Alle inzendingen over algemeen

Nooit dacht ik over Enschede te schrijven die saaie stad ver in het oosten van het land nu mocht ik er een paar dagen blijven en zag er ineens de kleurrijke kant. De stad waar eens de fabrieken sloten de plek waar het vuur uit spoot juist in die woestijn groeiden nieuwe loten het leven bleek er sterker dan de dood. Ik slaap er boven het…

de tijd legt vingers op de dagen hij lijst mijn jaren op hij wordt mijn liefste vijand ik toets naar toekomst van vroeger wil ik zingen maar dansen kan ik niet mijn kinderen mogen namen dragen door open ramen waaien ze naar verre hemelstreken zij zullen leven godzijdank het witte doek valt ik schilder lucht en landschap (schilderen…

Heb jij wel eens je gelijke ontmoet hij is net als jij in wat hij zegt en doet wat jij niet weet en ook die ander niet is dat je oordeelt naar wat je gespiegeld ziet maar wat blijkt als je goed kijkt dat je gelijke niet op je lijkt.…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht. 't Berijpte hout van alle kanten In gaasgeplooiden…

de shuttle zweeft heen en weer alsof niet wij het zijn die hem richting geven op zijn hoogtepunt en precies tussen ons in twijfelt hij een moment alsof hij kiezen moet tussen ons, alsof wij zijn ouders zijn alsof hij plaats wil maken ------------------------------------- uit: 'Poëziekrant', sept-okt 2005.…

het was laat en redelijk koud. ik slenterde nog langs de sporen. het was er eng, ik was benauwd, om vooral thuis te komen voor het gloren. dus ik alsmaar in de verte turen, maar nergens een trein te bespeuren. mijn gemoedstoestand was aan 't verzuren en mijn mond luidop aan het zeuren... de nachttrein mag nu stilaan komen. het chromen staal…

Het leven is vaak een soort zoektocht als dat ene stukje dan eindelijk past moet je al weer op zoek naar het volgende vooral dat wisselstukje ook wel genaamd geluk blijft een zoekplaatje ontbreekt raadselachtig of valt alleen sporadisch op de juiste plek…

De flakkerende schaduwen in de halve schemering zijn bijna sterk genoeg om in dromen te figureren Als ik zwaai dan zwaaien ze terug ze zwijgen alleen nog tot ik de kaarsen uitblaas…

gekleed in een jas van steen kruipen de huizen strak geleed nauw sluitend tot aan de keel op de hoekige golf van wijken waait wind dicht aan het lijf vaak lijkt het alleen maar stil het verkeer sluit onverschillig in panden van de nieuwe wijk waar licht een rimpeling begint op een plas de trillende jonge boom staat in een kom van beton…

het zijn mooie zinnen smeden met woorden zo haarfijn ze plaatsen in de juiste lijn om sierlijk je papier te kleden nu laat je een witregel vallen om zo een strofe te bekomen blijf dan maar even dromen en laat je inspiratie knallen zo wordt het gedicht stilaan geboren nu nog deze laatste strofe lezers, je moet mijn tekst geloven opdat…

Zo stil als een eenzame ui in een godverlaten bos zo stil als een polderlandschap boven zee zo stil als dooie mus in de dakgoot zo stil als een kloostertuin in Egmond Zo stil dat ik je nachtjapon kon horen ritselen zo stil als een regenjas aan een kapstok zo stil als een paradijs van steen zo stil als een roerloos blad Zo stil als een verliefde…

Wees niet bang voor de stilte wees niet bang voor het brandend vuur wees niet bang voor het wilde water wees niet bang voor het donkere uur. Wees blij met wat er op je padje komt wees blij met de bloemen op je balkon wees blij met een fluitje van een cent wees-ondanks alles- blij met wie je bent. Maak je geen zorgen, hoop doet leven maak…

De dag schudt zijn veren en weegt zijn loden last de middag scheurt haar kleren en de nacht is breekbaar als glas de hemel heeft buikpijn de kots gaat over de nek de geit rent achter de kool en de schapen liggen uitgeteld de apen gedragen zich vreemd en dragen vissen naar de zee de kippen krijgen tanden en eten met de pot mee de schaduwen…

hoe sneller de omzwerving, hoe tijdiger de buitengrens -zie het contrast met een onbewoond vertrek in vrije ruimte de nadruk ligt op de deur waarachter lawaai schuilhoudt indien nodig herhaald waarmee hoopvolle gedachten zich aandienen aan betekenis ontleent elke zin zijn woord totdat het tegendeel is bewezen zetten we het verstrijken voort…

in de kast staan boeken om woorden te voegen bij de daad ik las een gedicht en hoorde daarin het onzegbare spreken we schrijven over de drie-eenheid van cortex, vlees en zaad was de tijd al rijp om stukjes waarheid van het gelijk los te weken? vissenkweken doe je zo en andere titels waar ogen op stuiten door alle commotie blijven…

ik blijf hoopvol gestemd en sla mijn kreten bewust in voorbije dagen is mijn wolk blijven hangen na versnelling volgt korte gewichtloosheid dat past bij stukjes kaas en late avonden laten we geleidelijk in gewoontes terugvallen daartoe zijn onze riemen reeds vastgemaakt kom, blijf gewoon dezelfde voordat alles wijzigt…

Een dag met gevoelens en herinneringen, omdat er zoveel mensen hebben gestreden voor de vrijheid. Twee minuten ben je stil en in gedachten en denk je daar aan terug. Vrijheid is voor ieder belangrijk.…

Twee minuten stil het is heel even mensen hebben voor onze vrijheid gevochten. Twee minuten stil het is heel even. Met gedachten ben je twee minuten stil. Het…

het is te laat voor november alle toeschouwers zijn vertrokken de eerste gasten verschijnen al aan de bar maken grappen over anderen waarmee zij zichzelf ontzien, niemand vergeet te drinken, er staat een buitenwacht voor de deur, het is een vreemdeling zeker, een rillend lijf een klepperend kunstgebit, de muziek is bijna geruisloos…

je zei, er is geen weg terug dit geldt voor elk woord dat verdwijnt en vlug zal verkeren in ‘n ver oord het vloeiveld van schijnbaar en waarachtig beleven dat alles wist wat wij daar in het zand hebben geschreven…

binnen slaapt het licht van glas alles naar binnen gericht onbegrepen als ruimte eenzaam is een planeet zonder maan zo behoren de meeste dagen aan niemand toe zoals het hoort een voorgekookt afscheid treedt binnen niemand vraagt naar namen aanwezigheid dringt zich op tot een antwoord ver van bomen valt een tafel, een stoel, een beetje…

veelvoud mijn gezicht dezelfde uitdrukking in andere proporties -de spiegel stuk-…

lacune... het gedicht stokt na de eerste zin een leemte gaapt de dichter zit er middenin wanhoop stapelt huizenhoog als woordeloos gegeven wat rest is slechts het schrijnend zeer niets wekt de schijn van ommekeer des dichters hoop houdt hem in leven…

ik wist natuurlijk wel dat een steen geen zelfdodend karakter heeft maar zo bevroren in tijd, bij wijze van spreken, lijk je op een ingevangen, samengebald universum waar geen leven aan ontsnapt en onderga je alle eeuwen onbewogen zodat je, hoe klein ook, groter lijkt dan de wereld om je heen, nou moeten we het niet spannender maken…

Steen of gras? plastic of glas? modern of antiek? zilver of goud? nieuw of oud? warm of koud? binnen of buiten? doorgaan of sluiten? Wat willen we nou? Lemming of adelaar? zwaluw of baars? schoen of laars? loper of paard? piano of gitaar? visstick of kaviaar? de wijn staat klaar. Wat willen we nou? Kop of munt? bot of punt?…

In gedachte mag je bij een ander zijn. De wedergeboorte van Jezus Christus. Je kunt dan opnieuw beginnen. Een paasfeest voor allen. Helaas in de wereld, is dat niet atijd zo.. De oorlogen en ruzies maken het bijzonder lastig, om Pasen te vieren op deze aarde. Paasfeest, hopelijk met oog voor een ander, die liefde en gezelligheid…

Wazig zijn Zijn ogen. Beangstigend Zijn dromen. Verwarrend de woorden. Hij kan niet meer Vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van Zijn denken Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, die door prikt tot in Zijn hart. Donkere wolken bij klare hemel zijn…

Gedichten zijn niet voor een grote groep Dat weet ik maar al te goed Toch kan ik het niet laten Het zit in mijn bloed Ik dans met woorden Ik zoen met zinnen Ik vind dat zo prachtig Ik wil dat beminnen Leve het kracht van het gedicht Ik laat het me graag smaken En het mooiste is Dat ik jou er mee kan raken…

Wat weten mensen van mensen buiten het feit dat ze mens zijn, geen televisieserie of enkel fragment geen artikel in een krantenkop voor een dag niemand draagt en heeft dezelfde kleuren. Hoe helpt je anderen, reik je iets aan als stukje geluk met je gratis schouders. Is geestdrift tegenwoordig verboden terrein. Vreugde en liefde liefhebben…

Je bent hier lang niet geweest en kwam terug om nog een keer te kijken. Had het niet meer veranderd moeten zijn? Maar het is enkel voor een deel zoals je je kan herinneren, een groter deel zoals je denkt dat het was. Je schuift dat wat je je herinnert verder uit elkaar, om nog een keer te zoeken. Om daar met je heer herinnering…