Netgedichten

netgedicht (nr. 7.053):

Spraakwaterkind

De ogen van het spraakwaterkind kijken angstig
onder haar huid vandaan.

Verborgen gedachten zoeken mededogen
maar in werkelijkheid ligt zij ingetogen
in badwater te woelen weggegooid
van hartstocht beroofd van woorden berooid.

Haar pantser van woorden
waar men zich aan raakt
is door haar niet bezield
haar lichaam voelt naakt

ook al worden mensen door taal soms bezeerd
het vergeten van woorden is haar niet geleerd

spraakwater loopt in de mond stroomt door het bloed
de stem spreekt zichzelf zoals een stem dat wel moet.