Alle inzendingen over actualiteit

zacht warm voelde jij aan in lieflijke kleur opende in vol vertrouwen jouw emoties spiritueel zong je stem het ijle lied van de prille dagopening naar boven bij de invallende avond donkerden doorleefde tonen van het dagelijks sluiten van voorbij altijd klaarden je ogen op als jij mij zag kregen jouw blikken weer hun…

Onmenselijk gedrag Het lijkt helaas de orde van de dag Raketten op je huis We zien het te vaak op de buis Een ver van onze bed show? Laten we het hopen Je weet nooit hoe het zal lopen Gaza, is nu na Oekraïne, ook in zo'n nachtmerrie belandt! Was het maar een nachtmerrie... Ik leef mee met iedereen die dit heeft meegemaakt En deze lijdensweg…

in het spelen was ik altijd razend snel ook waren er meisje maar in de poppenhoek echt meisjesgedoe vrijwel nooit samen de scholen hielden de groepen gescheiden pas in de hogere klassen van de lagere school gingen groepen samen er gingen vreemde verhalen over bloot dansen in de klas bij kleine feestjes maar de jongens gingen daarna…

ik zag je in een fladderend openwaaiende jas de hoek omgaan het leek alsof je schaduw als een lichte plek op het trottoir bleef staan nog hoorde ik het tikken van je hakken in een geluid dat aan de muren van huizen leek te blijven plakken jij die frank en vrij in het jeugdig fris met lange doel gerichte passen straten vulden…

ik heb de gewichten zien slingeren aan kettingen van de tijd die af en toe zijn stiptheid liet vieren bij een speciale gelegenheid daarna wel in de pas ging lopen zonder het uurwerk grondig te moeten slopen omdat wij dat zo ieder jaar met elkaar goed hebben afgesproken…

We gaan de energiedoelen niet halen En ons kleine landje loopt zo graag voorop Zo krijgen we de kous weer op de kop Wat zullen Jette en consorten balen En geen mens neemt ze inmiddels serieus Waren ze maar wat minder ambitieus…

er was iets etherisch in jouw benadering van de werkelijkheid die het licht luchtige de kans gaf met haar intrinsieke schoonheid naar buiten te treden in het ranke samenspel van beweging en voorzichtigheid waar ogen in geconcentreerde aandacht subtiel de vingers aanstuurden raakte hun coördinatie het talent waarmee…

De tweede wijnloop wou men eerst verbieden, Verwezen werd er naar de drankenwet. En daarom zou het mes erin gezet: “We willen hier geen aangeschoten lieden.” Ik voelde me aanvankelijk vernacheld, Maar heb toch maar gezellig mee gewaggeld.…

Vroeger toen mensen nog geloofden en ze hun ogen in godvruchtigheid opsloegen naar de hemel zagen ze me toevallig nog weleens op drie hoog in de vensterbank staan klaar voor de sprong die tijd is geweest Tegenwoordig amuseer ik me noodgedwongen maar liever met alle ellende die je krijgt voorgeschoteld als je de knop niet…

zij leek te staren om buiten haar blikveld energie te vergaren voor een komend confronterend oogcontact nog kon vocaal geen passende zinnen en woorden vinden om het onderhuids gevoel van onbehagen naar buiten uit te dragen het spel dat haar vingers speelden met licht en schaduw was voor insiders een openbaring van wat er…

het is van papier en jullie foto’s al af te lezen er is geen ruimte criminele jongeren hangen iedere avond en nacht buiten en intimideren iedereen met gedrag geschreeuw vernieling en vuurwerk voor hen is er niets goed dan publiek en fast food de chaos die zij achterlaten is voor meeuwen en de talloze ratten die lachen naar mannen…

je ademde zwoel en sensueel de lucht van sferen uit al wat passeerde nam iets intiems van binnenuit mee als jouw etalage in lichte vleugjes door de buitenlucht alleen herkenbaar door degene die dicht bij jou zijn omdat de vermenging snel en groot is waar ogen blikken en de hartslag versnelt zullen de zuchten donkerder klinken…

Eén dag vermag heel veel in oorlogstijd Want ook Fortuna zakt menigmaal terug Nooit blijft een mens van haar steeds vergezeld Wij wachten, voor de strijd is tijd niet rijp Zij slaan de slag af, bang voor bloedvergieten En doodsangst, die ze aanstonds ondergaan Op velden dreunen myriaden hoeven Voor lans en speer is het nog niet…

ik dwaal zonder haken en ogen kijk vaak naar boven intuïtief trekt de hoogte omdat beneden alles langzaam schuifelend moet mijn zoeken is een opnieuw begroeten van ontbrekende stukjes die ik vergeten ben mijn drive gaat voor volledigheid naar een volmaakt verband voordat ik zonder strand in eeuwige verbondenheid raak ik…

ze vielen als witte papiertjes fladderden traag nog rond in vage vlagen op cirkelende wind hun lege magen verdroegen geen warmwatervisjes uit de voedselkring die daarmee deze en vele andere diersoorten om zeep had gebracht hun sierlijkheid en kracht was alleen terug te vinden in de genenbank die hen als combi wisten het was gedaan…

ik wist al jong dat de dagen beschadigd waren licht niet de juiste kleuren had met angst in het contrast gevoelig als ik was proefde ik de stemmingen die ieder van nature bij zich had in zijn standaard woordenschat een snelle start lag altijd binnen bereik als alles mee wilde werken een gewoontegang met geijkte en beproefde zaken…

ik pluis stilte uit als huis voor de vele menselijke aberraties dat drukkere tijden dan ooit meemaakt gelegen aan een onbegaanbaar pad met tal van zijwegen waar iedere richting zijn eigen realiteit in luguber een gestalte kan geven zelfs in de obscuurste spelonken van het dark net is stilte gefaseerd heter dan hel waar de hitte…

Wat ik van Poetin al die tijd niet wist, Wat mij pas bleek toen ik hem hoorde zeggen Hoe goed het is de wapens neer te leggen: Die Poetin is een ware pacifist. Of misschien is het wel dat als hij spreekt, Dat hij – gelijk een vos – de passie preekt.…

zij schoof wat met schaduw blokkeerde invallend licht om een pakkende sfeer te creëren voor de scene waarbij een uitgelicht figuur contrasteerde met de donkere achtergrond wij dachten aan muziek zonder vocaal omdat de stem al veel te veel aandacht heeft gekregen van het pakket lichaamstaal dat zelfs met alle techniek nog…

schichtig keken mensen op waren kapot geslagen in hun lethargie van teveel info zij schermden af konden de conclusies niet meer behappen omdat zij te erg voor woorden waren in vreselijke existentiële pijn zonder kans op verlichting of mogelijke escape zonder delen en troosten want de dood is nergens van op de hoogte enkel…

Geestelijke zondaar Pleit ontoerekenbaar ’t Was geweten, echt waar ’t Gebeurde op ’t altaar. De misdaadmisdienaar Vergeven, schoon gebaar.…

jou herken ik uit duizenden je haar, neus loop en lach het zijn allemaal delen van jouw schitterende vlag die je met grote compassie laat zien alles aan en in jou is warm smeulend net vlak voor de uitslaande brand om zuurstof stoeiend waar in het eerste vuur de vlammen nog jagend loeien en later gestaag in hoogte groeien danst…

Een dorp dreigt weldra overstroomd te raken De regen valt met bommen uit de hemel Men redt het vege lijf in al 't gewemel Maar Abraham blijft zitten op de daken "Al stijgt het water, God heeft het gezonden," Zegt Abraham, "laat hij het ook maar dalen..." Een heli komt om hem daar weg te halen Hij weigert, wordt door 'n donderwolk…

haar blik was niet zacht een eerst touche op de tast wel onderzoekend ik werd uitgepakt wat ik had is afgepeld tot de naakte conclusie nee geen held ze heeft me ontkleed met vaardige vingers geen gescheur en getrek maar professioneel zo zonder gene mij voor het vallend licht lief beschermend wonderlijk nieuw hoe droom en werkelijkheid…

In gindse olijfvelden op heuveltoppen der bezettingskolonisten is een bloeiende knop gebarsten en in uw dehumane brein losgeraekt de hecht doortimmerde plannen van uw sadistisch demonisch traktaet schudden en beven in omsingeling van satans militair apparaet uw house of cards zal de oog-om-oog tand-om-tand sabbattijd…

Dus dit is de wereld Als natuurgeweld levens eist is het nog niet genoeg Dus dit is wat nog moet tot de laatste snik alsof de onschuldige burger erom vroeg Laat de regen maar laat de wind versteende harten in vlagen tot gruis verdwijnen Want als de zon tranen mag drogen is elke wolk teveel in ondermijnen Dus dit is onze wereld Waar…

er zal een knop worden omgezet waarvan de werking een eigen tijdpad in de toekomst heeft gelegd voor de geschiedenis van het nieuwe menselijk ervaren wij leven samen met anderen en alle zaken om ons heen in een grotere interactie dan wij ooit hebben geweten zo ook zijn onze patronen in de maatschappij al generaties ingeslepen…

De vrede is weer ver te zoeken Het Midden-Oosten laait en vlamt Dwingt ons een monster te vervloeken De mens die van een beest afstamt Het Midden-Oosten vlamt en laait Uit zicht door zware, zwarte wolken Dat waar het werkelijk om draait Verdraagzaamheid onder de volken Gevolgen van bepaald beleid Die vallen nimmer te voorspellen Een keuze…

Wanneer ik vroeg in de morgen in de opkomende zon aanvoel dat onbestemde donker dreigende donderwolken sprinkhanen de warmte van stad en land innemen in schrille klanken en flitsen licht Heb ik geen tijd om de ontwakende natuur gewaar te worden, noch waar te nemen bij de overburen aan gene zijde van de strook In de oude olijfboom vol kracht…

Wanneer ik vroeg in de morgen een opkomende zon aanvoel die met haar pril licht en warmte stad en land zullen innemen tegelijk neem ik tijd om de ontwakende natuur gewaar te worden en waar te nemen bij de overburen. De gezonde boom vol kracht en wijsheid van waar bladeren beginnen al te ritselen bij minste zuchtje wind terwijl een nabije…