Alle inzendingen over pijn OR verdriet OR misbruik

Sommige mensen kan je beter uit je leven verwijderen Sommige mensen ben je liever kwijt dan rijk Sommige mensen houden je aan een lijntje Die mensen verspelen je tijd Sommige mensen hebben een slechte invloed Doen dingen waar jij onder lijdt Sommige mensen maken misbruik van je Uiteindelijk voel jij de pijn Sommige mensen kan je beter…

Hou van mij Zoals ik ben Als ik mezelf niet meer ken Van mijn zijn Mijn stralen, mijn pijn Van mij Mijn verdriet Verdriet om wat is Wat was Wat nooit zal zijn Hou van mij…

had ik de kracht je gevangen te houden je zinnen te binden had ik die macht ik zou 'm misbruiken je zo overwinnen en mij verliezen in altijd weer vinden van jou…

Met jou samen, gaat het niet Met jou samen, heb ik verdriet Met jou samen, voel ik pijn Zonder jou, is het verdriet niet minder Zonder jou, is de pijn niet weg Maar zonder jou zal dit alles een keer slijten En op een dag verdwenen zijn…

Fluisterende golven rollen zacht op het strand, Met mijn blik op oneindig loop ik door het zand. Denkend aan vroeger. Wat is er overgebleven, van allen die zich vrienden noemden, waar ik alles aan heb gegeven. Nu besef ik deze vriendschap heb ik steeds moeten kopen. Zolang ik alles kon geven stonden alle deuren open. Maar een ding weet…

Ze was een prachtige dame, een schoonheid die zich horizontaal .. staande moest houden Van haar onschuld nam ze al eerder afscheid haar vriend gaf haar een horloge een gouden Ze hield van wandelen derhalve tippelde zij; zo lokte ze vele mannen in haar heerlijke net Die verlangden warempel een kus op hun dij waarna ze liefde zochten met de…

je speelt vandaag om gisteren te vergeten het niet meer willen weten in je lach kleurt zon wind piekt blonde haren in vrolijkheid rondom maar je ogen blijven stil in het murmelen van de zee hoor je wat hij wil ziet de golven groeien schrikt en stikt haast door zijn brute overrompeling het is niet uit te wissen zijn excuses van…

Zij keek mij zonder ogen aan en zag welhaast door mij heen Haar ogenlicht leek uitgegaan Inwendig dood, zo het scheen Lege blikken zagen door mij, als van een onbestaand mens In hemdje met jeans, als kledij uitte zij haar zwijgende wens Stille woorden, zonder klank zweefden uit haar droge keel Dan week ze van de mistbank haar blikken…

Ergens in het eenzaam wachtte zij wellicht tot iemand haar zag zitten Ze weende, niemand houdt van mij niemand laat ik mijn hof omspitten Ergens in het eenzaam schreide zij altijd alleen staan doet immers pijn Iedereen meende, zij is best heel blij innerlijk was zij ‘t huilmeisje klein Ergens in ‘t eenzaam verlangde zij naar een lief die…

Ze zit alleen, zelfs tussen velen zo heel alleen met haar verdriet Pijn, die zij met geen kan delen Erover spreken gelukt haar niet Ze lacht wel eens wat vluchtig edoch haar ogen doen niet mee Die haar nam bleek zelfzuchtig Hij brak haar geestelijk in twee Ze weent, edoch zonder tranen want dòòr duurt maar haar pijn Ongeschonden..geen…

Ze was verliefd tot ver over haar oren die lieve meid van net aan dertien jaar Hij zei haar: Jij bent voor mij geboren het is echt waar hoor, geloof mij maar Hij schonk haar liefde en ook juwelen daar hij beweerde dat zij ’t liefste was Hij bouwde haar schone luchtkastelen wijl het meisje al vast zat in ’t moeras Hij kwam plotseling in moeilijkheden…

WEGGELOPEN Op een bankje in een park hing zij als een ongelukkig hoopje verdriet Ineengedoken en de wanhoop nabij huilde zij in het nachtelijke gebied Van huis weggelopen tegen vijven na onenigheden met haar pa en ma Ze wilde ze in een briefje schrijven dat pa moest blijven uit haar beha Haast elke avond kwam pa boven vooraleer…

EINDELOOS LIJNEN Tranen stroomden allang niet meer enkel pijn hing om het droevig hart Lichter was ze dan een donzen veer haar wereld zag zwarter..dan zwart Afslanken, mocht allang niet meer de artsen vreesden voor haar leven Haar bestaan deed haar echter zeer leed en pijn bleven aan haar kleven Vermageren mocht lang niet meer…

DE PEDOFIEL EN HET MEISJE Handenwrijvend, haar lippen strak stond ze tot ze zijn stappen vernam Evenals steeds voelde ze zich zwak al vòòr hij aan haar lichaam kwam Ze was nog jong, juist vijftien jaar en verder een nogal eenzaam kind Online ontmoetten hij en zij elkaar de pedofiel en ‘t meisje tegenwind Zijn woorden klonken zo…

Zachte kleur zwijgt voor even wijl haar kistje wordt vervoerd ‘t Abrupt einde aan haar leven ‘t bloempje, leek onaangeroerd Donkere wolken, zonnestralen geen houdt zich de ogen droog Een jong leven vol van idealen glijdt weg over deze regenboog Zware stilten en trage stappen, ergens krast een torenuil, rauw Zuchten die velen ontsnappen…

Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde mij te doden door slaag Hij begon mij evenwel direct te slaan en had nauwelijks oor voor al mijn geklaag Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde met lichamelijk geweld De enige getuige scheen wel de maan en die verborg zich achter een wolkenveld Ik moest mij ontkleden…

mij kelen als ik amok zou maken Ik wil alles ontzettend graag vergeten, fluisterde zij tegen de inktzwarte nacht Ik heb nadien enkel maar thuisgezeten schreide het beschadigde meisje zacht Ik wil die feiten van destijds vergeten gewoon doen of ze nooit zijn geschied Alsof hij nimmer aan me heeft gezeten net doen of ik leef..zonder dit verdriet…

Ze weende zachtjes in het lege bed toen ze dacht aan wat was geschied Hij noemde ‘t alleen een beetje pret hij begreep daarom haar tranen niet Ze weende zachtjes in het lege bed en huiverde nòg van al dat hij deed Hij had gemept wegens haar verzet waarna hij haar op ‘t kussen smeet Ze weende zachtjes in het lege bed daar hij haar gruwelijk…

oog De hemel, stil in avondlicht rustte van een zware dag uit In haar hart klonk ’t gedicht haar stem was zonder geluid Door ‘t riet zuchtte de wind alsof hij gelijk ‘t meisje leed O, waarom was zij zo blind toen hij haar had uitgekleed Het meisje aan de waterkant zag de wolken grauw nabij Sinds hij haar had aangerand vierde haar verdriet…

Verliefd was zij tot over haar oren op een knaap met lang donker haar Wat ze zeiden, wilde zij niet horen zij hield van hem..ze praatten maar Alles wilde zij voor die knul doen als ze zich gaf dan was ’t helemaal Ze genoot erna van die tedere zoen het joch was immers heel speciaal In het donker gleden zijn handen over geheel haar rug..en…

Haar jeugd werd haar brutaal ontstolen vijftien jaar geleden door een gore vent ‘s Avonds fietste zij toen van school en werd, naar zijn woorden, eens verwend Haar eerbaarheid werd haar ontnomen brutaal dwong hij haar op de bosgrond In acht minuten roofde hij haar dromen terwijl zij hevig bloedde uit haar mond Vijftien jaar geleden, dat…

ik kruip dichter en dichter in mijzelf om zo niet te hoeven zijn noch te voelen wat er speelt al ben ik dat laatste allang verleerd daar niemand oog noch oor heeft voor mij kruip ik almaar dichter en dichter…

van er zijn je bent niet zo'n prater de verbazing kwam later over het ontbreken van pijn je zult geen verleden meer scheuren nu pas voel je je thuis in je lijf bevrijd van wat ooit kon gebeuren…

Toen de volle zon zich die ochtend liet zien wreef ze zich rap de rood behuilde ogen uit Die nachtmerrie van zo rond een uur of tien hij had haar misbruikt .. ook al gilde ze luid Protesteren hielp haar beslist helemaal niet buitendien bezat hij ook veel te veel kracht Haar ogen huilden om haar intense verdriet in aanvang erg hard daarna…

Verdriet maakt ook dat we emotioneel groeien, Om na een tijd weer op te bloeien. Verdriet maakt een strijder van een mens, want we vechten er tegen heel intens. Verdriet doet een ieder altijd pijn, Maar we weten dat er ook goede tijden zijn.…

Verdriet wie heeft het niet hoe vaak heb je dat hoe lang hoort verdriet Verdriet om iemand die er niet meer bij is iemand die er nog hoort te zijn hoe lang blijft dat gemis Verdriet allemaal vragen die er zijn niemand kan ze beantwoorden wel diegene met dezelfde pijn Verdriet je moet het ergens een plek geven voor je liefhebbenden…

Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Kus mijn tranen weg Fluister mij tot stilte Laat mij weer even een klein meisje zijn Ik wil getroost worden Mijn grote verdriet doet pijn Trek me op schoot Streel mij tot rust Laat mij weer even klein meisje zijn Ik wil getroost worden Volwassen zijn doet zo’n pijn Mag ik af en toe…

je kunt de diepte van de zee niet zien ook niet de diepte van verdriet je kunt de diepte van de lucht doorzien maar die van pijn dat lukt je niet de diepte van een liefde reikt tot voorbij het heelal verdriet en pijn van uiteengaan voel je overal…

voor 't eerst in mijn bestaan zag ik in de laan naar drieboompjesberg een oude trappistenpater met een verkennertje dat voor hem , verlangend ,knielde, in zijn blootje staan.…

een sneeuwvlok zo zacht dat ik mijn talent om te verdwijnen in het niets misbruik om in mijn val je lippen te raken en zo te smelten op het puntje van je tong en dit vele winters zal herhalen…