Alle inzendingen over stijf

Met zo’n huizen vrachtje boven op je lijf wordt niet zo je ruggetje en schoudertjes wat stijf? Maar jij hebt een gelukje met dat slakkenhuis jij glibbert zo naar binnen en dan ben jij weer thuis.…

Echt Groônger koek is stijf en vast, Doet ziel noch lijf ooit overlast, Maar maakt en houdt elk sterk en krachtig, stout en kloek; Perfesters en Studenten saam, We bidden dus je in 's Heren naam: Bak hier steeds Groônger koek!…

Dit vroege, oude land kent een andere stilte vindt lagen van oer terug en zingt het water stijf Het is er onverwoestbaar breekbaar, terwijl in de verte een kind huilt en een wolf en de wind De schaduwen lang en jong in vloeiende beweging uit de uren van duister gerukt om te wenen en te helen.…

Stijf van zenuwen slik ik de brok door mijn keel. Gevallen, verrijkt, omarmd. Ontspannen doorbloeding vloeit als verbindingsjuweel. Gevallen, heimelijk ontvlamd. De verboden vrucht voelt als het nieuw epitheel. Gevallen, aangenaam verwarmd. Bekleed ons gegarandeerde vondst fundamenteel.…

ze hoort het verbeten krassen van de pen zijn hand een stijf klauwtje ze hoort het tikken van de oude klok hij kijkt op: waar moet ik slapen als ik in de kist lig ik kom niet zomaar voorbij de dood het hoofd weet niet meer wat het hoofd niet kan ze loopt naar buiten op het bankje nemen tranen de vrije loop…

zachtjes glijdend door het landschap doch duidelijk waarneembaar de schaars verlichte trein door een ietwat donkere decembermaand in gindse verte de warme klank van midwinterhoorns over de stijf bevroren oude Twentse grond op radio oost een prettige stem van een omroeper die ons in dialect vertelt dat kerstmis onderweg is…

de zon is uitgeput enkele straaltjes ontspringen de hemel de planten worden stijf en de bloemen schrompelen hun seniliteit tegemoet de bomen zijn moe en kaal de dag zwakt als maar af terwijl de nacht sterker wordt dieren kruipen weg in hun holen de vorst ontruimt het landschap het wordt winter en toch heb ik het warm vandaag…

Soms vliegen harde woorden kris kras over mij heen en beuken ze met vuisten op mijn hout generfde hoofd, vaak schoppen ze tegen mijn schenen die zo stijf zijn als een plank of gaan ze op me zitten bij gebrek aan een bank, maar wat er ook gebeurt ik sta garant voor evenwicht, behalve bij een verhuizing dan sjouwen ze me mee, omdat het…

Sneeuw waait in mijn gezicht; De wind snijdt langs mijn lijf; Mijn voeten zijn ijsklompen; En mijn handen worden stijf; Lang sta ik voor je huis; Staren naar jouw raam; Je kijkt door het venster; En schrijft in de beslagen ruit mijn naam.…

Stram en stijf je voelt dat je ouder wordt in je lijf daar is niets op tegen maar je kunt je minder snel bewegen ach, en daar zie ik weer een rimpel erbij gladstijken wordt nu een heel karwei.…

Zij kijkt mij aan met kleine stippen zij heeft geen naam, weegt niets, geen blad voelt zich betast hoe stijf ze ook zich vastklemt straks als ik het wil. Ze is een driehoek van wit dons, haar poten haken in mijn hand. Geluk waar toch geen naam voor is dan schoonheid die je zelf niet kent.…

In gewassen inkt Probeer ik nog Iets van mijn leven Te maken, de levenslijnen die Stijf staan van Het eindeloos proberen Wat te verlichten Door met een extra Penseelstreek de pijn Die ik doorgaans voel Wat te verdunnen - Een verwaterd beeld Waar mee te leven valt - Zo is het, in de zoektocht Die inhoud wil geven aan Het…

Sneeuw dwarrelt naar beneden, Zonder zich zorgen te maken waar hij neerkomt, Sneeuwmannen staan statig en stoer hun bezem stijf in de hand, Kijk door het raam, Mijn gezicht zachtjes tegen het venster drukkend, dromend van de warme, kleurijke, geurige en zonnige, lente, ik voel de koude, op mijn wang, terwijl ik Naar de lente verlang…

de standaardmolen in Sellingen daar staat hij al jaren te wachten op wind tussen de boeren hun huizen en koeien in de wei staat hij recht zijn wieken stijf en zwart als hijzelf de molen wachtend op wind op een heuveltje (wij noemen hem standaardmolen op zijn driepoot heel alleen wachtend op wind) -----------…

al vele maanden fluistert mijn geweten; van verzen maken word je ziek en stijf je lobbig lijf heeft té lang stil gezeten na halve nachten op het internet met drank en pillen tot een uur of vijf is wat je voortbrengt nog niet je van het in shock, leg ik mijn uitgewoonde lijf nu bij de zielenknijper op het bed hij wil dat ik mijn nood…

Hebben ze stijf haar, willen ze krullen, hebben ze krullen, willen ze stijf haar. Hebben ze een tuin, willen ze 'n flat, hebben ze een flat, willen ze een tuin. Hebben ze een hond, willen ze een poes, hebben ze een poes, willen ze een hond. Hebben ze een job, willen ze werkloos zijn, hebben ze werkloosheid, willen ze een job.…

uit een winterslaap getrokken tast hij zonder sokken heel voorzichtig krabbend over mossen op zijn tuinterras een bedje krokus en een vroege tulp hangen stijf van schrik schuin over hellend naar de kiekkast van zijn gulp die half openstaat buurvrouw heeft het tafereeltje door lacht zich een bult over de schutting: kan geen toeval…

hangt als een gordijn tussen ons in Ze zegt, 'n tikkeltje stijf: er is geen wolkje aan de lucht Ik zeg, bedremmeld: dat is tenminste een begin Het is goed je hart eens bij mij te luchten Wijs naar het blauw van lucht erboven Ik wil je wel op je woord geloven Maar straks hangt er hier een regengordijn Zullen we nat…

Bejaarden, opgeborgen, stilletjes brandstof bestaat uit pilletjes het lijf al stijf en stroef de geest bedrukt en droef. Maar zo zijn die oudjes lang niet allemaal wel rimpelig, soms kaal, geest en lijf en leden nog heel vief daarom hebben zij het leven nog zo lief. Mooi op deze wijze oud te zijn op het laatste stukje van je levenslijn.…

omdat het overleven zich uitsluitend beperkt tussen woorden en het spreken mij moedeloos maakt zal ik weggaan en mijn brieven nalaten aan vreemden het waait wel gezichten, namen van verraad die me achterlieten in allerlei vormen met de tong stijf en scheve tanden maar ik ben stervend genoeg opdat ze me niet meer naderen…

Succesvol ben je pas met je succes Als je niet constant stijf staat van de stress.…

iemand staat naast me en zegt het wordt tijd voor een plan niemand doet er iets aan en dat heb je er van hier reed men je dood er zijn bloemen gelegd en er hangt een gedicht dat het zinloos was ik weet alleen nog je been zo vreemd gevouwen onder je lijf maar dat was gisteren vandaag ben je stijf je stak over bij rood ik zei nu maar…

(een eetlepel per dag) voor menig kind was die grote fles levertraan destijds een gruwel tegenstribbelen hielp niet echt wanneer je de mond stijf gesloten hield kneep men je neus dicht en dan ging je mond vanzelf wel open trauma's werden pas jaren later uitgevonden…

om de stilte te verbergen schreeuwt hij longen uit zijn lijf zweet hij onrust uit zijn poriën balt hij vuisten pijnlijk stijf om de stilte te verbreken droomt hij zinnen tot een boek krast hij regels in het hout buigt hij woorden om tot vloek om zijn stilte te begrijpen droogt zij tranen in zijn ziel kust zij pijn uit het verleden raapt…

Het maakt je kwaad je lichaam staakt het doet niet meer wat jij wil je wordt verdrietig en stil had je maar een dagje geen pijn dat zou heel bijzonder zijn aan de buitenkant is niets te zien je ziet er goed uit bovendien maar je gewrichten zijn stijf je bent jong in een oud lijf je moet er mee leren leven dat is ook een goed streven maar…

Beladen met koffers vol jeugdsentiment een kind tussen treinen het hoofd afgewend Voeten staan stijf in het ruige cement kind zonder vangnet zonder een cent Niemand die aarzelt kennen zij geen...? zij zijn met zovelen zij staan niet alleen Niemand zal vragen waar ga jij heen ? Kind tussen treinen wacht op spoor 1…

Op donderdag een dienst de banken stijf en ongemakkelijk. Wij zouden volgend jaar jouw verjaardag vieren jij glimlachte omineus daarbij zo zul je altijd blijven.…

Al het loof schoof onder de aren zes vadem diep in het Drentse landschap begraven waar aken het verleden als lading varen as, riet, turf, schuld en boete het zware geweten van het alziend oog toch, die stijf bevroren was aan de lijn te zien hangen verliet mijn oog om het te vangen is het zo schoon geworden en worden oud onder je…

Woorden praat tegen me gooi woorden over me heen ze sijpelen door m´n haar ze glijden langs m´n neus mijn mond zoeken ze binnen glippen proberen ze stijf gesloten hou ik mij tevergeefs ik voel ze plakken aan mijn gehemelte krioelen onder m´n tong zo verlammen jouw lettergrepen mijn zinnen voel…

Een kat rolt stijf van het kozijn. Het licht is als een blok verplaatst. Geruisloos vallen drie vier bommen op het plein en drie vier huizen hijsen traag hun rode vlag.…