Alle inzendingen over lichaam

Ken je het type Rubensvrouw? En weet je wat ik droomde vannacht? Wat ik altijd al graag wou? Waar ik altijd al op wacht? Dat dat type mode werd. Dat dik weer mooi zou zijn. Dan was mijn figuur perfect. Zou ieder streven naar zo'n lijn.…

ruwe handen vegen over glad vergeten eelt in steeds overdreven krampachtige bewegingen hij en zij zwegen omdat elk woord verveelt dat d’reeds uitgeschreven dichter wil bedwingen ongehoorde zuchten schuren over zachte huid daar waar ongewenste lust zich openbaarde ongeboren vruchten geven nochtans geen geluid als haar hartstocht…

Jaren was ik veel te zwaar. Ik was net een jojo, zoals menigeen. Kilo's eraf, maar ook weer kilo's erbij. Ik wilde slank zijn, net als velen om me heen. Iedereen vond me te dik, al zei niemand het, maar je merkt het gewoon aan al die blikken. Ze bekijken je en dat zegt genoeg. Je hoort gewoon bij de "dikken". Na heel veel jaren heb ik…

Bloemen groeien en geuren eindeloos mooi ontelbare kleuren harmonieuze tooi Bloemen water om te leven meer hoeven ze niet ze bloeien zo even einde in`t verschiet Bloemen die langzaam sterven hun geur die verdwijnt bruine bladernerven de knop die verkwijnt Bloemen en Mensen overeenkomst is daar hun korte levenscyclus…

Vanmorgen opgestaan met een gevoel van groot gemis, van zonder doel van iets zeer belangrijks vergeten van iemand die zou moeten weten alsof de aarde elk moment kon stoppen met draaien om de zon. Pas voor de spiegel, poedelnaakt heb ik een vreselijke kreet geslaakt in plaats van mijn hangende onderdaan spraken fraaie schaamlippen mij aan…

jarenlang zit je gevangen, in een innerlijk gevecht, je hebt zoveel verlangens, maar niemand tegen wie je het zegt... je kunt het niet onderdrukken, hier klopt gewoon iets niet, hoe kun je je zo vrouwelijk voelen, wanneer je in de spiegel een man voor je ziet? je kunt er niet meer onderuit, zo is het gegeven, je moet jezelf kunnen zijn…

Uitziend naar een ontmoeting, fluisterend en gevolgd door een schaduw van herkenning. Lichtend in het schemer, onbekend en toch zo vertrouwd, een vertwijfeling. Een aanraking van het eigen zijn!…

jouw lichaam is helaas niet meer volmaakt Er ligt een grote diepe schaduw overheen Het leven heeft jou zichtbaar hard geraakt Je houdt je groot maar voelt je vaak alleen Je kunt niet meer wat je eerder graag deed Je wilt het zo graag maar het lukt je niet Het voelt vreselijk vreemd soms bijna wreed Dan huil je stil en stiekem van verdriet…

De twinkeling in de lucht, mysterieus, zwevend, bewogen. Alsof het zich heeft losgemaakt van de glinster in je ogen. De twinkeling in de lucht, delicaat met rook verweven, door strijklicht aangeraakt, heeft je als kleding omgeven.…

met haar beiden ogen dicht staat zij zich te wegen en onder haar lichaamsgewicht voelt zij de schaal bewegen langzaam telt zij dan tot tien kijkt schichtig naar omlaag wat haar ogen daar dan zien verwerkt haar hoofd maar traag tot tweemaal toe opnieuw gewogen haar geest vraagt om die zekerheid doch de cijfers hebben niet gelogen zij voelt…

Hier lig ik, zonder tanden, zonder haar, en drink weer uit een beker met een tuit. Terug bij af, geen weet van hoe of waar, de kringspier opent zich, de kringloop sluit. Het oude liedje, met mij meegetroond tot heden, nu ik zesentachtig ben: vandaag, terwijl de zuster mij verschoont neurie ik: “Nappy days are here again”.…

terwijl mijn hersens mijn hart besturen naar een kant die ik niet wil en mijn ogen doelloos turen door een veel te donkere bril terwijl mijn lichaam schreeuwt om aandacht van een bedenkelijke aard is het mijn geweten dat mij uitlacht is dit het allemaal wel waard? terwijl mijn handen zich verstoppen in de zakken van mijn jas en mijn…

Ben ik aan een consult toe; ‘k ben de laatste tijd doorlopend moe. Niet alleen mijn slapen grijzen; ‘k verkeer in een algemeen gevoel van ‘malaise’. Ondanks dat ik mijn brillenglazen veelvuldig clean; ‘k ga steeds vaker wazig zien. Langdurige wondjes met een broze korst een droge mond en steeds meer dorst. Een windje kan mij onaangenaam…