Alle inzendingen over pijn

Donker is de weg alleen Alle woorden zijn in stilte opgelost Jij die alles achter liet Eens de kleuren schilderde Van liefde in het prille begin Donker is de weg alleen Eenzaamheid is nu de pijn Als zand glijdt de liefde weg In donker de pijn uitschreeuwend Donker is de weg Voelend de tranen opkomend Niemand die het zout nog proeft Het…

ik heb je eens gekust nu laat ik je met rust het stormt niet meer tussen ons alles ligt stil 't is anders dan ik wil wat heeft de zee te bieden zonder golven wat is een regenboog zonder kleuren wat is een hart dat van liefde leegstroomt ik heb je eens gekust nu is alles uitgeblust…

waar een misstap ooit begaan een leven heeft verwoest de pijn van duizend vragen knaagt aan zijn gemoed zijn weg terug verdwenen is de wens te lachen stil vergaan toekomstdromen verleden zijn zijn wil te leven schuilt in pijn brengt de tijd verwoeste dromen van wat eens niet is geweest is het antwoord op zijn vragen moest dit moment…

Kijk naar haar verleden, zoveel geleden, zoveel doorstaan, nooit zo ver gegaan. Ginds, daar of nergens. Nooit, hier of ergens. Alles vergaat tot gruis, geen echte thuis. Geen vader, geen moeder geen zuster, geen broeder geen vriend, geen vriendin het touw, daar zinkt ze in.…

ontdaan van alles wat ooit van jou was… afgeworpen de zwaarte drukkend op mijn borstkas… uitgelezen met tranen ook het allerlaatste hoofdstuk… het enige wat ik maar niet kwijtraak... is jouw gebrandmerkte hartafdruk……

zij had haar kleine emoties en irritaties zo goed verpakt dat opsporen bijna onmogelijk was verblind door schoonheid in een subtiele actie ontgaat je dan de fractie waar het eigenlijk om draait zo heb ik de vinger nooit echt kunnen leggen op een zere plek door haar pleister joh doe niet zo gek pas als het niet lukte door…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Pijn in hart hete tranen wellen verdriet borrelt met gutsen ’t Leven Ondank 's werelds loon niet eens nieuw wordt trouwens nooit oud Alledaags.…

dartelheid in speelse ogen intens verdriet keert langzaam om even die lach op tranen veroverd duister gevoel dat wijken wil vraagt een kind niet langer dromen in momenten vrij van pijn fluistert stil wat het zelf wil horen vandaag eens vrij te zijn…

Het is nacht en mijn hart Is gesluierd in diepe rouw Bevangen van zoete pijn Ik hield zoveel van jou Dwaal door mijn gedachten Probeer de mist te verdrijven Gevangen in mijn eigen web En herinneringen die blijven Kleuren zonder geuren Warme glimlach verdwenen IJspegels op mijn wangen Smelten door het wenen Jij liet mijn leven stralen…

Ontkennen spreekt van verleden tijd, terwijl de daken nog schreeuwen *** woorden die zich uiten in boosheid spreken vluchtig van angst, bekommerd om de dag van vroeger, sla ik met graagte mijn armen om je heen jij wandelt mij voorbij en gooit met oud zeer, wat deert nog het kind, dat nu dan toch zijn eerste stappen zet, tegenslagen…

Zeldzame vlinders Met vleugeltjes zo teer Streken onverwachts In mijn broze hart neer Fluweelzacht en fijn Heb ik ze ontvangen Verloren in liefde Totaal onbevangen Ze streelden me lieflijk Gevoelig en trouw En fluisterden zacht Dit geluk is voor jou Lieve vlindervriendjes Nu lijkt alles voorbij Zijn liefde was te klein En te groot…

Zachte klanken van liefde Een streling over mijn wang Tedere woorden uit jouw mond Dat is alles waar ik naar verlang Je ogen die stralen in het licht Handen zo sterk en toch fijn De heerlijke geur die je omringt Kan je niet voor even bij me zijn? Zelfs nu je weg bent ben je bij mij overdag en 's nachts in mijn dromen Verlangens met ongekende…

jouw stilte laat zich soms zo horen dat ik mijn oren er voor sluit als jij jouw pijn verwoordt zo zonder woorden sluip ik stil de kamer uit daar elk woord door mij gesproken door jouw geluidswal wordt gestuit…

Altijd deed je me pijn Ik nam het altijd voor je op Liet je er niet alleen voor staan Je was belangrijk in mijn leven Ik wou je niet kapot zien gaan Nu ben je veranderd Voel me nog niet helemaal op mijn gemak bij jou Nog steeds neem ik het altijd voor je op Omdat ik na alles wat er gebeurd is nog steeds van je hou!…

De pijn is ondragelijk Het zijn je laatste uren Een strijd van ongelijk Kan niet lang meer duren Zacht praat je in raadselen Over het vale licht op het pad Je ogen laten zich sluieren Moe gestreden en afgemat De dood nevelt om je heen Je leven brokkelt nu weg Voelend koud als steen Langzaam glij je zachtjes weg...…

Een wolkenwaas trekt voorbij Gedachten vol met mist Mijn hart gekwetst en eenzaam Liefde zomaar weggegrist Vertrouwen zachtjes verloren Zo kwetsbaar als een kind Dwalend in een doolhof Waar ik jouw schaduw vind De echo van het verleden Verliest langzaam aan kracht Dagen opgevuld met leegte Niets wat het gemis verzacht De wereld lijkt…

Vlindertjes die sterven dat is geen gezicht Ik heb pijn diep in mijn hart Waar een plekje voor jou was ingericht…

Zonneschijn Heb ik niet nodig Om gelukkig te zijn Geef mij maar Alle pech, de dorheid en de pijn En ik ga er doorheen Daarna ben ik gelukkig En zit ik in de zon Die toch wel scheen Vandaag En schijnt Deze schoonheid Extra, als een extra Als een onbeantwoorde bonusvraag Zojuist goed beantwoord Zonder woorden helemaal verantwoord…

ons nooit hebben bestaan Een stem die langzaam wegebt in de ruimte En voorgoed de duisternis is ingegaan Ik voel me zo gekwetst en bedrogen Drijfzand trekt me verder naar beneden Geen houvast meer, geen hand die reikt Ik zak weg in de pijn van het verleden…

nog is niets volmaakt zelfs de schepping is heel menselijk en puur aards in kleine oneffenheden legt de maat haar treden naar schoonheid jouw handen kunnen helen met warmte en kracht zodat unieke pracht zich weer kan delen geen ongewenste buitenbeentjes meer die hun leven verklarend slijten omdat anderen steeds kijken…

Zoveel tijd verstreken Alles is veranderd Alleen mijn gevoel Voor jou staat stil De wereld draait door Zomer wordt winter Vogels zijn gevlogen Net zoals jij ging Ik leef mijn leven Vandaag en morgen Zonder jou liefste Leegte zonder warmte Al wat er overblijft Een verloren vriendschap Snippers van verdriet Verdwenen in de ruimte…

Met mijn ogen dicht Ben ik altijd bij jou Waar jij ook leeft Je bent dan bij mij... Soms hoor ik je stem… Zomaar onverwacht Jouw warme klanken Helder in mijn hoofd In mijn dromen 's nachts Voel ik je mooie handen Zacht en toch zo sterk verstrengeld met de mijne Soms ruik ik je geur Heel even maar… Verwardheid alom Het gemis is…

Ik houd een dagboek bij Daarin schrijf ik elke dag Mijn gevoelens over jou Die ik je niet vertellen mag Elke avond voor het slapen Neem ik een klein moment Fluister zachtjes in woorden Hoe belangrijk je nog bent Schrijf zinnen vol emoties Letters vol liefde geschreven Over intense leegte die er is En de tranen in mijn leven Vertel…

hij heeft de blikken die jij hem vol liefde hebt geschonken tot op de bodem leeggedronken jullie samenzijn had niet alleen de fraaie schijn van liefde maar voelde ook diepe verlatingspijn afscheid met schrik in je blik maar ook weten dat ik terugkom want in voor even is geen vergeten pas later kwamen staan en gaan in…

Gelezen en jou bedacht Dordognaise zou dat eetbaar zijn, plantaardig of mineraal Het kan wortelkanaal zijn nog gevuld met scheutpijn tonnen erin geflikkerd Toch nog klinkt het hol als op de Efteling Hollebol- legijs met een stem zo laag omfloersd in rouwbeslag op afgedekte trommen Toe maar er kan altijd een tuutje slagrijm bij…

vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…

laat hem voelen dezelfde ellende en pijn. laat hem zien dat hij niemand overtreft. ieder mens is gelijk, niet arm of rijk, goed of fijn. het wordt eens hoog tijd dat hij dat beseft !…

Machteloos voel jij je van binnen machteloos kijk je alleen maar toe machteloos omdat je niet denken kunt machteloos, verslagen en zo moe. Machteloos ben je van woede machteloos ook van verdriet machteloos omdat je niks kunt doen machteloos door alles wat je ziet. Je wilt schoppen, schreeuwen en slaan je bent zo ontzettend boos je wilt…

Ik dans over strak gespannen draden gesponnen uit een zilv’ren pijn die welig bloemt in ijzig koud waar geen zonlicht staande houdt en gevoelens eenzaam zijn Mijn voeten treden ritmisch neer bang te struikelen over hopen van verward gedachte knopen naar wat komt…, is.. en niet meer…