Netgedichten

netgedicht (nr. 3.793):

Neem mij

Aan Jan-Peter

Mijn poëzie heb ik uitgekleed
tot deze woorden
zodat ik jou te woord kan staan
jij, die de harten van mensen
sneller en sneller laat kloppen
mannen kinderen vrouwen
oude mannen nog meer vrouwen
geef je een winter van asfalt
Welk gif van redenaties
gebruik je tegen het weten
over alle levens waaruit
je adem wegneemt
wie brengt jou de slaap
nu je onze geschiedenis
vergalt met deze tucht
over verdwaalde nomaden
Ga desnoods in je eigen naam
uitkeringstrekkers lastigvallen
met nog te doppen boontjes
als daadkracht je verlangen is
of neem mij met mijn paspoort
met rechten die ik elke nacht
aan stukken scheur
want dit is mijn land niet meer