1546 resultaten.
Vervloekte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
182 Georg Trakl
had ook geen duurzaam verweer
tegen de onbarmhartige luchtslangen,
de wraakzuchtige gieren door menselijke
ratten uitgezonden, om van zijn verlaten
vlees te vreten. Hij was het bange prooidier,
troosteloos vereenzaamd, in zijn fragiele nek
gebeten en doodbloedend achtergelaten op een
verweerd harnas in de sneeuw. Zijn witte bloed…
LITERAIR CAFÉ
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
454 Zou de Joodse voorzanger zich draaien
In zijn verre massagraf misschien
Als hij nu zijn bedehuis kon zien:
Handen die verwoed in schaaltjes graaien
Rode sterren die de boel verfraaien
Kaarsen, zielencake van Halloween
Wijn waarvan ook ik mij graag bedien
(Net als indertijd Paul van Ostaijen)
‘k Huiver in de opgeknapte Sjoel
Op een zondagmiddag…
LERING VAN EEUWIGE WIJSHEID
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
240 Vanuit de Grote Beer en de Pleiaden
Wordt de mens gevormd door zeven stralen
Door in het stoffelijke af te dalen
Worden plus en min goeden en kwaden
Wij zijn de vruchten van kosmische zaden
Meetbaar op louter dichterlijke schalen
Langs de lat gelegd door het vertalen
Van een begrip als helen en als schaden
Het midden houdend tussen droom…
DE ZIEKTE VAN BELLE VAN ZUYLEN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
287 Als een rotsblok lig ik op de aarde
Sinds Jean-Samuel ’t contact verbrak
Ik vind bij Cagliostro onderdak
Hij hecht aan Mesmers theorieën waarde
Magnetiseert, iets wat mij zorgen baarde
Maar tegelijkertijd een halm toestak
De wetenschap hangt aan de wilgentak
Zelfs Newton is niet meer van deze aarde
De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan…
Staalwijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
184 (voor Bert Schierbeek )
Natuurlijk was hij een dichter van groot formaat,
al liep hij er niet mee te koop, wat hem zeker
extra sierde. Hij deed alsof hij een boer was,
die schreef met koeienstront en paardenmest, maar
achter dat ruwe masker verschool zich een ware
engel met een scherpe zwanenveer.
Er zijn maar weinigen die het mystieke geheim…
Ontwortelde boom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
149 Glibberig nat kleeft het bladeren tapijt
bleek onder mijn voeten
ik huiver van kou
terwijl de winter nog moet komen
zij beiden dreven mij
storm en schuimbekkende
woede van zee
in stilte van nacht
schrijf ik over het verzamelpunt
van geverfde krijsende papegaaien
met stinkende kromme snavels
een tortel vastgebonden
aan een boom
bloesem…
ROEPING
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
192 Woest kapt ze de lianen
Haar missie is een doel
Zij, een al gevoel
Wil zich koelbloedig wanen
Haar witte vendelzwaaien
Ontvangt de meute koel
Ze heeft, zo denkt ze, smoel
Zij zou niet overwaaien
Als zijnde vis nog vlees
Hoe kon ze zich verklaren
Tekort schoot elke taal
Toen het voor haar verrees
Het simpelweg bedaren
Had ze haar heilige…
het doorgangsland
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
144 wie heeft nog nood aan poëzie
als het gaat
om zichzelf aan de hand slaan
en de lichtvaardigheid zwaar over de rand tolt
wie wijst me het ongenaakbare aan
met vingers van vertrouwen
en het geweten van de onderbuik
van al wat is ligt met de bezwangering
op de maag en ook daar is doorgang
van moeilijk te verteren
metaal trekt zware strepen…
PROSPERITEIT
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
169 De hemel hangt ontroerd
Boven novemberweide
Ik wijk niet van zijn zijde
De doodsdrift is ontvoerd
Met peperkoek gevoerd
Niemand kwam tussenbeide
Zij kreeg een vrijgeleide
Die knibbel knabbel koert
Ik voel me, hemel, zo content
En kijk u zielsgelukkig aan
Skeletten vol ontbladering
Staan met mij in omkadering
Van grenzen in een nieuw…
In de schommelschuit
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
131 Buiten regent pijpenstelen
schemert pittoresk
de oude straatlantaarn
In café de malle molen
pronkt een gladiool in zilver
dronken van de wijn
Rood als karmozijn denkt hij
in een schommelschuit te zijn
proost op kotters en galjoten…
ARTIKEL 147
netgedicht
1.0 met 6 stemmen
215 Het staat nu zwart op wit
Geschrapt wordt het verbod
Op lastering van God
Wie delft het onderspit
Zou ’t goddelijke Licht
Even hebben geweend
Of even zijn versteend
Schreef het soms een gedicht
Van Goliath op klompen
In ’t Alziend Oog een muisje?
Op een piepklein planeetje
Verzuipt het en blijft pompen
Negeert zijn bedehuisje
Voert…
Trotzdem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
227 ( voor Jan Arends )
Hij had de eeuwigheid lief, die cent van grote waarde,
dat lachen boven al het aardse, de kronkelwegen van
aardverschuivingen boven het melkwegstelsel, gesteld
dat we daar eens wodka van maken en klinken met God
op zoiets als de genade voor allen en het temperament
in volle extremiteit. Het moeras van de waanzin ligt
besloten…
Bij Toetatis!
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen
590 onweerstaanbaar zijn mijn helden
Gallisch zijn zij door en door
ze gaan de barricaden op
verpletteren die rare jongens
Asterix, genie in plannen maken
Obelix, zijn trouwste vriend
vijftig jaar geleden viel hij
in de toverketel van kracht.
op hun verjaardag veroveren
zij Lutetia. Bij Toetatis!
Abraracourix , de druídenhoofdman
nodigt ieder…
Pessoa
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
297 Er liep een dronken sjamaan
door de straten van Lissabon,
kijk eens aan, hoe profaan
deze man zijn hel overwon.
Pijn was niet te tellen
als de steken in zijn rug,
nu kan niets hem kwellen
en komt hij in mij terug.…
Stormachtig is mijn ziel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
146 Stormachtig is mijn ziel,
bij vlagen gegrepen
slaat het leven op mij neer.
Al ver voor het eerste blad viel
knakte iets mijn diepste wezen.
Als een losgeslagen boomtop
die voortgedreven door de wind
voor stormschade doet vrezen.…
Vaarwel kerkhof
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
259 (voor Lucebert)
Ik zie het lege pad,
de keurige graven
met hier en daar
een oude bloem.
De doodgraver rolt een sjekkie
bij een pas gedolven graf. Hij
fluit een wijsje zonder ritme
of gevoel. Hij groet me alsof
ik een feestpark betreed. Ik
knik hem somber toe, zo doe ik
dat met rouw en daarbij hij
lijkt in trouwe dienst.
Aarzelend…
Bonheur-du-jour
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
150 Wanneer bomen zijn ontbladerd
dagen bleek in grauwe ramen staan
zit zij het opgejaagde hert
verscholen in de stilte op haar
taboeret voor haar bonheur-du-jour
Zij schrijft niet fragmentair
houdt van fraicheur en franchise
Een gedicht met licht in het land
van de eenzamen. Een vrolijke noot
een dans als een Franse quadrille.…
Niemandsland
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
237 Vierentwintig stappen,
toen ik verkleumd was
drie er bij,
groter geworden,
één stap minder.
Vandaag ben ik
een half uur vrij.
Ik graaf naast moeders graf
mijn colablikje in,
het opgerolde briefje
gaat over oma’s Bijbel,
mijn vraag aan God en
wat ik mis van ons gezin.
Hoeveel adressen
heb ik nu gehad,
hoe vaak ging ik als slak
met mijn…
De verzenzegster
poëzie
3.0 met 5 stemmen
1.097 Voor Maria van Royen
Zij zeide langzaam verzen, en het was
Een zoet geruchten als van zomerregen
In windeloosheid, en het zeer genegen
Aarzlend verwelkomen van wachtend gras.
Koelte doorstreek haar stem, alsof een glas-
Kralen gordijn klaar ritselde in ’t verlegen
Bewegen van een hand; dan beefde tegen
De vochte grijsheid plotseling een…
Zeester
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
220 (voor Bob van Tiel)
Blind en te broos zijn wij voor
de ware vruchten van de geest,
nieuwe heelallen doemen op in jouw
onbevangen oogbollen van profetessen
uit een ver, onzichtbaar gebied, blind
ben ik, om te zien waar jij uit voortkomt,
grens ik wellicht, maar kan niet spiegelen
wat op zich te breekbaar is, te zacht, of
het kan in stilte…
Fossiel uit 1952
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
128 ( voor Hans Faverey )
Ook al lijkt mijn lichaam expressie te zijn,
je kunt niet bij mijn hart naar binnen,
de dromen hebben zich aaneengeregen tot
een weergaloos harnas, in mijn verslapte
spieren woont de koning van de stilte,
de drum wordt aangeslagen door een
vermoorde sjamaan, de zandkorrels op de
paardevel aan de rand van de Seine
schieten…
Postscriptum
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
144 GEHEUGEN SPREEK*
De waarheid. De waarheid
Geen quatsch. Geen leugen
Slechts eerlijk spel
GEHEUGEN SPREEK
Mijn speurtocht. Mijn queeste
Gesmoord in fabel
Verworden hel
GEHEUGEN SPREEK
Verzinsels en sprookjes
Verdraaiïngen ook
Echt lekker stel
GEHEUGEN SPREEK
Dat jullie in mijn plaats
Het archiveren
Moeten laten
GEHEUGEN…
Hemeltergend
netgedicht
4.0 met 14 stemmen
430 in de balzaal van de hemel
drinken saters met goden
scharlaken rood hun dijen
van kletsen met de katers
ridders en rapalje vechten
om de verloren eer
van liefdesgodinnen
die hun hongerige lijven
in naakt verval draperen
rond de noeste appelboom
zijn vingers geschikt
voor huiverend begeren
petrus sluit ontluisterd
het hemels café…
Eldorado
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
141 Er is een land
waar illegalen
thuisgekomen zijn,
verdreven overlevenden,
eeuwig onderweg,
drijvenden
die wilskrachtig streden
in de golven
van de ruwe zee,
zoekend naar houvast
hoop zagen varen,
zingend ten onder gingen
in het tumult
van water, wind
en regen,
door smekende blikken gedrevenen
die grensoverschrijdend streden
vasthoudend…
Congeniaal
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
229 (voor Jotie)
Een lange nacht in Gent
om een dode vriend te eren
wat god wat een dwaasheid is
maar de armen doet groeien
in een slagveld met de duivels
die verloren wordt
opnieuw
zoals hij openbaarde
en ik een in memoriam
er achterna uitvecht
niet ver van Oudenaarde
gedeeld in bloedende letters.…
Waarvoor gedichten dienen
gedicht
2.0 met 14 stemmen
3.966 Om te lezen
Om te zeggen
Om te kijken
Hoe mensen
Erop reageren
Als de mensen
Je gedichten goed vinden
Dan ben je blij
Je wordt begroet
Je wordt beroemd
Als de mensen
Je gedichten niet goed vinden
Dan word je boos
Je zegt dan dat het de schuld is
Van de mensen
--------------------------
van: www.kurtdeboodt.be…
Absalon
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
133 ( voor Adriaan van Dis )
Adriaan, mijn zoon, wat kan een mens
diep wegzinken in zijn ellende
in zijn schrijfkamer, de zeewind
giert door de holten in je hart,
naar de bossen van Indië, waar ik
mijzelf heb verhangen of ben jij het?
Ja, mijn lijdzame disgenoot, trouwe
viervoeter, nu ik je edele kop weer
zie op die ordinaire kijkkast, vermoed…
Een hand
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
520 n.a.v. 'Nadja' van André Breton
Voorbij de Nôtre Dame...
De klokken zijn gebroken
en Quasimodo ligt verpletterd
weg - zoals een ieder
die geen liefde krijgt.
De aarde wankelt
als een dronken danser
door de piste van vermaak.
...haar ogen zijn de oasen
waar mijn hart in juicht
om een hand die mij beroert
een hand die mij bemint…
Goudzoeker
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
98 ( voor Jeroen Brouwers )
De derwisj danst
sierlijk door de ruimte, magie
wil zijn en niet vervolgd worden.
Zoals een donkere vrouw hem
krankzinnig kan maken, zo is de dood
een wervelstorm die aanhoudt.
Jouw liefde voor de onderwatergrotten
van de menselijke ziel
is buigzaam als natte klei,
een vloeiende golflijn van
de Indische Oceaan.…
Sodom-blower
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
268 Het is gedaan
de pijn doemt op
ik zie de mensen
voorbijglijden als vissen
in een aquarium.
Een kapster zit
met haar dijen
om een jongeman
het strakke donker
rond haar slanke benen
en het haar van de jongeman
van dezelfde kleur zwartgallig.
In de gotische kamers
van het Goudse stadhuis
ontwaar ik een trollenfeest
en in de priemende…