Alle inzendingen over actualiteit

De schrijnende journaalbeelden ('Ter Apel Inside') spreken voor zich... Zie ook "Beroepsgrimassen" van Wil Melkert ________________________________ De grimas van Yesilgöz is als een judaskus de nieuwgekomen vluchtelingen rondgereden in een bus in plaats van overplaatsing naar een plaats waar niemand hen nog löz…

ik zie hoe snel beroeps grimassen passen op nieuwkomers- gezichten waar lente jong en onbedorven binnenstuift mee eet uit de ruif die vlot geserveerd is zo veranderen specifiek kenmerkende trekjes in een algemeen herkenbaar patroon want het jeugd repertoire smijt met energie in een snel give en go terwijl in de praktijk…

onzichtbaar hebben zij zich genesteld in onze maatschappij onvindbaar maar toch broos en breekbaar voor wie er mee omgaat want gamen zullen zij er is lang genoeg op hen gebroed gaten in de markt zijn verstopt met hun overvloed het doofstommenspel heeft onze jeugd gefixeerd op een gigantisch taalprobleem leren communiceren…

rustig leken de dagen voorbij te glijden door een zachte traagheid scherpten kanten geen pijn het moet of hoort zo te zijn zonder irritaties maar het discontinue van de waarheid geeft onzekerheid in navraag en herhaling met handenvol twijfels steeds het ontbreken van verbindingen vergroot het gevoel van alleen…

verenig toch de naties zei men toen bedoeld werd: niet de volken maar de staten en al die mooie dromen: zwarte gaten helaas, we kunnen dát niet over doen ik noem geen namen maar u kent ze wel vermorzeld wordt een ander land - een hel * de wapens zullen zwijgen tijdens kerst de zachte krachten hebben even macht dat duurt niet lang, had u dat…

de dagen zijn weer vol met veel jou ik zag in een flits je gezicht in herkenning bij het omgaan van de hoek jij vleugde onze geuren en even verder dook het bekende blonde staartje op dat kittig wiebelde in een kleurige strop ik voelde me blij zoveel van jou en mij heel warm dichtbij ik lachte stil in de schaduw met een verliefd…

ik heb ze teruggevonden de bewegings- patronen die aan vroegere tijdperken waren gebonden zoals het sluipend gaan laat geen voetstap haar of stukje huid na als duiding van jouw bestaan net als de dekking door schaduw in de open vlakten nabij de bosranden in het spelen met wind en wolken kun je ongezien verder komen dan je ooit…

Graag wil ik de klimaatactivisten onder u wijzen op de mogelijkheid om uw eigen particuliere binnenklimaat met vloerverwarming zo efficiënt mogelijk handmatig te hanteren: een stabiele thermostaat, van 19 graden 's ochtends vroeg tot 15 's avonds laat. Zie het snelsonnet van vandaag, met Coenraedt aan de knoppen... __________________________…

terwijl ik in de spiegel keek begon het hart wat vreemd te kloppen ritmisch onbekend maar nog geen noodsignaal of benauwdheden op de borst maar wel anders dan ik was gewend trok wat rare bekken en een paar gekke gezichten maar het vreemde wilde niet wijken groeide zelfs in spanning en ruimte die het wilde gebruiken om…

ik hoorde je lopen met robuuste pas op het net gelegde schelpenpad keek om in zee blauwe ogen die blond knipperden tegen een felle zomerzon samen keken we hoe golven het wit van horizon kuifden en ik jouw warme groet beantwoordde het nat van de plas verdween waar jouw pas in een lichter touche de vloedlijn proberend zonder…

als zij lachte openden bloemen hun harten kleurden dieper in meer verwachten als immer stengelden zij om licht maar ook om jouw gezicht aandacht en warme empathie energie zinderde van deze interactie in geven en nemen zonder enige gene bogen zij elegant gaven zich bloot jij bekeek sprak hen toe met vlaagjes wind bloemen…

ik zag kou in duizenden kristallen dwarrelend vallen waar stilte vroeger raasde wagen zich nu alleen nog maar patsers op de weg die glinsterend hun lachende bravoure spiegelen de gladde toer fataal afgebroken in uitglijden met val naar bloedrood dat sneeuw in overvloed doet smelten het leven snel laat verwelken langs…

buiten guurde de noordooster schuurde hagel langs de ruit binnen lachte warmte vlaagde plezier door het versieren van boom en takken thuis frutsels en tierelantijnen van lang geleden alles heeft een plaats en maakt geschiedenis jij manoeuvreert tussen velen en iedereen in regel en beslissen of het resultaat minder is dan vorig…

Nu Venlose kermisexploitanten en Haagse kroegbazen met zo'n dertig andere volgelingen van de Grote Rattenvanger hun intrek hebben genomen in het crème de la crème der Staten-Generaal, mogen hij (G) en Pieter (P) en Caroline (C) met Opperverkenner R hun 'functie elders' bespreken... __________________________________ G: Het was, zoals ik zei,…

ik schrijf met het laatste licht van de winterzon de wende komt snel weerom voor langere dagen die om meer woorden vragen voor het verhaal van de dag nog heb ik niet alles afgesloten de korte dagen hebben niet lang gesproken in het herfstige papier kleurde chaos en afval hun resultanten de ongeordendheid in de geest van mensen was…

jij had het bewegen van een prima ballerina volmaakt in rechte lijn en harmonie van druppel tot welle vanuit het midden cirkelend kabbelend tegen de oevers van de strak spiegelende plas tot in de uiteinden van jouw bewegen klopte de kracht van je hart met de zachtheid van jouw macht je talent was extravagant waarbij het…

Wat Omtzigt schrijft is aardig relevant, Maar als politicus moet je nooit lekken. Een hacker hoeft bij Pieter nooit te hacken, Zijn memo's lees je aan de buitenkant. Was Pieter mij dan viel er niks te vrezen, Ondoenlijk om mijn spijkerschrift te lezen.…

ben even gedoken in verlopen letters en woorden die nooit meer gehoord worden onbestelbare brieven vol liefde aan het einde van talloze relaties en nu in alle eerlijkheid niet meer te genieten het is een schichtig toneel geworden met talloze anonieme correctoren op een oncontroleerbare niet bestaande werkelijkheid het scherm…

jij hebt de geweldige eigenschap dat alles wat jij aanraakt of dat op een andere manier met jou verbonden is meerwaarde krijgt zoals de sieraden die je draagt en zeker ook de kleding in smaak en combinatie jij hebt daar een bijzonder fijne neus voor in jouw sporen brengen nieuwe dingen al iets mee als intrinsieke schoonheid in…

In Zeeland maakt men zich zorgen Om het uitsterven van dieren Mijn vader zaliger ging ooit naar Borssele Daar zag hij vele dode dieren rondom de kerncentrale liggen Met verdrietige afschuw vertelde hij daarover Maar in Zeeland maakt men zich dus zorgen Om het uitsterven van de scholekster Ze zeggen dat het door milieuvervuiling komt…

er waren zoveel beelden jouw uitstraling is als schoonheid zo in vele vormen gegleden geen eenheidsmodel maar nog net de laatste vingerwijzing in een kleine maar pittige aandacht bel er is al zoveel authentiek en karakter dat het extravagante boven alles uitgetild wordt het subtiele nog te ontdekken gebied zonder categorie en…

Alleen voor ons! Laten we weer terug gaan naar de warme haard en liedje zingen over ons Laten we terug gaan naar onze warme kleren van zelfbedrog Kijk, we vinden ons geluk weer terug achter de dijken We kleuren onze blauwe lucht weer in We tekenen wat witte wolkjes Het is weer genoegelijk en behaaglijk Een beetje gif en aangename…

haar entree was al een wonder want het licht van haar ogen weerkaatsten liefde en warmte uit het privé vermogen van iedereen want men herkende zichzelf zonder nare trekjes en eigenaardigheden dat samengaan voelde op een bepaalde manier zo buitengewoon prettig dat van heinde en ver men dit als een soort bedevaart mee wilden maken…

je ogen schitterden in de heldere zon benen maakten tempo om en om de bosrand langs en dwars over de open vlaktes zonder enige angst met in het struikgewas het verborgen in stilte wachten op een veilige oversteek met als correctie op snelheid moeders felle liefdesbeet de beek klaterde opstandig als begeleider geen verkeerslawaai…

Ieder mens heeft een grens Ik ben er wel eens over gegaan Ik zie mezelf nog staan Juist door dat te beseffen Kan ik het nu weerleggen En het belichten Door te dichten Ieder mens kan fouten maken Juist dat kan ook je gedachten kraken En het later relativeren Dat kun je ook leren…

in je oogopslag blinkt altijd een kleine glinstering van geluk als zichtbare bode voor je komende lach met een finale die jouw handen tot applaus brengen in een schitterend sterk gespeeld slotakkoord in jouw verschijnen zitten vanzelfsprekend stukjes geluk te wachten tot ook zij met hun eigen verrassingen mogen meedoen…

Oh Sinterklaas geef mij een kabinetje Mijn klompen staan al dagen bij de haard De Sint trekt zich vertwijfeld bij de baard Past zo´n cadeau wel binnen zijn budgetje Hij belde ome Roon en die zei blij Ik doe het voor een appel en een ei…

ik heb lang met huid en ogen de melodie van het zonlicht genoten met wind als ultiem dirigent die de diverse smaken van natuur mens en universum uitstekend kan traceren en weet welke wolken de bak schaduw moeten bevolken voor een net andere melodie…

leg me neer in de achtertuin op het zachtmoedige mos naast het nest van de aardhommels vlakbij het voetpad en het vingerhoedskruid en niet ver van de adelaarsvarens en het stralende kruiskruid en bedek mijn romp, mijn armen en mijn benen met het net gevallen blad van de rode ende groene beuk. leg me, op een novembernamiddag, neer…

zie je vingers spelen met het warme middaglicht in een contourenspel dat nooit lijkt te gaan vervelen schaduwen zijn razendsnel er is geen winnaar want er duiken steeds opnieuw andere variaties op het eindigt pas als de weerkaatsing in het zonlicht stopt dan keert de rust weer terug in jouw mimiek als het begin van een lach…