Netgedichten

netgedicht (nr. 27.696):

Dans der getijde

Vlinders sterven
Storten in het water
Die niet naar karkassen
Maar bloemen ruikt

De zee gevoed
Door schepselen
Mooi als engelen
Schreeuwt in wanhoop

Witte schuimkoppen razen en bulderen
Terugwaarts
Omarmt alles in zijn koele woede
Berusting

Gadegeslagen door
Vliegende creaturen
Die aan de hemel
Zijn getijde volgen

Verworden tot
Levensgezellen
Van onder en bovenwereld
Beteugelen ze elkaar

Stilte
Sluipt zachtjes nader
Nat zand
Is al wat overblijft