Alle inzendingen over taal

"Wie z'n dag begin met een 'spreukie' of een 'gedichie' die geef z'n dag zin" Opgedragen aan alle Mokummers voor het respecteren van hun dialect!…

Van onder het dichte wolkendek dat laaghangend tegelijk een deken is waaronder de tijd kruipt als een slak die glimmende sporen achter zich laat glijden perst zich een woord met moeite naar buiten waar het gewikt wordt en eindeloos gewogen uiteindelijk te licht bevonden om zin te geven aan een volzin waarop het zinloos sterft als onzin Kom…

Met woorden alleen kan je niets of niemand vangen; toch proberen we telkens opnieuw iets te stamelen, iets te vertolken want zonder woorden zijn we nog meer alleen.…

In de gauwigheid 'k zocht en 'k vond het als vertaling is het niet een leukigheid ( à la va-vite )…

Zó velen, die hun liefde en verdriet, hun fantasieën en gedachten willen delen in gedichten. Zó velen die daardoor hun eigen last of die van anderen verzachten, nuanceren en verlichten. Zo’n uit het hart en uit het hoofd ontsproten taal, die via toetsenbord en digitale snelweg de moraal van een verhaal weet te omschrijven. Zo’n taal ontroert…

Ik ging daar naar een winkel om iets wat bestond te kopen. Ze konden mij daar niet verstaan, dus wees ik kleur aan, zweeg hoe hol, boog ik hoe rond, trilde hoe licht, bewoog ik hoogte, lengte, breedte. Ze zeiden: wiewie wiewiewie en legden heel hun toonbank vol met veel wat ik niet wilde. Ik moest naar huis terug. Ik moest er woorden bij.…

ik is de eerste persoon verklaarde adam die taalleraar was…

Vrij dicht zij maar vol akkoorden rijm en klank behagen haar schier onmisbaar papier en pen kiert verlangen waarin woorden; rei of dans met maat vermengt gaandeweg zinnen flaneren stuk voor stuk geschaard ineen geluk verschijnt sereen vermomd vlecht cadansen in die kering rechts of links, zij rijmt weerom ------------------------------…

op zoek een woord verbasterd -oorgetuige- ik hoor uw gangen ga ze na uw handen glijden langs behangen terwijl ik naast u ga ik ruik en hoor het ruiken en zie een glans verschijnen op uw wonderschoon gezicht in het donker voel ik uw verlangen op zoek naar evenwicht.…

Langzaam,ooooh zo traag Zoek ik naar woorden maar ik vind ze niet langzaam en ooooooooh zo traag Ik schrijf erg traaaaaaag Langzaam wordt het wel een gedicht…

ik schrijf wanhoop geruisloze woorden die ledigheid vertolken in het nietszeggende niets lees ik die loze woorden zet er een kader om en kleur de hoeken zwart met omfloerste ogen herlees ik kwetsbaarheid als bij het voorspellen van onvoorspelbare weersverwachtingen…

De wijzen, kwamen uit het oosten de domme weet geen mens. Maar als ik bij mezelf te rade ga zijn wijze en domme mensen vol kennis!…

Op weg naar Etikhove komende van Bavikhove het rijmt rijm zegt men bij ons rijp bij onze noorderburen het verschil is klein maar wat is groot een landschap bij het ochtendgloren het heeft vannacht wat licht gevroren…

Moest ik ooit nog ergens vechten, dan zou het de Sahara zijn Want soldaten sneuvelen bij bosjes en dus niet in de woestijn Ik heb heus wel idealen maar ik wil nog lang niet dood En als ze op je lopen schieten is dat risico vrij groot Als je iemand voor z'n kop schiet omdat je 't oneens met hem bent Denk niet dat je er mee opschiet want het is…

de blauwe inkt en het groene boek de zilveren lepel en de gouden kan de inkt, het boek, de lepel en de kan het blauw, het groen, het zilver en het goud de, het, de en de het, het, het en het het geel, het wit, het paars en het rood de doos, het licht, de beker en de ring de paarse beker en de rode ring de gele doos en het witte licht…

(1 let-ter) Men neme 1 korreltje zout en houde het voor het linkeroog: de wereld lijkt rond en ver weg Ontploffingen niet meer dan wat opwaaiend stof kinderwagens overschrijden in colonne de grens iemand heeft alle grassprieten geteld en krijgt daarvoor de ereprijs Men neme 1 korreltje zout en houde het voor het rechteroog: de wereld…

(vrij oet 't Twents) 't is altied slimmer dan i-j denkt ok al is 't slim genog dan is 't tóch nog slimmer dan i-j denkt…

een lied voor bert even speel ik een landschap voor jou die nu misschien doolt in oneindig hogere sferen misschien is heel veel moed nodig een nieuwe lente af te wijzen mijn gedachten meer dan een ogenblik op jou gericht geven een fragment weer van eeuwigheid van mensen voor mensen van alles dat groeit en bloeit een bloem…

ik vraag mij af waar mijn sleutels zijn kan er wel naar fluiten ze liggen buiten mijn bereik hoe ik ook zoek en kijk het heeft totaal geen zin vandaag kom ik dat gedicht niet in…

Levens staan hier opgeslagen. Vol emoties, wijsheid, vragen. Fraai vervat in woorden, taal. Tot een boek, tot een verhaal. Reizend op de rug van woorden, ga je mee naar verre oorden. Inzicht, uitzicht, avonturen. In het hoofd van schrijvers gluren. Al die boeken op een rij. Zo gesloten, niet gastvrij. Met hun ruggen naar je toe lijken…

Ik kan alle letters van het alfabet gebruiken om te vertellen hoe ik me voel en me nu manifesteer. Maar door alle mogelijke lettercombinaties zeg ik dan misschien te veel en de verkeerde woorden. Ik geloof in een alfabet waarin alleen goede woorden horen. Jij en jouw alfabet vullen jouw leven in. Dan ineens heeft het weer zin…

poëzie wil ontplooiing het wil expansie het klampt vast in pientere puberschoenen in losse klanken raakt het niet uit de maat het verfrist zich in de muze van warme omarming in bronnen van droombeelden zo valt ze in de zachte schemering dalend achter de horizon iedere dag in verandering als een stroompje in beweging…

het enige ritueel dat de kamer kent is er niet meer, hoe hard ik ook met mijn mouw schud een betraande zakdoek maakt elk woord overbodig: de duif is dood kaarten voorspellen nuchterheid, het teken is het lege glas zonder dubbele bodem kan ik niet verdwijnen de asbak geeft geen gehoor aan het rookgordijn; die illusie brandt zichzelf…

men schrijft zo’n tienduizend jaar poëzie naast verslagen verslagen poëzie het woord is altijd sterker gebleken geschiedenis, lyriek, epiek, liefde, dood… het was en geeft ons de toekomst wie anders dan de dichter kan verhalen over oerknal een bezoek aan blauwe maan springen door meanderend water de o zo tedere eerste zoen? woorden…

maagdelijk smaragdig zo ontstaat menig maar vaak teniet bezoedelenden loeren grijpen hun kans het groen verlept dan het droog en flets uiteindelijk stof tot stof stof dat geen leven herbergt nooit bezwangerd door epiek ik stop het in een foedraal vergezeld met hoop en rede wanneer de Dodo weer foerageert kom ook ik weer tevoorschijn…

Er was een huis waar we langsfietsten. 'In dit huis woont een vrouw die gek is,' zei mijn vriendinnetje. 'Ze is pas met stoel en al door het raam naar buiten gemieterd.' 'O ja?' vroeg ik. Ik zei niet dat in dat huis mijn tante woonde, die vaak raar deed maar aan wie ik nooit had gedacht in het woord gek. -----------------…

wat wordt het vandaag zwart of wit, een beetje grijs? nooit weet ik wat aan komt waaien hoe of wat te oogsten, is de muze goed geluimd, straf maar rechtvaardig, zwartgallig op het botte af, of pluk ik zelf de woorden vandaag? het laatste fris groen, al dente hangen woorden aan de rank met dauw besprenkelt nog lonken ze naar mij, pluk…

verbastering waarvan veel is op te nemen nieuwe woorden Brabbel van dreumes nieuwe titel voor een bundel kinderpoëzie elke dag opnieuw…

wellicht geduld afwachtend om toe te slaan soms fijnzinnig als zijde vaak als bliksemschicht met volle kracht dondert erkenning niet smeken is superieur omheiningen breken het woord staat en troont soms ten spijt teruggeroepen maar de ruïne blijft…

de zon gaat niet op in letters eikenbast barst niet in het woord tranen uit wenen is geen naam maar een klankvol leven medeklinkers nemen het voortouw in stilte leggen de nadruk op gevoel en kleuren klankkleur is woordloos te horen voor openstaanders die niet omstandig aanwezig zijn omstanders treuren in spijkerschrift dat klinkt als ach en…