Alle inzendingen over razen

Langs het raam, door condens beslagen, lopen figuren als vage schimmen achter hun schaduwen aan hersenspinsels vervaagd en vertraagd vanuit een troebel verleden waar het niet was wat het leek waar de waarheid geen werkelijkheid is en de dagen in twijfels aan je voorbij razen en de nachten in nevelen van een onwerkelijke…

Donkere schimmen razen voorbij ijzeren kooien mijn genoten Harde stemmen roepen vrij koele handen kun je niet ontlopen Zon, groen, bossen zijn mijn dromen vrijheid om te lopen Geloof, warmte en goedheid zullen overwinnen Misschien in een volgend leven kunnen we beminnen...…

Rakelings schijnt de zon haar warmte langs de steeds meer zoekgeraakte dag terwijl van binnen hele stormen razen is naar buiten toe de kalmte meester trilt de balans een heftig evenwicht starend naar verbleekte schaduwen van een onderhuidse veldslag schiet hij prevelend een gebedje naar zijn vaste beschermengel die ene met dat luisterende…

uit de ruïnes rijzen zenuwen ze razen door de buizen van het huis kneuzen de ruimte waar mijn gemoed geduldig veinst slechts mijn gemoed te zijn en niet de bruisende bron van mijn gebundeld wezen ik sla op de vlucht voor de kraaien in mijn haar mijn woorden glijden uit vergeten mijn inborst te kneden ik sta op de rand bereid over lijken…

De dichter wandelt dromend door de stad Hij kijkt met ogen licht en transparant hoe het leven zich voltrekt Dag en nacht is alles in beweging en staat nimmer stil Getijen vloeien in elkaar stormen razen harten jong golven beuken ouderdom liefdes staren blind de nacht muziek vergeet de jammerklacht De dichter wandelt dromend…

Als ik de lucht zou zijn, Dan zou de dood mij als vijand zien, Zou ik de wereld goed bekijken, Alle zeeën, alle rijken… Als ik de lucht zou zijn, Dan zou ik kaarsen stiekem uitblazen, Over de groene velden razen, En het steeds maar overdoen…

kunnen wij in beweging komen de liefde voorrang geven onze stilte ademen de poëzie laten bloeien de wraakzucht verschroeien kunnen wij wortelen als een boom de doden voort laten leven onze dromen bewegen de stormen laten razen de vogels zien herrijzen wij kunnen de aarde koesteren we kunnen haar verplaatsen…

Zoals de wind waait. Zoals de wind, verwaait ook ons leven. Zoals in de laatste zucht, van een afgeleefde dichter. Zoals in de eerste schreeuw, van een pasgeboren kind. Zoals de wind waait, zoals een storm raast, zo verhaasten we ons leven. Gelukkig verstaan mensen de kunst, om ook vrij te kunnen ademen. Zoals een kind doet, dat…

er ligt pels op de weg met nog een stukje staart van wat ooit poes was of hond of mol of egel zolang het maar kon kwispelen een trage regen vaagt sloom wat vormeloze stukken in een ziedende goot het afvoerputje versperd met wel een ton dode bladeren ergens huilt een kind misschien om een dier dat is verdwenen en de auto's razen verder…

nog torst atlas onze wereldbol maar recht de schouders zij wordt uitgehold de motorzagen razen gieren door het amazoneland leggen de rivieren bloot de kaalslag is gigantisch groot in groene longen heerst de pest de bloedsomloop is stopgezet hun dood historisch vastgelegd waar atlas torste met gebogen schouders heeft de mens zijn…

iets magistraals wil ik je laten zien nee niet de dubaytoren die gaat in mist verloren geen bruggen die onmetelijk hangen aan kabels in betonnen torens het wegdek strakgespannen treinen die razen auto's die in de file dwazen als airoplaines hun miljoenen dragen in de vlucht jij spiegelt in mijn ogen jouw blik gaat elk wereldwonder…

Ach Nederland met je jaargetijden Waar waaiende wolken de zon bevrijden Waar regen klettert tegen ramen Waar donder en bliksem regeren samen Waar stormen razen over het land Waar kinderen schaatsen hand in hand Waar stranden gevuld zijn met mensen Ik zou me geen ander weer willen wensen Dan het weer dat ik hier ontmoet Want juist…

ogenschijnlijke rust lijkt alles goed te gaan met masker op weet je de kleine wervelingen te weerstaan ik voel de storm die in je woedt en groeven ploegt in je bestaan dit kan echt niet verder gaan je kruipt niet zomaar door het oog van een orkaan want je verstand zit samen met gevoel op een vulkaan barst maar uit en laat de winden razen…

verneveld glimlach je naar mij het maakt me blij als ik op strand jouw geuren weer ontmoet de golven tegemoet verwelkomend met wit en schuim de andere kant een vage duin jouw voetstap naast me in het zand jouw kleine hand gevat de neuzen in de wind zo eensgezind als ik de stilte om mij heen verbreek de wereld weer laat razen…

Een najaarsstorm trekt door de stad en blijft de hele dag door de straten razen Overal zie je lelijke groene vazen gevuld met lompe stengels zonder blad Zielige zwarte stokken en treurige grijze hulpeloos bij elkaar gedoken Dikke kale stokken die onafgebroken de schuldige blijven aanwijzen Een najaarsstorm trekt door de stad en eist…

Dit jaar geen zomer het jaar zonder licht slechts koude stilte in een vergezicht Herinneringen uit neigingen van gedachte kleurloze stormen razen over de vlakte Geen echo om naar te luisteren doodse stilte geen wind die kan fluisteren Afgesneden door liefde uitgerukte tongen gesloten oren ogen die kijken in een waas Ziend een fatamorgana…

Ademloos hoor ik buiten de storm van onze welvaart woedend razen wreed en zonder mededogen en gestuurd door amorele dwazen. Hier, waar haast de rust vermoord de eenling niet langer wordt gehoord de vogel ons inmiddels is ontvlucht en zelfs de vis steeds verder vlucht.…

Vlinders sterven Storten in het water Die niet naar karkassen Maar bloemen ruikt De zee gevoed Door schepselen Mooi als engelen Schreeuwt in wanhoop Witte schuimkoppen razen en bulderen Terugwaarts Omarmt alles in zijn koele woede Berusting Gadegeslagen door Vliegende creaturen Die aan de hemel Zijn getijde volgen Verworden…

een grote ballon gevuld met verlangen blaast zich op waar mijn hart zicht bevind tientallen druppeltjes verlaten mijn poriën om te verdampen en te verdwijnen hete adem vlucht uit mijn longen om zich weer te vullen en te herhalen vele gedachten razen door mijn hoofd opzoek naar een plek die hen erkent mijn ogen sluiten mijn…

Ik omarm je woestheid in de luwte, opdat het razen en tieren in mijn liefde tot bedaren komt. De kracht van jouw storm heeft een onmetelijke grootsheid. Welk een schoonheid in onstuimigheid. Storm, rust in mij. Jouw vlagen weerkaatsen alle hoeken van het heelal. Zichtbaar makend wat zich wil verschuilen.…

Ik zie de trein voorbij razen. Ik roep, ik fluit, je hoort me niet. Jouw leven is een sneltrein. Steeds meer dingen laad jij op. Totdat het einde van de rails is bereikt. Dan is de stop verplicht, de schade is enorm.…

“Alleen” Langs het raam, door condens beslagen lopen figuren als vage schimmen achter hun schaduwen aan hersenspinsels vervaagd en vertraagd vanuit een troebel verleden waar het niet was wat het leek waar de waarheid geen werkelijkheid is en de dagen in twijfels aan je voorbij razen en de nachten in nevelen van…

Gelezen in het Oude Testament Hoe God bestraffen kon, razen en tieren Bedreigen kon de mensen en hun dieren En hoe Hij zich gedroeg; inconsequent Hij sprak zichzelf dus tegen, permanent Hij hield van pest en schurft, nee goedertieren Dat was Hij niet bepaald, wanneer Hij gieren Als lijkenpikkers aandroeg; het serpent Je baktrog en je korf…

je al verteld over gisteren, eergisteren, vorige week toen we nog dansten op de groene heuvels kusten in het koele dal waarom kan eeuwigheid niet gewoon bestaan maar verandert de tijd in een ruwe bulldozer dalen worden opgevuld door egaliseren van heuvels maar wat dan overblijft is vooral een kale vlakte waarover kille winden razen…

ik heb de wolken langs zien razen het witte boven om de hemel te behagen het donkere onder door het frequent gedonder van ontlading pas in het universum ontdekte ik zon in leeftijd en liefde ging jij voor de eerste opgang ik zag jouw licht voelde eindelijk warmte teder heb jij mijn huid belicht met lente en zomerbruin…

jij oogt storm in met vlagen hyperactief bewegen ik kwam je tegen tussen de buien door gelukkig geen regen jij voer uit tegen mij zonder een bekende reden ik liet je razen trachtte een evaluatie te maken van jouw averij pas later in rustiger vaarwater kwamen de tranen het mooi weer spelen is gedaan donkere wolken kunnen je…

venten gaat zo met een fluisterstem traag vertellen over toen die keer dat hij den bak in vloog omdat hij had gelogen over iets waarover niet gezeverd wordt of toen die andere dag hij zijn ouwe vriend weer zag met geld dat niet meer kon verspild tenzij aan een hoer of zeven voor hen twee de man die alles overkwam zo zit hij daar te razen…

skeletten worden weer mens zij trekken op uit deze vallei en marcheren over de wereld eens waren zij verdord de geraamtes van tyne cot normandië verdun de somme margraten en de grebbeberg de vermisten en beweenden ze waren over onze planeet vertellen hun eindeloos verhaal van zinloos sterven en verdriet volkeren horen de boodschap aan en razen…

Duizelingwekkend razen straatlantaarns hoeren en nachtclubs aan ons voorbij, de flakkerende dageraad wacht om de bocht en weer heft de zon het bloedende hoofd.…

voorziet wisten wij dat liefde weg zou drijven toen een zomerstorm in onze lijven zeilde en langzaam zwol tot windkracht tien er roffelt regen op het water en ik zie die reiger in de kromming van het riet waar ik de diepte van woorden peilde leest hij een rimpeling en verschiet niet van het kind dat in zijn ogen staart maar door het razen…