Alle inzendingen over psychologie

Charlie Brown: Er komt een dag, dat we zullen doodgaan Snoopy. Snoopy: Dat is waar, maar alle andere dagen niet.…

(voor I.W.) Ik kan geen woorden meer vinden geen gewiekste analyses of tegenhangers die jou van je stuk brengen en ik wil dat ook niet meer want jouw mening mag er zijn en is wellicht meer gevat dan de mijne hoe zou ik ook want ik ken het werk van Antonin Artaud en ik heb jou evenzeer lief net zozeer als de droevige prins die onze…

Ze ziet een man zitten met een duister verleden maar ze ziet hem niet resideren zoals hij er eenzamer bivakkeert er zijn geen sentimenten in zijn ratio of eerzucht geen leedvermaak of wraakzucht er is een stilte in zijn binnenste en hij zit ermee dat ze hem zo ziet brommen alsof zijn duister verleden niet meezit in zijn vertoeven.…

Tot nog toe weggekeken Door iedereen die op Hun pad kwam - De straat werd voor ze Overgestoken, om hen maar niet In de ogen te hoeven kijken, Om hen maar niet te hoeven zien - Maar vandaag, vandaag Lijkt de lucht zo maar geklaard, En hebben ze een ereplaats, Ze staan zo waar vooraan Nu hun moeder, De moeder van alle armen,…

toen ik gistermiddag het winterwater bekeek aanvarende schepen, die blinde goedmoedige robben, en het licht voelde rollen als een waskaars, - de wind - mijn spleetjes van ogen liet tranen, mijn haren zijn te kort om te wapperen: opstandig roeren zij op, recht wel, toen voelde ik een vrije feestelijke vreugde - op zondag schoor mijn vader…

't gewapend glas verdwijnt 't marmer, hard en ongenaakbaar verliest langzaamaan elke herinnering de muren bewegen onder het nieuwe gewicht van hedendaags licht en wat de tijd niet dragen kon wordt in aanwezigheid van de zon nagejaagd door de wind verhalen raken bekneld tussen puin en achterwege gebleven gesprekken 't huis maakt zich klaar…

Ren niet weg, Ontspan je spieren In armen en benen, Sla niet op de vlucht - Vandaag hoef je geen Kilometers te vreten, Sta stil en kijk Gewoon naar de lucht Waar de zilveren tortel Zich zachtjes wiegt In de kruin van Je eigen dennenboom Zij gaat niet weg Zo lang jij er bent En in stilte naar haar kijkt, Zij gaat niet weg…

Het is een uitdaging om de knoop door te hakken Wanneer je in de knoop zit, ontwarren Je kunt het touw zover vrij maken dat je erin blijft hangen Erin blijven hangen is de makkelijkste weg Tevens biedt het geen enkele oplossing De uitdaging is een patroon te doorbreken Het doorbreken van het patroon is een verlangen om naar te snakken Bevrijdend…

Ik zat op een balkonplek in een schouwburg te Coevorden, toen ik jou zag spelen in een toneelstuk over Swiebertje, gespeeld door Joop Doderer, ook een idool van mij. Ik identificeerde me met Swieber en telkens als hij bij jou een kopsken koffie kreeg, genoot ik van de moederlijke zorg, die jij uitstraalde en droomde ik weg bij je grote…

Wolvega, des ochtends vroeg Ik heb de hel bezocht, Inclusief haar duivels Met ontstoken ogen Die mij spottend jouwden Om mijn onvermogen En mij vertelden Dat ook de reis Naar gene zijde Wegens mijn zondeval Voorwaar niet lukken zal…

Mijn absolute of eeuwige leeftijd schat ik op rond de drie jaar, al zal het duidelijk minder zijn, maar ik houd mezelf graag groter dan dat ik ben. God noemt zichzelf ook 'Ik ben'. Ik ben wat dat betreft niet anders dan de stripfiguur Calimero, die zo aandoenlijk herhaalde 'Want zij zijn groot en ik ben klein en dat is niet eerlijk…

Ze zeggen dat het dans is, Maar het is veel meer Dan dat - Het zijn de golven Van het brein waarin Het menselijke weten Zich kennen laat, Waarin denken en voelen Samen bewegen, samen dansen, Waarin ze samen gelukkig zijn…

Jij bent net iets eerder Op de carpool dan je man Die daar in 't geniep Zijn lief op wil wachten - Dat jij als zijn echtgenote Daar nu staat valt hem rauw Op het dak, En terwijl zijn heimelijke Liefde uit voorzorg maar een Extra rondje gaat rijden Om onnodige heibel te vermijden Schreeuw jij luid en duidelijk Jullie huwelijk…

alles wat er rest is een armband rond mijn pols, een glimlach achter glas en stilletjes herinneren ik zaai het zaad van lila klaprozen ik zegen ze, heel stil de wil om ze te laten bloeien overschaduwt het geheel het zijn er veel een glimlach over warme aarde het zijn er minder dan de waarde van de hinder en de tranen in mijn keel…

Het waren geen toevalligheden: Neerslag van regen intensiviteit van onze liefde zoals het moest die mooie zomerdag en in de groene schaduwzijde bracht jij mijn hoop terug naar het pelgrimsoord het ging als in een film we liepen samen door het onweer naar de kade, naar het schip om ons thuisland nooit meer terug te zien.…

Ooit werd hij door Her Majesty Tot ridder geslagen, Sir Bradley Wiggins, In Ipswich is er zelfs een Porseleinen beeld van hem gemaakt In de vorm van een big, Door een toonaangevend kunstenaar Die Wiggins voor de grap Een andere naam meegaf, Sir Bradley Piggins moest Het maar worden, Die benaming komt plots Heel goed van pas nu…

Leer ons de rug te rechten, Met opgeheven hoofd in Dit leven te staan - De voeten gespreid Op het oppervlak Van deze aarde die ons Tot woonplaats gegeven is…

wat vandaag een waarheid lijkt blijkt gisteren een leugen het verhaal kent vele lagen vaak gekleurd door pijn voeg daarbij drie vleugjes ego die heeft iedereen morgen is er weer een dag van zoeken naar ontmoeting hoeveel schade is er door snel gesproken oordeel?…

Dwalen, en niet verdwalen zo spreekt zijn stem, zachtjes een beetje bedeesd, in korte zinnen klinken zijn woorden, en ik luister aandachtig naar wat hij te vertellen heeft hij vraagt me naar de zee ik vertel hem over golven meeuwen boven de einder en spelende gedachten ik laat hem foto’s zien hij pakt mijn hand in de zijne die uit…

Ga zitten, Zit zo lang Je lichaam het wil En laat je vermoeiende Gedachten verwaaien In de wind - Zit, en rust uit, Mijn kind…

in het lege huis fluisteren muren je geen herinneringen toe nieuwe geluiden maak jij je eigen al moet gezelligheid nog geboren worden koud is de leegte ijskoud jouw hart daar zij liefde nooit herkennen zal…

de avond kruipt dichter slokt gestaag het avondblauw op waar jij in schuil gaat, voor nu en voor altijd voetstappen die allang verloren zijn gegaan gingen op in daar waar jij nu bent onvindbaar…

Hij heeft haar gekwetst, tot in 't diepst van haar ziel: waar die ook zitten mag. Hij heeft haar pijn gedaan tot in de wortels van haar 'zijn' waar ze ook zitten. Hij heeft haar gevoel met voeten betreden ze huilt, is gekwetst en gebroken.…

De zee telt oneindig Veel golfjes waarin mijn Spaarzame woorden vervagen, Hun vorm verliezen Even goed als Hun betekenis - Waarna ze alleen nog Gedachten zijn die Oneindig ver worden Meegevoerd tot aan De verste horizon…

hoe hard zij tegen de regen in fietste ontkomen aan kan ze niet in haar hoofd opzoek naar die ene stem nog altijd onbegrepen trapt ze hard verder vechtend tegen een zee van tranen…

Jarenlang heb je op me gewacht in mijn boekenkast, totdat ik kon begrijpen wat je schreef. Je hebt ons voorgesteld om ons verzet te staken. Om te aanvaarden, al wat ons overkomt, in voor- en in tegenspoed. Je hebt ons laten zien dat we geen slachtoffers zijn, maar dat we gedachten kunnen leiden, van kwaad naar goed. Je hebt ons geleerd…

loop ik langzaam terug proef hoe het ooit voelde - toen ik jouw kist op mijn geschokte schouder droeg blauwe plekken denderden tot wonden in m’n ziel waar touwen, geleid door liefde heel zacht jouw lichaam lieten gaan tussen zand en warme wensen leeft de hemelsleutel in jouw hand het hart van vele mensen aan de rand - ze treurden…

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens. In het moment is er enkel het NU eigen invullings keuze oproepend vreugde of verdriet niemand bepaalt voor een ander ieder onafhankelijk in…

zoals het wit steeds feller wordt als zonlicht ongehinderd straalt kleine vogels overvliegen, tot hun vlucht de tijd inhaalt en onderin het gras bloeit mei al in de kleinste bloemen, wit- dat goud en geel omrandt haar kleine hand plukt immer weer het beste van de overkant zo doet het minder zeer…

Uit de mensenwereld heb ik me teruggetrokken - Ik had het wel gezien, Leven doe ik alleen nog in dit aquarium, hierin blaas Ik in de luchtbubbels van mijn adem aan mijn medevissen Diep doorleefde dromen toe, Zoals alleen zij die kunnen lezen, zoals alleen zij die kunnen verstaan - Dromen die grenzen aan en toch niets te maken…