Alle inzendingen over tijd beschouwen

'T is zwart en donker, kamerdonker als rook, rood kolengeflonker, daarboven holt de klok. Langs de wanden bleekt flauw een plaat en nog een - het witte is lichtlauw, 't lijkt alles lang geleen.*) Hoor, het leven vliedt, de klok holt, tik, tik - zingt het jammerlied van het ogenblik. -------------- Uit: Verzamelde Lyriek, 1966.…

Langs oneindige wegen in het prachtige polderland waar de natuur haar eigen gang nog gaat, ongebonden in groei en bloei, vindt het leven in volle pracht vloeiend de dansende kleuren op linnen van het netvlies gebonden als een levensboeket waar het purper eenzaam en alleen tussen al het groen zich wortelt in de klei van tijd.…

Ik ben onderweg ga niet meer en moet nog komen tussen realiteit en dromen. Ik ben in de tussentijd.…

Langs het raam trekt de tijd. Waar komt de grijze kat vandaan, angstig trillend op een hoog, smal balkon van een huis in de Sarphatistraat? ---------------------------------------------------- Uit: 'Het meer van de Ondank', een tijdgedicht, 1987. Portret van K.L. Poll, © Chris van Houts, Amsterdam…

Tussen beeldjes, bloemen en portretten Zitten de herinneringen Uit de tijden van ’t verleden Er kwamen nieuwe poppen bij te staan maar ook de tijd is doorgegaan Zo maar op de vensterbank Een lijstje aan de muur of uitgestald in moeders notenhouten kast Dragen zij voor altijd de herinnering Dragen zij nog vaak de loden last Want achter…

Natte muren Modder in het gras Koude handen Dikke das De bomen kaal De mensen vaal Maar zachtjes kleurt vanalles groen De natuur heeft ineens veel te doen Slapen met de ramen open Te warm om door de stad te lopen Op het strand liggen zij aan zij En bij de kassa van het pretpark wachten in de rij langzaam stroomt een jaar voorbij Bladeren…

Zij rijgt jaren aan elkaar hecht scheuren met verdriet dat terugkeert als ik naar hem vraag. In welke deken is die nacht zijn dood begonnen. Angst drupt door vult leegstand keert haar in en uit een ander.…

Bijna haalt de tijd mij in zijn wijzers wijzen mij mijn kronkelende levenspad laten mij dagelijks wandelen over vele, ongelijke paden Met vallen en opstaan geleefd en veel geleerd het immer willen delen van liefde en leven tikt mijn tijd voorbij Drie, zes, negen, twaalf komt nader en nader de slinger van dagen gaat steeds sneller en…

Hij kan niet krimpen, want hij kent geen tijd. Hij wil de tijd niet eens. Hij vreestde zweep. Hij vreest de klok die tikkend spot en bijt, Terwijl ik mij van noord- naar zuidpool sleep. Hij is bereid om iedereen te likken. Er is al honderd jaar geen vraag naar hem. Wat zoek ik?…

het zoeken naar toekomst verliest men vandaag de lokroep naar morgen momenten vergaan de weg naar ooit kronkelt in tijd ik wandel door dromen verlies mij in spijt en zacht is de pijn stil mijn verdriet in het zoeken naar morgen vind ik vandaag…

Het is geen fijne tijd, maar we moeten ons sterk houden. De realiteit moeten we onder ogen zien te houden, wij hebben daar geen andere keuze in. Een tijd van onzekerheden is het voor ieder mens op de wereld, ga er verstandig mee om. Leef en zorg dat je er voor een ander bent, ook al is het op gepaste afstand.…

De wandelstok schuifelt met hem mee rubber voor rubber door de lange gang de rollator haar houvast, volgt wieltje voor wieltje zijn slepende pas lang is de gang langzaam hun passen de weg naast elkaar is gelopen tijd nu zwijgend achter elkaar terwijl ooit hun voeten gelijk liepen met de Liefde…

Ze zit in een stoel en wacht want de zuster heeft geen tijd, Ze moet nodig een douche-beurt maar de zuster heeft geen tijd. Ze wil graag een praatje maken maar de zuster heeft geen tijd Haar warme prak is koud geworden want de zuster heeft geen tijd. Ze heeft zich inmiddels bevuild maar de zuster heeft geen tijd.…

Kist me maar, tijd, stop me en koester de stokken waarmee je me murw slaat.…

er klinkt een duizend kleurig lied melodie en de woorden bekend zijn als nieuw ouderdom is niet hoorbaar de klanken worden verwend met beleving herkenning van oude dingen levend door opnieuw te zingen er weer anders van te houden zoals het vuur al eerder brandde in een andere leeftijd kijk op dingen verandert herinnering leert het in de…

al kost het ons de nodige strijd vergoten tranen in stille nachten verstopt realiteit onze gedachten beschilderd doek tekent eenzaamheid het houden van, op weg begeleid door zinnen die ons nader brachten verweven met liefde en tederheid kleurt een palet nieuwe werkelijkheid wij penselen dagen in wachten ooit komt er een lijst om onze tijd…

Je krijgt het niet zomaar, je moet het zelf maken. Je moet het bevechten, bewaren, bewaken. Het is o zo kostbaar, dus koester het goed. Je weet het, je zegt het, je voelt het: het moet! Zorg dat het niet steeds door je vingers heen glijdt, Maar neem voor jezelf af en toe even t i j d !…

Er zijn nog zoveel van die mooie momenten dat ik weer eventjes aan hem denk daar neem ik dan alle tijd voor tijd, die ik mezelf even schenk.…

Tik, tik, de tijd die aan de rand der ronde tafel zomaar stilte tegengaat. Ik knars seconden met hoorbaar gevoel en luister tegelijkertijd naar de pen die mijn hand voortdrijft, onomwonden schrijft. Tik, tik, de tijd tel tel telkens weer hier en nu waar ik verblijf.…

't Kost zeeën van Tijd en Bakken vol Tranen Getrooste moeite die Voor niets Lijkt te zijn Geweest 't Klopt niet Oneerlijk Onrechtvaardig Zelfs vuil en Gemeen Niemand kan Begrijpen dat Licht opnieuw Donker kleurt Als geïnvesteerde Energie gelijk Sneeuw voor de Zon Verdwijnt Gedumpt wordt in Een schijnbaar Bodemloze…

vliegend in de ruimte, geen besef van tijd. Liggend in de verte, iedereen afgezaagd. Liever staande, elven en feeën. Leven of stilte, Luid of dood.…

Zo is de tijd een druppel, een bevel. Zend een woord, een steeg van ontsnapping, een steen om mee te gooien naar trots en verlangen. In de lucht staat raaf, ze wiekt haar vleugels van rafelig blauw zeildoek. De omringende bergen echoën het dierlijk piepen van metalen scharnieren.…

De deur van gisteren zwaaide dicht Bijna uit de hengsels Het gepolijste eik kraakte Zij wrong aan de knop, trok, hield vol Zonde van de moeite, het verspilde melkzuur De vervlogen uren verzamel ik Als een hamster In mijn wangen gepropt Dan verzink ik, door algen overwoekerd Tastend in het slijk Naar haar, de halve maan, halve bol De tijd…

levensavond samen uitkijken over het kalme water tevreden luist’ren naar eenden, net als vroeger rondkwebbelend in het riet…

De laatste magere zonnestralen raken nog even de toppen van de goudgele halmen aan. De wind streelt zacht de pluimen die zich koesteren in het tere zonlicht. Op de achtergrond rolt de branding en speelt met de schelpen die aan de oever liggen. De zon gaat langzaam onder de schemer glijdt over het strand geruisloos is de nacht gevallen…

Jij steelt seconden jat minuten pikt de uren van het heden Wijst naar de toekomst loopt achteruit in het verleden staat stil bij nu Wie draait de wijzers richting morgen daar waar de tijd liefde ademt ...…

op het bewegen van de wind stormerderhand heeft hij mijn hart veroverd golven overspoelen verstand dat ooit gedachten liet winnen van emoties verloren in de vaargeul van het leven brengen ook dit keer eb en vloed zoute tranen geluidloos verweven met parels en schelpen achteloos voorbijgelopen door de jutter van tijd…

Ik geef mijn bloed ik geef mijn hart ik wil je alles geven als in het allerlaatste uur de tijd zich keert naar het begin en w'alles konden overdoen en leven, leven, leven...…

op afstand beklijft de tijd een droom die toekomst heeft een duldzaam wakende ster straalt hoop en licht, schenkt verborgen werelden leven, loutert de ziel tot bestaan.…

Ik probeer de tijd te meten een seconde, zo verdwenen een minuut, een kort geweten maar dagen te kort voor stenen weken zwijgen voor planeten een maand zoekt naar fenomenen jaren tellen in het weten zoals eeuwen tijdloos schenen De tijd is nog nooit gevangen In momenten en gedachten Tijd bestaat voor jammerklachten Tijdloos is ook zielsverlangen…