13179 resultaten.
Boos
gedicht
3.0 met 27 stemmen 7.602 Het is bepaald overdreven te denken
dat het gedicht een poging betekent
om iets verstaanbaar te maken, laat staan
een uiting van priesters die god zien.
Een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen
wanneer men geen woorden meer heeft
in officiële gesprekken, een reling
bij zeeziekte in de salon.
-----------------------------------…
Poëzie
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 201 Zij vertrekt weer tevreden
als ze zuiver is gehoord
en betaald is met emotie.…
Zuchtje wind
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 89 Een zuchtje wind
zoel en vol emotie
je gaat ervan stralen
Je wordt er blijer van.
Alsof je wordt geknuffeld
het gevoel van thuiskomen.
Het gevoel dat je leeft.…
Het applaus van de klaprozen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 223 Zij bestaat op gratie van...
Mysterieus met elkaar fluisterende populieren. Van de dansende donshaartjes op haar mooie benen in het zand... Van een vluchtende stern boven woelige wateren onder jagende wolken, slechts kort gevangen in een schijnwerper van de zon.
Een exotische, warme merengue bracht zij aan een hongerig extatisch gehoor.
Als…
De wind.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 439 Voor het open raam
voelt ze de wind
in kleine gedachten,
die als bladeren
fluisteren in de ochtendzon.
De bladeren spelen
en dansen en schrijven
haar handtekening in tranen
met woorden...............
Liefde voor altijd.…
De zee en het land.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 423 Ik houd van het wilde gewentel der zee;
Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee:
De kiel is met wakkere zeelui bemand -
En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land.
Ik houd van het dreunend gedaver der zee;
De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee:
Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand -
En 'k droom…
Gedachten ....
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 3.126 Golven overspoelen
het warme zand
woest en wild
het stille strand
Duinen
uit de wind
halmen waaien
als zachtgeel lint
De zee neemt
de zee geeft
elke schelp heeft
haar eigen verhaal
Mijn gedachten
als hoge golven
woest en wild
gebroken door emotie ...…
Mijn gedachten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 589 Met de wind in de rug
Turende richting zee
Hangend over de brug
Neem ik al mijn gedachten mee
Vol emotie, maar zonder een traan
Mijn handen in mijn haar
Langer kan ik niet blijven staan
Het is klaar
Vol pijn en verdriet
Verlaat ik de laan
Nog even neurie ik het lied
Dan laat ik mijn gedachten gaan…
De harp zingt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 332 De wind strelen, bespelen
voorbij de bloesem
draag ik een regenboog.
Over het water dansen zij
als elfjes, rimpelklankjes
gekleurde tonen tot aan de horizon.
De melodie trilt door mijn klankkast
verleidt de snaren tot verfijnde poëzie.…
Intellect
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 795 Kind raakt verdeeld
emotie of ratio
opa, arbeider die alles met hem deelt
de opa, rijk klassieke muiziek, talenpoëet
het intellectueel leven bereed
de arbeider trok hem aan
vissen bij goede wind
die honden, katten, dieren hield
kind is kind
spelend in glimmend grint
emotie het fysiek
geen ratio of klassiek
natuur voor het grijpen
waar…
Gevangen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 158 Gedachten blijven komen
emotie zoekt zijn weg
tussen die hoge bomen.
De wind streelt zachtjes
mijn wang alsof hij
fluistert wees niet bang.
Zachtjes hoor ik de vogels
fluiten of ze willen zeggen
stuur het maar naar buiten.
Maak dat deurtje open laat
het verdwijnen tussen de
bomen met hun hoge kruinen.…
Het gedicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 426 inspiratie tot poëzie pure waarin
woorden zelf het onderwerp zijn
dichten is tekst ontdoen van franje
uitkleden tot essentie van ‘t thema
schilderen met elk woord als een
penseelstreek, vocabulair als pallet…
Als tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 819 Als tranen langs
mijn wangen glijden
ik stil word van emotie
en daardoor niet de
juiste woorden vind
om jou te zeggen
wat onze vriendschap
voor mij betekent
Als alle herinneringen
aan mooie dagen in
de schaduw staan
door eigen onvermogen
Zou ik de wind willen vragen
al mijn gedachten mee te dragen
naar jou!…
Hoe lang nog
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 468 Tranen
vloeibare emotie
het reinigen van de ziel
hoe lang nog?
Zee
zee van emotie
het wegvloeien
uit mijn lichaam.
Emotie
mijn emotie-lichaam ruimt op
ruimt op de pijn, het gemis
Hoe lang nog?
Maan
vanuit het duister
zij begrijpt me, zendt haar
zachte licht. Hoe lang nog?…
SLAAPSTER
gedicht
2.0 met 69 stemmen 17.656 Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig
mee te deinen op een zuchtje wind?
Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven
zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als
hoorde ze muziek. Rust maakt geen
haast, geeft enkel wat zij neemt.
Waar heeft ze dit geleerd, zo stil
haar lijf alleen te laten op een bed?
Een wimper trilt, een hart tikt in haar
slaap.…
eenzaamheid
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.222 De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen
Hoewel mijn mond erover zwijgt
de opgewektheid is gelogen
erachter schuilt de bitterheid.
Ik woon nog samen in hetzelfde huis
waar onbegrip heerst
er is geen plaats meer voor liefde
er resten nog kilte en spijt
de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven.
Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…
alleen
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.181 Héél véél kon ik alleen
geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht,
dat ik alles kon (dus niemand nodig had)
bleek dat ik mij vergiste,
want-weet je wat ik niet kon?
mezelf kon ik niet omarmen
Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan:
zijn mijn woorden- is mijn houding
camouflage voor mijn angst?
ben ik bang dat ik toch niet alles kan?
en…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats. Totdat
hij, dwalend langs de schappen
zich met zijn…
Remedie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 10.102 Tegen de angst. Al wat ik schrijf
weerstaat mijn wanhoop, elke zin
waaraan ik ademloos begin
jaagt mij de stuipen van het lijf.
Want op papier ben ik niet bang.
Hier gelden vastgestelde wetten
die mij uit razernij ontzetten
en redden van de ondergang.
Kunst zet het leven naar zijn hand,
brengt het terug tot dunne lijnen
die zich, tegen…
Verloren voorwerpen
gedicht
3.0 met 14 stemmen 6.655 Hazenschedel. Zonder oren. Tot het
bot teruggebrachte waakzaamheid.
Onvindbaar verstopt aan een slootkant.
Herinneringetje van zilver. Kristallen
druppel hemel. Logeerliefde. In het
zwembad van mijn pink gegleden.
Eeuwen ongezien onder het tuinpad:
munr.Zeelandia. 1872. Luctorleeuw.
Verloren bij een weddenschap.
Lorgnet. Messing. ovale…
Weerzien
gedicht
2.0 met 187 stemmen 39.733 Je bent er nog. In deze zachte vreemde
heb je op mij gewacht. De deur staat aan.
Mijn lippen raken je. Ik neem de
stille bewijzen waar van je bestaan.
En naar de dood getekend door de jaren
hervinden wij met onze ogen dicht
het leven in eenvoudige gebaren.
De eerste merel zingt het donker licht.
De wandeling, de brug. Knotwilgen duiken…
De drinker
gedicht
2.0 met 444 stemmen 70.477 Hij groet zijn hand: klein glas.
De trage kamer groet hij, het vertrek
van zitkuil, eethoek, suite,
tot hij ze niet meer ziet.
Hij sluit de ogen, wacht.
Hij groet de zachte nacht, die langzaam,
langzaam, hem de laatste tonen van
gedachten horen doet.
De leegte groet hij,
toevluchtsoord.
De oude kat, de zwarte, streelt
zich met de hand…
Vrouw
gedicht
3.0 met 41 stemmen 13.739 Ik zie haar nog zitten: een simpele bank
met een simpele vrouw met twee simpele handen
omhoog naar de lucht, voor het rood van de
tuin in de zon, als een meisje zo rank,
als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren.
Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij
in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij,
ze keek naar haar handen. Die maakten…
Plaatselijke tijd
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.078 Hier is het morgen. We schrijven een datum,
kijken het raam uit, smeren een snee
brood en vrezen het ergste zonder dat het
ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van
een gelaten stadje op de oever van stromend
water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is
tijd. Altijd. Dit roepen beweegt ons, drijft ons
onstuitbaar voort, hoe stil het grijze licht…
Wereld
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.395 Nooit een orka gezien in de dorpsvaart,
nooit een zebra in een weiland ontmoet,
geen kokospalm in de boomgaard,
maar wereld was er in overvloed.
Boer Bethlehem had een Duitse herder,
in de stal stond een Belgisch paard.
Het Guinese biggetje zonder staart
woonde op Elba, een steenworp verder,
waar een meisje Engelse ziekte had.
Haar grootmoeder…
Opdracht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.103 Schrijf je nog wel eens jongen?, vroeg mijn moeder mij.
Je maakte van die mooie verzen vroeger en verhalen.
Ik vraag mij af: in wat voor wereld leven wij.
Moet je nog thee? Ik bedoel: dat banale,
ze schrijven over dingen waar geen woorden
voor zijn. Ze keek omhoog. Begrijp jij hoe
men zich zo kan verlagen, zich zo door de
maalstroom van deze…
honderden
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 450 deze lente schoven
honderden jaren inéén
een kille wind reed
kalm tussen de bomen
honderden dichters
zaten zwijgend
naast mij
aan het raam
met vingers braken we
het zweet uit onze poëzie……
Wachten
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 410 Ik moet wachten
tot regen en wind
de beeltenis
verweert
en tijd ze tot
zachte vorm
abstraheert
Ik moet wachten
tot de dagen en nachten
herinneringen
verdichten
en hun poëzie
mijn pijn
verlichten
Ik moet wachten
tot ik me
van jou
ontkleed
en uiteindelijk
mezelf
vergeet…
DOODSGEBED TOT GOD met BACH.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.046 zieltogend te ontmoeten
en vooral geen vragen te stellen
alle antwoorden openbaren zich
Ik zie U niet, ik voel U wel
'er is geen hemel, er is geen hel'
maar U moest ergens mee dreigen
niet om mij als mens te misleiden
maar te leiden naar Uw evenbeeld
ik vind dat wij niet op elkaar lijken
maar onze gevoelens zijn identiek
zo ook onze emotie…
Touché
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 52 Op een ochtend,
uit het niets,
overvielen ze mij.
Heftig en onverwacht,
nietsontziend,
scheerde verstilde pijn langszij.
Enkele woorden,
angstig, hulpeloos en fragiel,
gingen door merg en been.
Huilend en ontdaan,
onafwendbaar,
was ik terug bij voorheen.
Mijn diepste gevoelens,
verstopt in vlees en bloed,
kwamen weer tot leven
en…