Alle inzendingen over vriendschap

Kijk me aan wanneer de dag naar schemer reikt De avond vallen gaat Blijf bij me Als het donker stiekem en stil langzaam oplost in de dageraad De zon komt op Een nieuwe dag breekt aan Ga maar Ik kan het nu alleen wel aan Met aarzelende stappen, balancerend op een nieuw bestaan Weet ik dat ik nooit alleen zal staan Intens…

Wat raast aan mij de tijd voorbij Wat blaast de wind mijn haren grijs Ik heb al die jaren veel kunnen vergaren Geen rijkdom, nee wat zou ik ermee Mij viel ten deel geen geld, geen goed Maar vriendschap wel ... in overvloed Aan al die vrienden die ik had... die ik heb... en hebben zal... Bedankt.…

Geen brug is mij te ver, geen berg te hoog om jou te zien die ik weer wil ontmoeten; wat heb ik aan een al te lang vertoog als bijna als vanzelf hier gaan mijn voeten de weg langs waar het groen nu eindeloos en lenteteder ogen wil verblijden. Ik ben ineens heel opgelucht, niet boos al weet ik dat ook nu weer volgt het scheiden. Wat is het…

Onder het huis vreet schimmel aan de palen waaraan het fundament is vast gemaakt boren torren in het dakgebint dat kraakt tracht de stormwind het neer te halen. Nog even en het geraamte draagt niet meer het huis zal niets meer zijn dan een berg puin overwoekerd door de wildernis van de tuin heerst weer natuur waartegen geen verweer.…

Altijd stond ik voor je klaar deed van alles en nog meer Altijd was ik er voor jou Luisteren deed ik en gaf raad Altijd kon je me bereiken Als je sores had of gewoon Even praten met me wilde Altijd tijd voor je vrijmakend altijd een oplossing zoekend altijd luisterend. Altijd En ineens maakt dat niets meer uit of het er nooit geweest…

Geduld mijn goede vriend Laat mij u ter zijde staan Uw geliefde die u verdiend Zal ik beminnen voortaan Zo u mij blind vertrouwde Naïef het konkelen liet begaan Leidde ik haar naar het altaar Troonde haar ver bij u vandaan Maar nu ik haar mag bestijgen Frigide lui fatterig als zij is Had ik beter kunnen zwijgen U kunt haar met alle…

is er anders dan weemoed onzekerheid ijdele hoop en wanhoop vroeg ik mijzelf af verzonken in gedachten toen haastig aangeschoven om een tijd te wachten ongeduldig in een rij ik haar opeens zag midden in de hema ik rende van die kassa langs wenkbrauwen bij de pasta en het kindergoed ze keek licht geschokt daarna blij bij mijn aankomst…

Terwijl ik aarzelde, me verbaasde je drie keer kuste, mompelde je iets over geestdrift Bekeek de schilderingen in je huid de ring door je onderlip je handen waren zo koud dat ik hen zachtjes masseerde een vuist maakte van je hand en draaide op de gewrichtjes in de pols, je wist wie ik was een stem in het duister die je troostte met dat…

Ik raak je kwijt Laat ik je gaan Of druk je je langzaam van me weg Ik raak je kwijt Wat is de reden Waarom vertel je me niet meer Niet meer wat er in je omgaat Wat vertel je me niet meer Ik raak je kwijt Waarom vertel ik je niet meer Niet meer wat er in me omgaat Wat vertel ik je niet meer Je raakt me kwijt…

Vertrouwen Wat ik jou wil geven Met een heimelijk streven om zomaar van je te roven Zal heel wat beloven Steunend op de schouder Word je langzaam ouder En vertel ik je meer en meer Zonder dat ik me geneer En mijn woord in jouw handen Blijft immer tussen deze wanden Norbert van Eijden…

Als de wind langs mijn gezicht streelt wanneer de zon mijn huid zachtjes verwarmt hoef ik enkel mijn ogen te sluiten en voel ik hoe jij me omarmt. Al ben je zo ver weg voor mij ben je heel dichtbij. Het enige wat ik zo mis aan jou is jij bent niet hier fysiek bij mij. Maak je geen zorgen met mij komt altijd alles goed en ik weet…

Wijs genoeg voor desillusie en daarbij nog prettig dom en vol van gematigd verlangen daarom. Tussen wanhoop en dwepen zijn we drinkende vrienden die met iets meer distantie van elkaar weten.…

wel bedankt nog voor je brief waarom immer vousvoyeren en mij op afstand zo begeren want dat doe je toch mijn lief houd jezelf eens in bedwang maar zal je niet kwalijk nemen dat je mij probeert te claimen want schat ik ken je al zolang voor mij ben je slechts een vriend die ik eerder zag verbleken onophoudelijk bleef smeken dacht dat…

Zo als hij jaren had gedaan Rookte hij z'n sigaretje nog trouw Zijn eigen zaak was zeer vertrouwd Voor talloze vaste klanten Toegewijd in alles wat hij deed Was hij de beste vriend Die ik me ooit had kunnen wensen Vaak voor het slapen gaan Nog een stuk of wat pilsjes En dan maar hopen dat 's nachts De oorlog nimmer weer zou keren In plotseling…

Laat me! Zoals ik ben. Ik ga je niet aan stukken scheuren, maar laat me zoals ik ben, niet geheel van deze wereld. Slechts een paar tanden zouden je een boosheid laten zien. Maar ik, oud en tandeloos geworden, ben slechts meer en meer van je gaan houden.…

Wij zijn herkenbaar geworden als helder licht in lege ruimten de geur van naakte huid op onderstroom van liefde Wij zijn tastbaar geworden in elkaar’s adem van verlangen de kleur die zich uitstrekt heeft ons gezicht blootgelegd Wij zijn herkenbaar geworden in waar wij waren, hiervoor de beweging die wij volgden de langzame, de snelle…

Beloof me dat je niet mezelf zult zijn, dat je niet mij 't hoofd breekt. niet op mijn buik jouw twee handen En alsjeblieft, voel mij niet schuldig. niet met jouw handen in mijn haar zit niet met mijn mond vol tanden lach mij niet dood of in mijn vuistje sta mij niet toe je goed te voelen ik hoef jouw hart niet te verpanden Dus wees…

Ik heb een vriendje en niet zomaar één Geboren met syndroom van Down Het is een maatje, zoals hij is er geen En als ze zeggen je bent gek zegt hij Laat gaan Dat vriendje is een knul apart Dat zijn z’n ouders ook, die Hebben hun portie wel gehad Maar doen wat er van hen wordt Verwacht Ik heb een vriendje en als je hem ziet Dan denk…

Je bent me vreemd-vertrouwd en 'k kan het niet verklaren hoe ik toch telkens weer probeer je in te passen in een schema dat niet klopt, dat wel moet falen want achter al onze verhalen staat torenhoog 't mysterie van ons zijn. Ik vind het vreemd-vertrouwd hoe al die pijn toch telkens weer de kop opsteekt en 'k niet wil leren je anders-zijn…

men spreekt de verschillen uit de kloof wordt diep en breed de ene kijkt de ander aan een vaas die valt en breekt opnieuw gelijmd aan elkaar bewust van noodzakelijkheid de een te veel een deel van de ander is en omgekeerd in leven en de dood…

Als ik je bij mij binnen laat hier bij mij in huis dan moet je wel een vriend zijn dus voel je hier maar thuis. Koester deze vriendschap maak die nooit beschaamt dus blijf je hier gedragen zoals een vriend betaamt. Dan zal het altijd zijn zo dat de deur zal opengaan dat als je bij mij aanbelt je nooit voor niets zult staan.…

we leggen een plank over de sloot een van ons neemt voorzichtig als eerste de hindernis 'de overkant als bevestiging van dat het haalbaar is' mijn uitgestoken hand reikt naar de volgende kom maar zeg ik... het donkere water blijft vooralsnog rimpelloos…

hart boven land hart boven de verstilde vlakte kalm ontwarrend de greep van ijle omstrengeling wakker bij het punt van uitkijk en terugkomen anders wachtend…

Vrienden daar heb je een hoop aan Vrienden zien je meteen staan vrienden wie kan er zonder Als je het kan ben je een wereldwonder Vrienden zijn altijd om je heen Al is er wat ze zien dat meteen Vrienden is hetgeen wat iedereen wil Van vrienden word je stil Je kent elkaars geheimen Ken jij ook de mijne???…

Zo vertrouwd in mijn hart nabij een stroom van woorden waaiden in de wind mijn hand gleed uit de jouwe wrakstukken zinken dit te late einde een nieuw begin…

Hou me vast, Maar niet te strak, Laat me wel mezelf zijn, Als dat mag, Hou me vast, Geef me liefde, Wees de stiller van mijn pijn, Want alleen jij, Kan de genezer zijn, Hou me vast, Maar laat me delen, Sta me echter wel de vrijheid toe, Dan hou ik jou, Hoef jij me nooit te volgen, Kom ik vanzelf wel naar jou toe.…

dus dat jij mij belt en ik dan ja knik omdat je vertelt en snapt wat ik en dat het goed is en ik zeg dan gewoon iets als lentegras, herfst of zomerdroom roep: winter was en jij huilt mijn gemis nee, zwijg maar jij bel vanavond niet weet je stil bij mij, mijn lach, verdriet dat alweer bijna over is…

dank voor de lieve zending leuk dat je aan me denkt de inhoud deed bij mij vragen rijzen bijvoorbeeld aangaande uw verleden bij het verzet heldhaftig gedrag bij de aanslag op de Koninklijke Koets in de Paleisstraat staat in mijn geheugen gegrift zonder reliëf of inbedding vaag herinner ik mij verband met een samenzwering bij…

We liepen langs het water samen De stenen nog gelijk als in de jaren Dat we met veel meer jongens waren We wisten nog van allemaal de namen. Hoe velen zijn er al van ons gegaan Mannen die we kenden in hun jeugd We groeiden allen op in eer en deugd Hebben onze opvoeding gestand gedaan. Wat werd er waar van al die dromen Waar we over spraken…

Elk in haar waarde gelaten niet tegen maar naast versterkend wat samenhang bevordert monden praten oren luisteren ogen kijken hart bereikt bouwstenen stapelend stapelend tot een gebouw van solide vriendschap met specie van aandacht en liefde daar mogen de stormen des levens aanval op aanval waaien zon en regen vat op hebben maar ramen…