Alle inzendingen over individu

Toen ik vergat zout in de pap te doen, wilde dat niet zeggen dat ik het zout vergeten was, dat stond namelijk klaar om te gebruiken. Dat het zout klaarstond wilde niet zeggen, dat het ook gebruikt werd en zo kwam het dat hij het zout in de pap niet kreeg, dit niet was, omdat hij dit niet verdiende, maar omdat het er nu nog steeds…

Voor onbekende gezichten die nooit iets tekenden of in werkelijkheid zonder wereld betekenden bewaarde ik een wit potlood gegrond op zwart papier met een grijs verleden van armoede en eenzaamheid wanneer ik tastte in het hemels duister met de geneugten en het genoegen raakte ik nooit een gevoelige snaar maar met ontloken ogen…

na een lange tijd van stilte overwon ik de droefheid, schraapte ik vergeten woorden bijeen en ving, vaak vergeefs, afgedwaalde herinneringen had ik het verlangen onvindbaar opgeborgen ik ben het intermezzo tussen het niets en de dood…

Ik ben dat kind dat overal buiten ging staan en ik keek: waar kwam die chaos, die onrust vandaan het was de stroom, die wervelwind van gevoelens waarmee God vanuit de hemel de aarde wakker kust.…

De vreugde voor het leven, meer heb ik niet mede te delen iets anders kan ik niet geven als mijn liefde voor velen.…

Hij was een echte levensgenieter, straalde in volle glorie van hem af, hij was een pure bron van vermaak iedereen die hem zag, wist, deze man, is blij. Hij was een echte bon Vivant, een echte charmeur ook nog, zag er altijd heel knap uit, maar al liep ie niet in zijn tweed met ruit, dan nog kon je aan zijn hele houding zien,…

Hoe trots kun je zijn op iets wat een kind bereikt met steun van zijn ouders het heeft zijn leven verrijkt Veel heb je zelf gedaan zover als je nu bent en je bent er nog lang niet ook al ben je al een hele vent Men blijft je steeds testen dat houdt nooit op het komt meestal door jaloezie dat zegt nooit stop Enkele zogenaamde vrienden…

nu ik mezelf met spiegels verwar blijkt mijn massief windgevoelig en mijn pluim een woordwolk er is geen eenvoudige weg om te kiezen, tussentijds in verstikking boven ademvrees als doorschijn is fijngewreven tot glazen fragmenten lijdend in gevonden voorwerp aan een lichte vorm van verdwaling tussen vogels en fotonen doch onvervreemd…

ik ontschuw mezelf, leg me neer schil voor schil strooisellaag voor heuvelschaam ik strijk de plooien glad, knik de wervels van ruggengraat korenmaat en schaduw in het gelid ik dompel in kalmte, aan de lijzijde van luwte, met een streling van tong over bovenlip ik keer de kring van eb en vloed ben het meest nabij, bij de huid van mijn…

Ik probeerde alleen maar wat. Ik deed iets. Niet iedereen was, is er blij mee. Toch was er altijd die ene grote zee, die bleef trekken. Alleen mijn handen kon ik uitstrekken... naar Gods engelen. Soms, deed ik iets, waaronder een ander mens leed. Soms, denk je iets, wenk je alleen voor jezelf!…

Je moet het kunnen, om, zoals ik te midden van oorlog, chaos en tumult... te blijven staan te blijven gaan voor vrede, liefde en harmonie tussen alle wervelwinden kogels en tanks haat en woede: het geloof te behouden met uitdragen om het mooiste ideaal te doen gelukken, zodat het resultaat van volledige wreedheid... grandioos…

Daadkracht Werd er verwacht Dat had ik niet gedacht. Ik vind het al fijn Om mezelf te kunnen zijn. Nu maar hopen Dat het niet uit de hand gaat lopen.…

Ik durfde op een pad te gaan waar niemand ooit ging staan.…

Misschien denk je als zo velen Waarom zou ik mijn kennis delen. Maar juist door kennis te spreiden Kan kennis gedijen En kan een hoofdrol spelen. De macht Van kracht.…

Bang ben je gewoon bang zegt ze deze weg is lang gefaald en door moeten gaan de realiteit stuurt me de groeten is het aan alles wat ooit zo Trots kon zijn een ongeopend kado Wat doet meer pijn winnen kan ik je niet Geen krijger groter dan wanneer ik haar zie? ik spreek je dan lager kan een man niet zinken en vergeet even de…

Ik voel enorm veel vrede in me omdat ik contact maak met mijn diepste kern beweegt al heel mijn leven dit wezen, dit gegeven me verder totdat ik kan lezen wat mijn gevoel mijn ziel tot doel maakt.…

Iedere dag leef ik, alsof het mijn laatste dag op aarde zal zijn en geef ik alles wat verdrijft de pijn. En alsof Al van mij afhangt: het voortbestaan van de aarde, de mensen de grootste angst van ieder is teloorgang.…

zielsbekwaam, in velden en toch wegen ontegenzeggelijk, ontboom ik wouden kleur ik mijn grisaille met getemperd licht op zoek naar landen om van te houden gesloten stiltegebieden klinken asynchroon, in weke lagen, in twee maten monotoon ik zoet mijn parallelle avonden met aspartaam ontken aanwezigheid aldus, concentrisch van…

Als ik een wens koesterde, dan was het dat de Messias in mij zich van de Hitler in mij genas.…

we lagen in het gras een pastelroze kleur betoverde het hemeldak we zagen hoe het licht stil verdween en hoe de dag zich schoorvoetend overgaf aan de zwarte penselen van de nacht we keken naar het onbegrensde rijk van de verbeelding…

Als ik niet kon voelen, voelde ik dwars door Al, mijn elementen heen. Als ik niet zag met beide ogen kreeg ík zicht, telepathisch, dwars door mijn hersenen heen. Als ik niet meer kon nadenken wist ik altijd nog diep van binnen... de goddelijke waarheid te wenken. De adem kwam als ik mijn adem losliet... en zo zou ik daar geraken waar God…

Ontembaar is in mij het wreed verlangen Als van een tijger, aan te grijpen met Mijn hakende verstand, het Al, en het te klauwen, Tot het ligt uitgerafeld voor mij heen. Maar in het wrede ogenblik, wanneer De greep, machtig zich uitstrekt naar de zee, De zon, het manenschild, de ronde luchten Waarop het wijnrood uit de vaten werd gemorst…

Natuurlijk ging het goed Het had niet anders kunnen lopen Want door oorzaak en gevolg Kon het niet meer mis gaan lopen. Toch blijft het ongewoon Als je zo een punt ziet maken Alhoewel, als het niet was gelukt Had hij de bal niet goed kunnen raken. Dat zie je vaak Bij extremiteiten Maar als het een keer niet lukt Hoef jij je niets te…

Ik word wakker: de hersenen deden het, blijkbaar, nog steeds... Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik nadenken en voelen. Het lichaam stuwde bloed, dwars door alle organen. Ik had de geest nog niet gegeven... God hield me, al die tijd innig bezorgd in leven. God mijn vader. Bij gebrek aan een menselijke zorgzame vader. Een kruiwagen…

zullen we de nacht verdragen elkaar niet in woorden vatten ons in stilte oefenen zullen we gekleurde herinneringen dragen elkaar blind omarmen ons in dromen hullen zullen we gewichtloos samenvallen elkaar vinden ons ingraven in licht zullen we de loden uren vergeten elkaar troosten ons vermengen met zilte tranen zullen we het…

Als ik het leed van de wereld en de pijn van en onder mensen verzachten kon, wat dacht ik dan, dat ik maar een fabeltje of helend gedicht verzon?…

Ik heb het vaak lang geheim weten te houden: het leven in mij dat, mijns inziens verborgen diende te blijven. Totdat ik jou tegen kwam met jouw gevoel van acceptatie, waardoor ik me niet meer hoefde te verbergen, en dit kon ombuigen, deze kracht naar stralen, schijnen: mijn ster mag ook aan de hemel staan.…

Steeds sneller gevangen in de jaren sluipt de melancholie door de versleten vingers de ziel raakt zwanger van een ongeëvenaarde zachtheid De gouden tonen vloeien weg de oude troubadour wedijvert met z’n melodie, geroofd uit tijd en zinnen en zwijgt in het beminnen Wikkelt zich het zwart fluweel van de naderende nacht, huivert In…

Sommige mensen zullen nooit echt weten hoeveel ik van ze houd ik kan het ook niet vergeten; enkele mensen willen en kunnen wel voelen wat ik met mijn wensen zal bedoelen hetgeen echt en diep in me omgaat dat tussen ons bestaat.…

mijn oom had een hele dikke boom twee schommels een erf vol kuilen en kakelende kippen witte en bruine maar ’t mooist waren zijn varkens pasgewassen zeugen, biggetjes roze die knorrend een stuk zeep verslonden oom had niet alleen een hele dikke boom maar ook hele grote handen…