Alle inzendingen over Stil verdriet

Je lieve zachte ogen vertellen me erg veel 'k Lees pijn, verdriet, een dicht gekropte keel. Droeve gebeurtenissen verbrijzelen je, je kon nooit delen In tederheid en warmte, mogen we samen helen. Massa's mensen genoten van je zang en je gitaar Volle zalen, ambiance, na de optredens wat stil gestaar.…

de dagen dragen alleen nog nachten en ik zie geen ommekeer… gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in stil geween.…

de bovenkruier naast een reiger aan de sloot staat stil te wachten de bovenkruier pas in het nieuw gestoken staat stil te wachten de bovenkruier zo zonder wind of meel meer staat stil te wachten de bovenkruier stoomgemaal overlevend staat stil te wachten de bovenkruier op tekening en foto staat stil te wachten…

Het was stil want er was geen ik en jij Het was stil toen kwam jij Helaas blijft het stil en het leven glijdt voorbij Maar in die stilte ben ik van jou en jij van mij…

weg is ze en het is oorverdovend stil kan ik dit is dit wat ik wil zonder haar mijn liefde mijn ogen haar vermogen om lief te houden van het is weg voor even dan en daarom is het stil hier zo stil zonder jou…

Mijn hart bloedt Verscheurd door verdriet In mezelf, woede woedt Tot recht geschiedt Ik moet schuld bekennen Dat ik jouw last niet verlichten kan Verdriet temmen… Een gebroken man Niets helpt, niets baadt Woorden betekenen niet Alles schaadt Bedwongen door verdriet Ik doe wat ik doe Maar help niet Triest en moe Overstelpt door verdriet…

Ik zit bij de telefoon en staar wat om mij heen ach, ik mis jou gewoon ik vind het maar niks zo alleen Ik stel mij heel even voor dat jij mij toch even belt dat ik jouw lieve stem hoor en dat jij mij de reden vertelt Waarom je mij verliet voor die andere vrouw want ik heb verdriet verdriet om jou...…

In alle eenzaamheid zit ik hier dan Niemand die me troosten kan Ik ben alleen met mijn verdriet En alleen als niemand me ziet Geef ik me over Over aan de tranen van vandaag De tranen van gisteren en van morgen Al het leed en alle zorgen Laat ik gaan En dat gaat niemand wat aan.…

En diep verscholen zonder drift houdt zich een vreemd verdriet verborgen dat langzaamaan raakt weggezift.…

heb binnen mijn cocon mijn vleugels uitgeslagen gestorven voor ik begon toch vlieg ik alle dagen zo binnen mijn cocon zo zonder zon zijn er grenzen maar ik zie ze niet in de schaduw van verdriet lijk ik een vlinder in zwart-wit maar ben het niet…

Ik zit in 't gras en kijk hoe wolken zich verdelen en mij in gedachten nemen naar de zeven hemelen tegelijk De zon brandt achter hen in zachte sluimer zal zij schuilen achter 't grote bos met de den waar regen in tederheid zal huilen Vind mij daar m'n vriend bij de beek van mijn verdriet dat ik nooit heb verdiend Jouw woorden zullen…

Iedere keer als ik je zie, weet ik mijn liefde voor jou blijft groot en door mijn eeuwige liefde voor jou ga ik vanbinnen naar de kloten Van jou droom ik nog iedere nacht en word ik steeds wakker met pijn omdat ik dacht dat jij bij me was maar je mocht hier weer niet zijn Ik probeer je vele malen te vergeten maar voel dat ik nog steeds…

ze zouden om me lachen, om mijn tranen van verdriet.…

Ze zouden om me lachen, om mijn tranen van verdriet.…

als de beste Want eigenlijk heb ik veel verdriet Maar ik kan alleen mijn woede uiten En er is niemand die dat ziet…

jij kon mij, diep in mijn ogen, aankijken en mijn hart berijken bij jou, liet ik dingen los, over mijn leven, het was een chaos maar ineens, was er geen weg meer terug, je kon niet meer, het ging zo vlug accepteren kon ik niet, alleen huilen, huilen van verdriet verdriet om jou, omdat ik zoveel van je hou, en jij bent de enige…

Zoveel pijn, intens verdriet, en niemand die het ziet. Ik huil tranen met tuiten, maar vaak komen ze niet naar buiten. Van smart schreeuw ik het uit, terwijl ik dapper een liedje fluit. Ondertussen gaat mijn hartje naar de knoppen, is er dan niets dat mijn pijn kan stoppen?…

geen tranen meer voor het verwerken van al dat verdriet wanneer ga ik me weer beter voelen? dat weet ik niet...…

Dromen bij melodieën, ...een symphonisch stuk Donker doorgroefd verdriet vaak maar heel even. Alweer droog ik de tranen, ...zo is mijn leven.…

ze zouden om me lachen, om mijn tranen van verdriet.…

Doorweekt van water doorweekt van verdriet Wat moet ik eraan doen niemand die het ziet Bezeten door het kwade bezeten door woede Leven van dag tot dag wanneer komt het goede Alleen door liefde alleen door jou Kom toch terug je weet dat ik van je hou…

tranen op mijn wangen van grenzenloos verdriet grote gaten in mijn hart van wat er is geschied probeer de tranen weg te vegen de tranen van verdriet probeer mijn gezicht te laten lachen maar mijn spieren willen niet…

Er glijdt een traan over je wang Ik lees het verdriet in je ogen Je voelt de leegte, het gemis Het leven heeft je bedrogen Je weet dat het zo beter is Het einde is gekomen Maar met haar lichaam en haar ziel Is haar liefde je ontnomen Er glijdt een traan over je wang Ik blijf nog even wachten En sla mijn armen om je heen Maar kan je pijn…

Ik zit vast in een gevangenis van pijn een plaats gevoed door angst en verdriet waar het goede verdreven is, een braakliggend terrein alleen in mijn hoofd heerst de stilte nog niet Onhoorbare kreten galmen eindeloos na de zon vervaagt, kleuren verbleken rondom is de diepte, overal waar ik ga de herinnering is mijn eeuwig litteken Gezocht en…

Levenslust ontbreekt, Een glimlach is daar, Als een masker, Niet gezien willen worden, Rust, Een verzilte huid verraadt, Een opgedroogd verdriet, De tijd niet gekomen, Om te baden in geluk, Bekeken in tranen, Is deze bedwongen ziel, Een spiegel bedrogen, Dapper bekeken, Rust, Strategisch strijden, De dorheid verdwijnt, Zorgen weggespoeld…

wegging dacht ik dat mijn hart het begaf urenlang lag ik te kijken in het niks uren werden dagen, dagen werden weken, weken werden maanden toen ik doorhad dat ik stikte in mijn zelfmedelijden besefte ik pas dat ik in een kist lag niet alleen van verdriet maar omdat ik stief voor jou…

mijn tenen samenknijpen Dat iemand zo wanhopig kan zijn Is de wereld dan zodanig vergeven Nergens meer een luisterend oor Het gaat hier om een mensenleven Waarom krijgen ze geen gehoor Er moet toch iemand zijn om mee te praten Ongeacht of de kreet gemeend is of niet Zodat ze het snijden zouden laten Ook al zitten ze dan met pijnlijk verdriet…

in een wereld van louter plezier kwam ik haar tegen, glimlachend, en ze zei: wat liefde is geweest luister ernaar in de bomen en ik knikte en we liepen nog lang in de stille tuin. de wereld was van louter golven en ik zonk in haar als een lijk naar beneden het water sloot boven mijn hoofd en even voelde ik een vis langs mij strijken in…

bevroren door de tijd verloren door onzekerheid de nacht maakt dat haar ogen sluiten de vorst vormt bloemen op de ruiten zomers en toch winters koud vrolijk lachend en toch eenzaam een man die in alle stilte rouwt verraden door die ene traan…

Tot aan de rand van vandaag werd je verdriet zo lang verzwegen.…