Alle inzendingen over actualiteit

de handen zijn gestrekt vingers lang en soepel het directieve heel select vrijwel niet te missen maar overreding heeft empathie nodig om te groeien tegenspraak blijft door agressieve elementen niet boeien eenheid wordt gesmeed door harde woorden van de menigte die zich verenigde onder jouw liefdesvlag meegaandheid is elkaar…

Deze wereld Wordt langzaam donker Het licht van tolerantie Gaat geleidelijk aan uit Steeds vaker neemt geweld De plek van het licht in Deze wereld Wordt langzaam besmet Met een virus dat terreur heet Het sluipt als een roofdier Dat hongerend jagende is Op zoek naar een prooi Deze wereld Wordt langzaam gedood Als wij niets doen Tegen…

ik voelde hoe zon met warme vingers mijn huid raakte in een overvloed van helder licht had mijn ogen gesloten nog kwamen zij binnengeslopen uit blauwwitte lucht met kilometers zicht jij was meer van de contrasten alleen op het strand zonder andere gasten met koel gefluister van golven in koude huiver geen intens genieten van…

Het werken moet men nu veel langer doen. Dit is het, waar recessie toe verplicht en als het aan minister Dinges ligt, dan krijg men op z'n sterfdag pas pensioen. Zo wordt pensioen een groot evenement, want velen zijn tot levenslang veroordeeld wat werk betreft. We geven hier een voorbeeld: beschouw d'Amerikaanse president. Hij waarschuwt…

je lacht zonder woord en geluid de mimiek van je gezicht beeldt het allemaal uit waar je handen zinnen maken in de hoofdstukken van je armen boekt je gelaat een illuster plot snel lezende ogen vangen bot synchroniciteit is niet te integreren als chaos voertaal blijft pas als de delen zich puzzelend naar het eind…

ieder heeft een gouden greep gedaan uit de nog steeds universele staalkaart wit is daarna aan het splitsen gegaan welke kleuren het beste passen bij zijn dagelijks bestaan sfeer humor en emoties verklaren zich al aardig in de tijd zo dat er sprankeling voldoende overblijft juist die eigenheid gaat het subtiele onderscheid…

jij had iets met wit ik prefereerde zwart als sterk contrast jij lichtte op waar je ook kwam scheen altijd het tintje meer in blik en lach ik donkerde samen in kleine groepen die zonder veel woorden tot elkaar werden geroepen jouw vluchtigheid was vrolijk van aard die in passeren blijmoedigheid met warmte opschaalde in…

In Napels wordt het huisvuil niet meer opgehaald, ovens kunnen het niet meer aan. In Deventer loopt een onverlaat met lucifers, kortom een pyromaan. Zet de brandstichter bij de afvalhoop, pak je twee problemen in één keer. In Deventer kunnen ze rustig slapen en in Napels wordt de bende niet groter meer?!…

vederlicht klinken de woorden die jij opleest van donker papier ze horen anders omdat je handen ze sturen met esoterische gebaren de kleuren in je blik en hun intensiteit doen diepgaand begeleid je streelt niet nog beveel je maar wij worden schokkend diep geraakt juist op die plaatsen waar panische onzekerheden leeftijd…

De Oeso die heeft het goed bekeken Weg met de aftrek hypotheken In dit kabinet moet vroeg of laat Ook over deze materie worden gepraat Al houdt men zijn mond hierover nog stijf dicht Een Europa, een munt, een grondwet, een plicht.…

ik zag mijn schaduw in het glas lachte wat om een rare frats maar zag daarvan niets terug met het licht fel op mijn rug herkende niet eens mijn eigen contouren toen stevig aan de maat tot ik leerde om bij die grens de aandacht op anderen te concentreren toen werden stukjes persoonlijkheid uitgelicht in stevig…

De tijd van draadloos internet breekt aan Alweer zo'n tijdsbeeld dat zich op komt dringen Niet bij te houden, die ontwikkelingen Waarvan ook steeds vertakkingen ontstaan Nu draadloos internet dus...Wat een tijd Nou ja, die draad was ik al jaren kwijt…

lief lachten de demonen terug ze spiegelde vaak en als zij vervelend werden toonde zij hen de rug zij was gewend de stemmingsbeelden te bekijken voordat een meerderheid van vormen op herkenning begonnen te lijken dan zweemde rest heel traagjes naar normaal was aanspreekbaar waren reacties volkomen legaal een leven lang was…

ik zag je de laatste lentebloemen plukken uit de zomerwei volle pluizenbollen blies je nog leeg in een lange ademtocht toch speelden er vleugjes nostalgie in de lach die je achterliet hoe koude wind de bloei vertraagde en er nog een schitterend palet van maakte waar veilig geborgen de knoppen voor de zomer zich klaar maakten…

voorzichtig hebben wij elkaars schaduwen schetsend gekleurd met het eerste licht waarover wij konden beschikken zijn er contouren aangegeven hebben contrasten de vormen versterkt pas later toen wij in elkaar de pigmenten van liefde ontdekten kleurden wij de grote vlakken zonder de ander te gaan overlappen stilaan zijn…

jij was de logica weer helemaal kwijt in de snapshot toegemeten tijd waar het podium nog leegte ademt barsten coulissen van opkomend nog ongekend talent schijnt licht al succesvolle bundels terwijl er nog geen stap is gezet achter al bewegende gordijnen we openen met ingehouden adem het mimisch welkomstlied treden langzaam…

ik heb met je huid gesproken kleine rimpels en kloven heel minutieus onderzocht van beneden naar boven in het glooiend heuvelland voelde mijn hand de zacht vertrouwelijke warm vrouwelijke opbloeiende ontvankelijkheid daar waar de wereld strijdt toont zij kracht is de oppervlakte vaak robuuster en beter bestand tegen…

ik heb de was waarin ik in jouw handen gesmolten ben er nooit meer af kunnen wassen zij plakte niet maar bleef ons verrassen je handen kenden mijn huid als geen ander vingers heelden cellen en vaten waarbij schade door het leven werd opgeheven nooit ben ik zo zacht geweest als bikkel kon ik genadeloos stuiten een gevaar voor…

je lach waait keuzes weg die al dan niet terecht op je pad zijn gekomen met je mee lopen en dromen ze vangen met beelden je ogen showen werkelijkheid zonder te worden bedrogen maar in de verte echoot tijd het lied van voorzichtigheid nog zijn de woorden niet te verstaan maar tonen geven al spanningen aan die in naderbij…

ik heb je gezien maar kon je niet raken of heel even voelen hoe jij het maakte zag je lach in een pijnlijk glanzen want je ogen zwommen in plaats van te dansen wij die altijd zo close waren met halve woorden deden een hele wereld steeds sneller draaien wij zwaaiden handenvol emoties jankten eindeloze tranen in een afscheid…

jij bent op op formidabele wijze verrast zij hebben de kleuren van hun leven gisteren jou gegeven in tal van leuke composities in een veelheid van combinaties op de meest uitgelezen locaties kijken ze jou liefhebbend aan gezin kinderen en kleinkinderen die tussen de generaties door- en op zijn gegaan in hun subtiel verschil…

Blozende wangen een ronde toet een gladde huid het voelt goed Zien eten, doet eten het smaakt naar meer alles moet je proberen al is het maar één keer Lekker om in te bijten sappig en gewild een hele grote hap nog is honger niet gestild Zonder uiterlijk vertoon dus eigenlijk zonder schil ben jij echt het enige wat ik op dit moment…

Aan Jan-Peter Mijn poëzie heb ik uitgekleed tot deze woorden zodat ik jou te woord kan staan jij, die de harten van mensen sneller en sneller laat kloppen mannen kinderen vrouwen oude mannen nog meer vrouwen geef je een winter van asfalt Welk gif van redenaties gebruik je tegen het weten over alle levens waaruit je adem wegneemt…

schitterend ben jij overeind gebleven in deze bizarre tijden van pandemisch leven uit alle spinsels heb jij met magie de pluisters van het duister verdreven op zoek naar licht ook op nabije helderheden werd het zicht ons op mystieke wijze plotseling ontnomen waar ooit houvast de weg naar hemel was zijn geesten weggebleven…

jij was op de grens van altijd open waar gesloten stond was voor jou verboden grond geen basis om te stralen of energie te halen er moest een keuze zijn en niet alleen venijn als vrijheid ingeperkt wordt is er menselijkheid gestolen een stukje persoonlijkheid gejat dat van onszelf was zo worden wij tekort gedaan in…

ik heb altijd heilige willen worden al toen ik in de kribbe lag en maria als mijn moeder zag wij waren niet zo uitgesproken thuis want het dagelijks leven haalde al veel extra geboden in huis wij deden weinig aan mystiek want wat wij niet snapten was verdwaald en dus eigenlijk doodziek wie het bidden had uitgevonden is later…

jouw blik ziet in onderscheid beweging uit stilstand komen nog voor dromen in wakker worden tot realiteiten gaan behoren jouw donkere ogen hebben via jouw brein dat fotografisch vermogen in opslaan van data verschillen aan te geven in stilstaan en leven waar de acties zijn focus jij onmiddellijk lichten je kijkers op in…

jij had geen kist om je mooiste poppen in te bewaren jij hield niet zo van wolletjes en bolletjes in gerafeld half garen jij was als extravert gericht op mensen in hun noden en wensen juist in contact deelde jij aandacht liepen jullie samen het pad toch was er ook stilte die soms indringend aandacht vroeg die je niet weg…

je donkerde al in wegdromende ogen nog vlaagde realiteit maar de echte contacten waren al verbroken er was geen fysiek duister in het donkere licht dat uit fluwelen contrasten schemerde zacht volgde je hand de vleug van passerende gedachten die naadloos lachten zonder geluid ze namen je mee op hun tochten door de krochten van…

Besparing zit de de kleine man tot hier. Hij ziet in 't kabinetsbeleid geen heil. Bezuinigd wordt er met de botte bijl. De solidariteit is slechts papier. Het botte snoeimes brengt een hoop ellende, speciaal voor hen, die al in armoe leven. Toch blijft tekort van nul procent het streven. 'Ik ga en sta ervoor,' zegt Balkenende. De oppositie…