Alle inzendingen over verdriet

Hij is er want zijn auto is er, de Audi van de zaak - Zij is er niet Zij is er ik zie de auto waar zij in rijdt, de Corsa - Hij is er niet Zij zijn er - altijd maar kunnen niet wennen aan kwartetten met z'n drieën zijn treurig bij mens-erger-je-niet waar papa zich altijd zo grappig ergerde aan mama Het monopolie spel gaat…

De zoete smaak van verzoenen proeven we pas dan, als we na afstand, weer naar elkaar toe moeten we naar elkaar gaan om na uiterste best in elkaars vreugde en diep verdriet te kunnen bestaan.…

Ik heb een paar billen. En ik weet niet wie ik eigenlijk nog ben. Ik heb een paar billen en de nacht is lelijk met mijn paar billen. Ik moet aan de vitaminedrank. En ik leef ongezond. En ik ben niets meer dan gebroken scherven. En de liefde is ver weg voor mij. De regen stroomt. En ik slaap alleen maar met mijn paar billen die niets doen…

Kon ik mijn verdriet maar dragen deed mijn hart maar niet zo’n pijn Kon ik maar iemands hulp vragen kon ik maar minder eenzaam zijn Kon ik ‘t anders zijn maar torsen ging de smart enkel maar voorbij Waarom zo veel druppels morsen en dat alleen in het leven van mij Kon ik ‘t eenzaam maar hebben was nu de nacht maar minder stil Kon het eenzaam…

Nu 'k het Leven niet meer Wil is 't tijd Om wat ik Ben en wat Ik heb te Gaan vermaken Aan hen die Naast mij staan En er de meeste Aanspraak op maken - Mijn oplettendheid Gaat naar de jongste Van mijn zoons 't Past bij Hem het best Mijn gevoeligheid Naar de oudste Die zo graag de Rede voorrang geeft Mijn…

Veeg mijn tranen niet van me af Laat ze zitten, laat ze lopen Ze moeten blijven bestaan Ze moeten laten zien Dat ik je nog steeds mis Dat je me nog steeds raakt Zelfs na al die jaren Veeg ze niet weg Laat ze lopen, wegzakken in de grond Laat ze leven, in mijn bloemen zichtbaar Rode rozen waar jij zoveel van hield.…

Ik verberg mijn tranen Ik verberg mijn verdriet Ik voel me niet open maar ook niet gesloten Niemand weet hoe ik me voel, dat ene moment dat je kijkt in de spiegel, dat je jezelf in je ogen kijkt En je haat en woede ziet Het doet me nog meer pijn maar mijn pijn ziet niemand, niemand behalve ik, ik zie mijn spiegelbeeld, mijn verdriet ziet…

Dit was haar laatste nacht, wist zij ze voelde haar smart tot op het bot Morgen, meende zij, is het voorbij ik vlucht immers voor het noodlot Morgen is er geen toekomst meer misschien treuren zij zelfs om mij Maar ik wil weg, ik kan niet meer ik wil sterven, dan is alles voorbij Vannacht wordt mijn laatste nacht wellicht volgt er een afscheidsbrief…

Decennia lang Balancerend op De snijlijn van Ingehouden vreugde En onderdrukte levenspijn Te langen leste ontdekt Dat ik zonder angst Mag leren er te zijn…

Het regent iedere druppel druipt langs het glas van het raamkozijn iedere druppel gelijkt een traan uit een broos en verbitterd lichaam.…

Geef wat van je verdriet aan mij ik zal het voor je dragen Neem wat last van je schouders en leg het op de mijne Ontken niet datgene wat pijn doet en laat het er zijn Ik wil het voor je dragen Geef wat van je pijn aan mij…

onder het grijsgroenige dak van het pijnbomen bos achter de duinen schreien bottige takken hoekig omhoog tot in kokende broccoli kruinen ze rouwen om al de gevallen naalden alsof ze gemeenschappelijk faalden maar de hoog daar verborgen cigalen herhalen en herhalen hun verhalen van 't echte, verdróngen leed hectaren…

Nu jij de deur zo ruw dichtsmeet en ik derhalve alleen moet verder gaan Heb ik nu wel gedronken en gegeten van jou. Ik laat je wel, zonder traan Nu echter die woede is gaan luwen ga ik jou toch alsmaar meer missen Trots ik dat gevoel wilde wegduwen zie ik om naar al onze belevenissen Nu ik ’s nachts alleen in ‘t bed rust sluipt het eenzaam…

Voor een peuter, die zich heeft bezeerd, leiden een aaiend gebaar over de pijnlijke plek én lieve woordjes tot minder pijn. Je bent op het juiste moment een wonderdoener, een tovenaar. Voor een persoon, met een intens verdriet, voelt jouw luisterend oor of het tonen van begrip als verzachtende balsem, of als troost. Je bent op het…

Vandaag 30 geworden, mijn zoon, mijn bloed Net gescheiden, werkloos en de weg kwijt Hoog opgeleid, daar ligt het niet aan De illusie dat er wat zou zijn heb je verloren Ik voed je, help je, ben radeloos Zie je naar de afgrond glijden Je luistert niet, bent doof Ik bid, smeek, niets helpt Nu mag ik niet meer helpen Opdat je het zelf op kan…

Als ze konden hadden de mensen naar ons gekeken Wij als geliefden op het podium Als ik je lippen beroerde Proefde ik je Goddelijkheid Er zou een siddering door de zaal gaan Maar deze voorstelling is ten einde Het doek is gevallen De tekst verbleekt, het decor vervaagd Al wat bleef is het applaus Een recensie in een onbeduidend blaadje Jij…

In stilte lijden veel mensen. In diepe eenzaamheid houden mensen hun gevoel voor zich. Te diep, te ver weg, voor begrip, vervreemden mensen van zichzelf... Stil verdriet kan slechts antwoord ontvangen van stille woorden ... bijna onhoorbaar ! In stilte voldoe ik mijn opdracht; in stil, doch brandend idealisme ! In stilte, in eenzaamheid meende…

Op de scherven van m'n leven bouw ik een nieuw fundament voor m'n levenshuis van morgen ook al is die toekomst onbekend neen ik wil geen nieuwe palen, vers cement of zand juist dat ouwe, dat eigen, vaak kapotte zal ik koesterend liefdevol lijmen tot 'n trots en stralend vernieuw levenspand Deze hartenkreet draag ik op aan Michel…

Het is alsof ik mezelf niet meer vind ben de weg kwijt zal de toekomst je van onzekerheid en twijfel bevrijden? kan niet meer nuchter denken verstand vertroebelt door psychische waanbeelden ik wil onbereikbaar zijn dan ben ik onkwetsbaar rondom is het stil maar in mijn hoofd is het alsof de donder mij grijpt telkens…

Ze zou zich nimmer meer snijden had zij zichzelf laatstelijk beloofd Ze was anders dan andere meiden om haar benen en ach..dat hoofd Ze zou nadien om het leed wenen om ‘t groot verdriet lucht te geven Ze voelde zich echter zo alleen en ze was lelijk, werd erin gewreven Ze zou het snijden voortaan laten haar bloed nooit meer laten…

Wat bezielt toch mensen die de pijn van een ander kwellen? Zwaar gegeseld, diep getormenteerd vliegt de daad de doden over grenzen van verbastering Niemand is die helleschreeuw van gelifte schellen ontgaan Legde die vloek, stom verbouwereerd de woorden in olie brandde de buitenste duisternis…

(vanuit het licht van die ene kaars bepalen of ze straalt) nooit meer haalt de tijd je in je bent ontsterfelijk geworden -in mijn hoofd jouw beeld bestaat nu uit het licht van alles, dat uit liefde aan jouw nagedachtenis gegeven is als alles weer verandert draag jij nog steeds de jeugd van witte vlinders in mijn hart en in mijn…

Traan De eerste traan uit`t paradijs begon alleen een wereldreis. Ze kwam voorbij aan Sara`s tent, misschien was Abram impotent. Er was geen kind noch kraai te zien en Sara huilde wel voor tien. Daar kwam ze ook langs Davids troon, zijn bladzij was beslist niet schoon. De tranen vloeiden zonder end, vol van berouw was deze vent. Even stopt…

ik zou zo graag willen huilen maar mijn lichaam kan het niet dus blijf ik zitten met dat verstopt gevoel daar vanbinnen tot de dag der bevrijding als de watervallen stromen…

In ‘t winter donker, enkel op de tast, vond haar hand bijna vanzelf de weg Vanuit haar bed zocht ze in haar kast naar het mes, dat ze vond bij de heg Nu al drie uur huilde ze zonder traan want ‘t eenzaam deed haar zo’n pijn Na zoveel jaar van altijd alleen staan dacht ze aan de dood onder een trein Voetje voor voetje, zacht de trap af,…

De laatste zwarte zon voor de aarde stopt met draaien Was dit de bedoeling? Of heeft iemand ons bedrogen? Een tikkende bom, een glimlachend masker. Wat als God toch bestaat? Traag verlies ik m'n grip op alles deze keer voorgoed…

onwrikbaar kerf jij al je gelijk in jouw levensboom hars drupt als tranen langs de bast, droogt op tot grillige sporen het contact met helend vergeven raak je kwijt…

Ik voel mij een drenkeling die zich vast klampt in zijn wanhoop aan het wrakhout van herinneringen als een sluipmoordenaar sluip jij telkens mijn leven weer binnen ieder jaar beleef ik weer die strijd om te overleven tranen ze vergezellen mij in mijn slaap zolang mijn mond gesloten blijft -blijft jouw leven voor mij bestaan…

Het doet me veel verdriet Maar ik red het niet ´t Is niet dat ik niet van je hou maar ik voel me niet meer jouw vrouw Voel geen liefde meer En dat doet me zeer Daarom ga ik nu weg En hoor wat ik nu zeg Het ligt niet aan jou Maar ik laat je vrij omdat ik van je hou Het was al even aan de gang Maar het maakte me bang Om te noemen wat…

Alles wat ik dacht was gelogen. Hij gaf mij dat gevoel dat liefde bestond Maar al snel liet hij mij de tegendeel zien Misschien moest dit wel gebeuren om mij te laten zien dat ik niet zo snel verliefd moet worden. Maar hij liet mij denken dat hij anders was, anders dan die anderen. De dag dat hij mij hart brak, kan ik me nog goed herinneren…