beleven, een onweerstaanbare drang die uit de intense spanning van de extase losbrak.…

Het is nog vroeg, geen klanten niemand op weg naar zijn werk alles nog zoals gisteren de brandkraan altijd paraat en nachtrondes tegen diefstal Hier doe jij jouw boodschappen hier ga jij naar de kapper hier wonen jouw vrienden dit is jouw uitzicht, jouw straat jouw wijk, jouw thuis waar jij rustig kunt slapen zonder akelige dromen zo…

Ze bukt, haar billen in de kijk en zet haar schoenen weg Nooit kijkt ze door het raam Nooit kan ik over de straat heen contact met haar maken en mij en mijn verlangen blootgeven Het is heet, het waait zo warm door de stad, dat ik tussen ons in ruimte zou laten, alleen lichtjes haar strelen, niet tegen haar aan liggen, en eerst het licht…

Hoe kon een land van kooplui zo verzuipen in het niets zich zo vergalopperen niet te zijn zo diets Hoe kon een land van varend volk van vissers duin en zee zich zelf zo laten zinken en nam ons met hen mee Hoe kon het land van Rembrandt het aanzien zo te schande een trots land zo verlagen zichzelf zo ernstig branden Hoe kon het land…

portret gehaald uit Welsh land we zetten er de spot op dat is pas echt Rembrandt drijft de prijs lekker op het kost wat bruikleen verzekerd de port niemand heeft geknord bij het zien van de kunstschat het ware groots als gebaar wij juichen en klappen als zalm het nog even kan lappen in het voorbije rembrandtjaar poseerde in het Rijks…

vroege werken onder druk van de erven mogelijk twijfelachtige vlakken tot volstrekt eigen te merken blijft hun herinnering vaag zij voorzien met verse streken wat nog aan voorraad onder ze is voor handel en kunstgeschiedenis van een definitief nieuwe laag garantie tegen slepend hakketakken voor zekerheid aan beleggende leken niet zoals Rembrandts…

Ietwat pluizige schil van de perzik voelt anders dan haar huid welke in zachtheid niet is overtroffen doch de kleur van het lichtste gedeelte komt verbazingwekkend overeen kunstschilders zoals Rembrandt hebben het weerlicht getart deze explosie poëtisch in hun werk te laten strelen zelfs de planethische warmte van Venus heeft haar goddelijke…

Voor wat betreft grootte, stijl in de overtreffende trap Samenzweerders in vaal licht 'De samenzwering van de Bataven' uit tweede helft van de Zeventiende Eeuw 'onder Claudius Civilis' Majestueus doek van Rembrandt die 't smeden van de opstand een vrijheidsstrijd tegen de Romeinse overheersers subliem-succesvol kwastte aan tafel…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Pauze onderweg, te moe om een dutje te doen of hier echt iets te eten wat ze niets eens hebben Het is de moeite niet om mijn jas uit te doen ook die ene handschoen laat ik maar aan Was ik maar thuis, in bed niet dat felle licht, niet die eindeloos donkere nacht nog te gaan…

Schuin valt de zon langs de schaduw van de uitbouw op de drempel van het huis op de vrouw in de deur Wat heeft haar gelokt naar deze voorpost van het oude? waar geen pad meer is om er te komen waar geen hek is, geen grens waar alles open ligt, leeg zonder een begin van ergens heengaan De gordijnen kieren haar hemd valt open en…

Op aangewezen keuzedagen stap ik uit de orde van mijn werk in de rij voor nuttige verpozing Het graan komt op de zon broedt de korrels uit en kleurt de winter uit onze huid Alles is inbegrepen, extra's kunnen ter plekke geboekt en op gepaste wijze genoten worden in een van de vleugels Zo vliegen we een week lang rondjes in onze dromen…

Zonder de lasten ervan willen leven in de stad, boven de schoorstenen, schoon schommelen in oma's stoel voor het erkerraam de sluimerende monden van de pokdalige daken te zien ontwaken zonder hun gif te hoeven ruiken en het dan ook nog eens in te ademen uit solidariteit met ieder die snel moet leven in de stenen wereld waar alles…

schept zwarte plekken in mijn geest van alles dat ontnomen is ontgoocheld en vervlogen is verpulvert langzaam ook mijn leven uit jouw leven weg jij dartelt in mijn schaduw kind evenzo als Titus deed wat bijna niemand weet, Cornelia dat jij nog nooit door mij geschilderd bent maar bij toeval treffend op het meisje lijkt dat middenin ’de nachtwacht…

fris van de lever op en top klaar voor de sport voor na het evangelie die kwast van ene Van Rijn liet echter de man weder opstaan in kadavergroen licht niet eens bovennatuurlijk maar uit zichzelf dames natuurlijk hevig ontsteld wordt het niet eens tijd de blauwe knoop te zoeken voor wonder boven wonder op de zelfportretten van die Rembrandt…

ik rembrandt licht vermeer de zachte lijnen in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Ik word te dik Ik kan geen kant op Het gras staat te hoog Niet voor Collie Zij voelt zich hier thuis Voor mij is het een sprookje van Grimm, het bos is donker het maakt de hele nacht geluid en duwt tegen het huis aan dat niet zo mooi is als het lijkt met het luxe glas, de tierelantijnen en de luifel boven de deur Het is de hele dag…

Dwalend loop ik langs de winkels die het pikkedonker minder eng maken al weet je nooit wie er opduikt en dat zou geen droomprins zijn die met mijn liefde zijn betovering kan doorbreken, zodat op slag de etalage een huwelijksbed met hemelsblauwe doeken is en we wegens het versmaden van de kauwtabletten een klysma krijgen om het verleden…

Ik stel me voor hoe ik hier zit gezien vanaf de brug, met de donkere kamer achter mij, waaruit heel even de hand van een schim zou kunnen opdoemen om mij, uit het zicht, een duw te geven zodat ik te pletter val, zoals dictators dat met tegenstanders laten doen Ik droom er wel eens van dat ik hen en hun opvolgers uitschakel om de repressie…

Hij is te laat, zoals gewoonlijk Het is zijn auto, hij beslist wanneer we naar huis gaan Als hij tenminste nog komt En na het feest zal hij zeggen: 'Kom het was toch een leuke avond!' maar als hij zo nodig moet zal ik hem, zal ik hem laten komen tot hij schreeuwt om genade - niemand die het hoort De wind zal waaien, het gras zal wuiven…

Hoe onvoltooid is onze liefde herinner je je nog dat je bij me binnenkwam met schildersdoek en glunderende lach omdat ik van je houd, zei je verf en kwasten, kleurig palet wij tweeën op het doek en ik, ik voelde me koningin en filmde al je bewegingen vol ijver, gaf je m'n dik gebreide witte vest met capuchon en noemde je mijn Rembrandt…

Ineens moet ik aan Rembrandt denken en zijn streling van het dierbaar licht de inval waar ik telkens weer voor zwicht hoe hij schoonheid weet te schenken ik tracht te evenaren in beweging aan de luxaflex bij jouw fraaie silhouet als schaduw op ons witte liefdesbed waarboven ik zo af en toch nog spring jouw bruidsboeket bloeit er o zo mooi…

Hoe vederlicht vloeit veer en inkt de streling van mijn hand die zich gewillig leiden laat gaat boven mijn verstand heel zelfbewust vertalen impulsen in mijn geest de lijnen op papier en openbaren bovendien wat mijn ogen zien hoe danst de veer vol temperament met krullen, krassen voorbestemd mijn naam te dragen dankbaar ben ik voor…

Verf op mijn palet kookt liefde zodat het linnen bijna scheurt van hartstocht door de hete olie die straks de vezels brandt maar eerst mijn liefste danst je beeld dat wegdruipt langs mijn geest rechtstreeks naar mijn bonkend hart dat jij in lust doet smelten brandende vezels van liefde en leven brandende liefde als…

zal je maar bekennen Saskia, het mij niet is gelukt, je beeld zo mooi te schilderen zoals je werkelijk bent er is geen kleur te mengen in de zachtheid van je huid je schoonheid is te machtig die het strelen van penselen niet erkent. ik doe mijn naam geen eer aan lief dat durf ik te beweren jij bent een kunstwerk op zichzelf en niet te…

gebrul, gesnik achter mijn ezel steunend, kreunend mijn pardon, dat ik een flinke kou te pakken heb, ah-fijn…. hoe schoon de dames, heren zijn met rooie koppen van de wijn lach ik mij zot en spieren pijn hun tronies snikken vlekken op het doek van puur plezier, eentonig is mijn vak dus niet als beelden van modellen naakt of aangekleed…