Alle inzendingen over Pisa jongetje lust

Hier of daar, eender waar en ontsnappen aan haar lusten. Af en toe, is hij 't moe om altijd maar ja te knikken. Vroeg of laat, wordt hij kwaad en zal hij 't niet langer slikken. Links of rechts, averechts want het kan niet lang meer duren. Nu of nooit, wil hij ooit nog z'n eigen lot besturen.…

Mijn vrienden kan ik troosten, eindelijk wat rust Het aardse gedoe was echt geen lieve lust. Vechten, boksen, strijden, het maakte me zo moe Dus neem ik nu afscheid, geen vaarwel maar een rendez-vous.…

Noem het geen liefde Noem dat het niet Noem het lust Genot, gemis Verwerking van verdriet Noem het geen liefde Nee, niet zo Want dat is het niet Noem het warmte Een teder moment Gemeenschappelijk gebruik Dat vertrouwd raakt Dat zo went Een overeenkomst Tussen mensen Altijd eenzaam en leeg Die nooit durfden te wensen Wat een ieder hier…

rood is de kleur van jouw lusten teder, wild en ongeremd die de stier in mij niet laat rusten rood is de kleur van jouw wangen behangen met vele kussen door vele monden vervangen rood is de kleur van mijn hart verliefd op jouw stralende ogen die de kilte verjoeg uit mijn smart rood is de kleur van mijn ogen verdriet om een zinloos verlies…

je huid is zeer teer, zo zacht, zo lief en gaaf als een gezonde vrucht de kleur van je huid is een lust voor mijn oog de reuk van je vrucht is bedwelmend voor mijn ziel Je bent zo geurig zo kleurig, zo vol levenslust ik leg mijn abrikoos op mijn hart en voel de warmte door mijn huid.…

Langzaam is er niet bij vandaag De lust is zo groot, zo graag dat we niet kunnen wachten. Woow, zo fantastisch was het tot nu alleen in gedachten.…

Het gras kleurt grauw waar jij dromen verspeelt slapen zeemeerminnen op vaste wal, vervreemd golven klotsen tegen kadekust dromen hernemen liefste lust en jij schrijft brieven aan de toekomst vanaf de horizon tot aan het heelal voor wie het hoort, de zondeval is door jouw ogen droomgestoord maar het leven is geen carnaval door liefde…

Dan Cupido wil met gonst mijn lust bedelven: Want vliedende voor haar, die om mij zucht, En volgende naarstig, die voor mij vlucht, Zo strompel ik rechtevoort over mij zelven.…

.' 'Dat klopt wel,' riep de knorrepot, 'maar dat lust ik ook niet!' 'Je eet wat er op tafel komt,' zei streng het moederzwijn, 'dan had je maar het kind van iemand anders moeten zijn.' ----------------------------------------------------------------- uit: 'Wij zijn bijzonder. Misschien zijn wij een wonder', 2012…

Hun volgepropte kasten breken open door de kracht van lekker smullen kalkoen met veel olijven gehakt vinden ze niks het komt hun strot uit precies als zuurkool waar hun gezicht naar staat eeuwig in de knoop spruiten lusten niks die kegelen naar ballen in de boom opoe schudt haar hoofd als kaviaar springt op de tong ze weten…

Zijn lust verhardde. Hij trachtte te willen. Zij kirde verleidelijk: is dit het moment? Toen zag hij zichzelf in de spiegel, de magere benen, het veel te ruime hemd. In zijn oog kwam de kracht van de liefde. Hij kneep in haar billen, barmhartig gestemd. ------------------------- uit: 'Huwelijk', 1987.…

dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de hunkerende stampers het leven geeft lusten…

je moet ze goed oprollen dan lust ik ze wel slobberend eet hij even van wanhoop bevrijd weet jij wie ik ben?…

gespaard met stuivers dubbeltjes en kwartjes de gulden middenweg is goed beheerd de kas was was goed gespekt mijn varkentje een krasse ze bloosde bol tot de euro haar oren heeft gewassen moest verkassen naar een schamel hok europese talen spreken haar financiële toekomst snel vergeten ja wij hebben ook daarvoor gedokt gelukkig lust…

Verregende zondag zacht getik op harde ondergrond grijze wereld buiten de overkant in nevelen gehuld druppels vallen, bomen huilen ook als regen is gestopt beleef ik zondagsrust binnen zonder lust naar buiten toe te gaan door binnen dromen de dag door komen steeds weer kijken door een spleet of de regen al van stoppen weet.…

Maar ik wist het niet en, achter tred en lust, Was 't ene, dat ik steeds begeerde, rust. - Nu, wetend dat mijn hart het leven wil Wordt de oude ontbering eindelijk in mij stil. Wat mij zo smartelijk gescheiden scheen, Onrust en rust, ik voel hen beide, in-één.…

als mensen zijn wij zelfvoldaan aanmatigend en eigenwijs bezeten door een grootheidswaan verdreven uit het paradijs op zoek naar wat zich nooit laat vinden verlokt door wat ons pad maar kruist objecten die het zicht verblinden de lust die in ons wezen huist zo plukken we de wrange vruchten en zijn voor nu helaas verplicht gedwee onder…

Bevrediging ligt in je kus, alleen dat is nodig voor mijn lust Dat stelt me ieder keer tevreden als je me vaarwel groet. Dan bedenk ik me ineens.. We hebben elkaar nog nooit ontmoet..…

Haat, opgediend in een grote pan, iedereen lust er wel een soepkom van Ook al zou er niks van worden gegeten iedereen wil best wel weten: Van haat- geflambeerd met nijd, en al heb je 't glanzend laagje alleen al binnen een ieder weet wat ie met zoveel haat- alsook met nijd moet beginnen: Immers de wereld staat er bol van?…

Leeft voor zichzelf en zijn lusten, zijn slachtoffers verkracht. En zal niet eerder rusten, voor hij ze heeft afgeslacht. Maar wij kunnen hem genezen, voor een terugkeer in de maatschappij. Echt het kan, het is bewezen, dus laten wij hem straks weer vrij. En keer op keer worden wij bedrogen, onze crimineel zo manipulatief.…

dichtbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de hunkerende stampers het leven geeft lusten…

en ze gaat vermoorden stuk onbenul dat geen gevoel geeft aan de zinnen omdat je bang bent je te laten raken diep van binnen je lach is nonchalant denkt wetenschap naar eigen hand te zetten om een ander dieper in het graf te kunnen leggen jouw kuil is al gegraven niemand zal je dragen naar je laatste rust omdat je hen de lust…

ik zie je in mijn hand ontluiken jouw lente binnen en de winter buiten een pril begin in teder groen mijn blindzijn kon er jaren niets mee doen ik heb je kleur ontdekt het groeien in de warmte je hebt een geur gelekt die voorjaar zacht omarmde we stuiven mails hopen op bevruchten maar msn is niet zo snel zij speelt met onze lusten…

Ik adoreer u Vrouwe, uit schuim geboren schoonheid, uw godinnelijke lichaam is een lust voor mijn oog, uw stem klinkt als een korenbloem, uw streling kamperfoelie, papaver uw geur. Aphrodite, laten we honingkoekjes delen, gedoopt in zoete wijn; U bent mijn Godin als ik uw Hephaistos mag zijn.…

ik wil het leer zijn op je naakte huid je ademen in poriën voelen wat er in je schuilt je koos voor zwart het zachte roze-rood verpakt in sensuele plooien uitdagend maakte je me hard ik ken je pijn de drempels tot genieten je opende ik stelde uit tot alle gênes je verlieten je kuste lust in passioneel bewegen ik hitste op gaf je…

je glimlacht en je loopt voorbij zomert op je laatste benen schijnt verleidelijk naar mij bruin gebrand met zon van lange dagen je kijkt me herfstig aan je ogen vol met vragen we dansen branding golfen passie deinen lust ik koester warm je lichaam tot de maan je zachtjes kust nu raas je tegen mij en drift het zand in stormen het…

je woorden blozen roder dan gewoon je gloeit mijn huid je zinnen vozen hete lust en passie helemaal van onderuit de foto kijkt alleen met ogen glimlacht zacht naar mij je hoofd ondeugend iets gebogen, je blik verovert, maakt me blij ik hoor je stem in een lied voor duizend oren je weet me nu al te bekoren je zingt de melodie…

het schilderij is klaar een droom in perspectief de verte ingekleurd met wensen en verlangens je domineert de voorgrond en drapeert je schaduw in de rafels aan de horizon alsof ik ooit met jou begon, een grof penseel vol lusten, in streken die niet rusten je stapte plotseling in vertrapte de structuren en verbleekte toen de achtergrond…

de dag is licht naakter wit maakt kijken wat verlegener passie vrijt met donkere blik in de nacht brengen anonieme handen het verlangen naar het hoogste punt, uitstel is het duister wel gegund ogen volgen ronde bogen op de tast de tong is zonder mond te gast op lippen die zich welvend schikken licht sluiert geen lust geeft ruimte…

dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de hunkerende stampers het leven geeft lusten…