Alle inzendingen over literatuur

Vergeten verhalen zijn verhalen die niet meer worden voorgelezen of verteld vergeten verhalen die niet meer in het hoofd zitten, zijn verhalen die hebben bestaan, waarvan men het verhaal niet meer vertellen kan. Verhalen vertellen blijft dus net zo belangrijk als eten en drinken, want vergeten doen we allemaal!…

Met gebalde vuisten Beukt ze de hemelpoort Zakt ineen Hopeloos hulpeloos Wat kan ik anders dan Met de deur op een kier Mijn zware sleutel Laten neerkomen Op haar glazen stolp Opdat die barst en ook Zij aan diggelen richting Kleefstof kruipen kan Zij is bepaald geen steenrots Zoals ik, hooguit een uit een Rozenkrans gevallen…

‘Keizer van het prachtig Rijk van Insulinde dat zich slingert als een gordel van smaragd om den evenaar, hoor aan toch deze klacht er wordt gekneveld in Lebak, ondervinden dertig miljoen onderdanen in den blinde aangepakt door aanbidders van de macht mishandeld in Uw naam en niets verzacht hun lot, noch God noch Gij, twee dikke vrinden…

Regel bruin of regel geel, Mutsaers schrijft geen woord te veel: 'Zelfs een haas van chocola poept wel eens vanieljevla.'…

De nacht duurt lang, geen vogel klinkt er, de stilte is zo groot als het huis nee groot als de maan nee net zo groot als het heelal. Ik zet het raam open om mijn ijle geest te laten wegvliegen maar er gebeurt niks, de kou waait waardepapieren op de tafel weg op de grond en cirkelende kou en vlagen verleden komen me opzoeken, ik pak…

Omringd door zwarte kammen, mist verhuld gelijk een nauw gewaad, kille gezichten op alle stammen omlijst het blozen van een teer gelaat. Bevende bloem in een bevroren staat, waarin het tij de kleuren niet wil verlammen, geen dichterlijke nevel haar geur in kan dammen broos in schoonheid bloeit naarmate ze vergaat. Gedreven door de nachtelijke…

Wat begrijpt de mens ten diepste van de puurheid van de ander wanneer het om oprechte liefde gaat waarbij met diep respect de reinheid wordt bewaakt, wie kent de wreedheid van de pijn waarmee de scherpe tong meedogenloos verwondt, het scheuren van het heilige dat zo eerbiedig werd gemeden? Waarom zo velen onbeschaamd over één kam…

Arm, oud pand De tijd zette zijn tanden in je huid Maakte je blind en monddood Je had nog wel oren naar glas en cement Ik vroeg nog monumentenzorg aan Maar in aanmerking kwam je niet Je baard een verwilderde klimop Kwijl je gekleed in vuil grondvest Scheefgezakt ochtenddauw Binnenin je is het donker, smeek je Om sloophamer of pyromaan…

Hij stak zijn dichtwerk in de fik: te weinig het en te veel ik.…

De dag is vol klachten, de avond om te schuilen de nacht is een angstige plek en ik kan wel huilen, wanneer maak ik in mijn leven nu eens vaart en hou ik op mij voor dat leven te verschuilen? Ik kan wel willen en mezelf opzwepen maar ik weet dat er geen redden aan is voor mij, dat ik ten onder zal gaan als een angstige haas die z'n demonen…

Mensen schrijven Liever Dan dat ze lezen…

Je wilde wat van mij, je had je haar opgestoken je rook naar bloesems en wilde rozen verloren half aan je middel hangend bedwelmd aan je zij. En kwijlend als een hond wil ik nog wel kwijt. Hoe kon je mij zo goedgezind zijn, ik had het niet verdiend vond ik en ik stootte je van me weg, en je liep me achterna als een schoothond- je. dus ik…

De kaasschaaf is om kaas mee te schaven het varken is er om op te eten of te knorren, de mens weet niet waarvoor hij leeft, ja, som- migen, maar dat zeg ik even tussendoor. Een steen is om te bouwen of om te be- werken tot een mooi beeld of om in het water te gooien, snijdend langs het opper- vlak, en met een boor boort men meestal -tenzij…

En daar op de bovenste plank Geheel en al plat gedrukt in een hoekje Daar, daar vond ik het Het onvolprezen dichtersboekje Angstig het te beduimelen Pakte ik het kleinood voorzichtig beet Om bij het lezen van het eerste strofe Bijna van het trapje af te tuimelen Velen schitterende verzen in kleine boekjes Geschreven uit het hart dan wel…

Zoals ik ooit beminde, zo minde slechts Piet Paaltjens ooit. Zijn stenen harten, mijn houten harten. Zijn grieven, mijn huilen. En had ik al mijn vrienden vroeg verloren, dan was ik zonder liefde ook al bij het breken van de dag, met morgendamp en herfstdraad, zo zeker ook als druppels op het gras, tot sterven veroordeeld. Zo moedeloos…

Onder het gaas schuilt een ragfijn viooltje dat eerder krimpt dan groeien wil een gebroken spiegelstukje, dragend zijn eigen wonden doorsneed de tere bloem liefde leek ontoereikend voor wie zijn geschonden gebrokenheid is wat hen heeft verbonden. Geschreven bij het gelijknamige boek van Paolo Giordano…

Zij was een onbeschreven blad omdat niemand de moeite nam haar te lezen!…

O schrijver klein, treur niet te zeer en voer uw pen met ijver. Op 10 december is ´t al weer ´Dag van de kleine schrijver`.…

Vandaag naar Lauterbrunnen afgedaald En daar de hoge waterval bewonderd Me even op het kerkhof afgezonderd Met Zwitsers geld koffie en taart betaald Nog naar mijn strooien zonnehoed getaald Me over ‘t klingelende vee verwonderd Chalets gezien stammend uit achttienhonderd Besneeuwde toppen dichterbij gehaald En dan, het groene gras in Interlaken…

We zagen uit naar de lente en witte bloesem toen het nog winter was en de langzaam kalende bomen met bladeren goud dwarrelend nog vers in het geheugen toen we vol heimwee verlangde naar de zomer en de geur van rozen in de tuin…

Ik zit zo knus te kniezen in een Engels klooster een Vlaamse monnik te veel mijlen af van huis ik ben gehoorzaam, zielig arm en karig kuis maar kijk als ’t even kan naar een Mariaposter waarop de Maagd mij als een ziekentrooster aanblikt, schenkend volle kracht naar kruis en rondom klinkt ’t treurig monnikengedruis op vaste tijden volgens ’…

Dat Gerard reve riepen de brouwers Jeroen toen Willem Frederik Hermans palmen overnam maar de eerste schots van de winter Leon overboord sloeg waarop de zeilen van Roy en Heleen scheurden en hoewel sinds Bern lef tonend Maarten ’t hart voelde overslaan…

Voor wie modern sacraal is niets erger dan Vasalis…

Ik heb je ooit een hart onder de riem gestoken, je aangemoedigd om gedichten te blijven schrijven en zie aan, ik had gelijk, je bent een ware ster geworden in gedichtenland, je drinkt teveel, dat valt je te vergeven gezien je mooie droomwoorden, gedrenkt in oeroude wijsheid en ervaringsleer, kom, madame Hubers, even oud als ik, durf je nog of…

Er is een woord op aarde van onschatbare waarde duizendmaal al opgeschreven voor het ‘veel om iemand geven’. Er is een woord gehoord waarvan de betekenis wordt verstoord. Niemand schrijft wat het is, behalve dat gevoel van gemis. Er is een woord al zoveel malen opgeschreven in honderden talen. Maar nog steeds is het voor groot…

De laatste keten weegt loodzwaar Haar handzaag is niet sterk genoeg Ze spant hem rustig voor de ploeg Op vliegt hij en het is al klaar Ze geeft hem telwoorden, een paar Omdat hij haar zo vaak al droeg Van basiliek naar bruine kroeg Van schommelwieg naar dodenbaar En weer terug naar het gedicht Haar thuishaven haar heiligdom Haar bidkapel…

Mijn zuster is bespiegelend Ook ik dook eens mijn pijnen in Kwam uit bij kind en het gezin Ik leerde houden van een Man Die op Zijn beurt boos was en ver Maar hoger dan de blauwe luchten Toch veel van alle kinderen hield Tussen servet en tafellaken Zong ik verlangend als een bruid Om deze vreemde bruidegom Die zwijgzaam was en zelden thuis…

Roerloos staat ze voor het venster in het schijnsel van de maan. Haar hart schreeuwt de hunkering, vragenworstelend snikt ze zijn naam hoe vaak heeft ze hier haar hartstocht gestild gekweld door verlangen de nacht onderbroken fluisterhuilend haar liefste gezocht. Ik weiger je dood zie je leven in mijn dochter jouw Loenia hoor je,…

Nog op een oude Remington getikt Nog in de tijd van het carbonpapier Nog lang niet aan de wilgentak de lier Want zesentwintig pas en zeer verkwikt Wilt u meneer schreef je indien het schikt Eens kijken naar de vleugels van mijn dier Het is zeer edel en rijdt Jan Plezier Drinkt gerstenat als nectar, lacht en hikt Je was een jonge leraar…

( voor Judith Herzberg ) Dichteres zonder weerga, zonder schijnvertoningen, een ziel zo mooi als Marilyn Monroe op haar beste poses, als Anne Frank in dat vernederende, uiterst beklemmende verstophuis, moedig de pen hanterend als vreedzaam wapen, maar effectiever dan heel het Duitse wapenarsenaal. Hitler heeft het nakijken met zijn bombastisch…