Alle inzendingen over overig

een kloof dichten is iets anders dan een gedicht schrijven beide gevallen zijn niet geheel zonder risico bij de één moet je waakzaam zijn voor een val terwijl je bij het andere onderwerp verdacht moet zijn om niet alsnog op je bek te gaan omdat ook kritiek nog wel eens meedogenloos kan zijn...…

Half wakker drijf ik uit in mijn bewustzijn, drijf -- ik in mijn lichaam.…

De wereld slaapt nog, licht beademd en gekust -- door de dageraad.…

Blijf niet alleen, kom naar buiten en laat je zien -- laat jouw kleuren zien.…

Is vooruitdenken ..een Paleis van Plezier ..waarin je weet dat ..hij zal gaan douchen en je ..daarna aan zijn muskus ruikt ..wat je te wachten staat? ....de kunst om zo te struikelen dat ....een concurrent je komt helpen en ....meegaand in jouw schijnbare val ....door een onopvallende duw te ....pletter slaat, waarna je jammert ....om…

Morgen rijd ik met bedwelmende bloemen naar je toe. Ik wil niet langer wachten, eindelijk weten hoe Je bent; de bloemen zullen je verraden. Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren; Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren; Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren En jij in een groot gebaar al je gewaden. -----------…

een pilletje voor het hart geeft duizelingen daar weer eentje tegen geeft kramp in de voeten laat ze rusteloos bewegen daar weer eentje tegen doet je door jeuk in je neus wroeten allemaal van die rare dingen daar weer eentje tegen tast ze aan – je herinneringen bezorgt je hallucinaties en problemen met je ejaculaties waarvoor moet…

De slaap komt, het lichaam leeg. Was ik gordijn, dan ging ik dicht zoals de steen altijd, dan hing ik als gewicht aan klok tik tak, dan steeg het bed in een mum van pijl mijn gaap in. Binnen gaat de bedstee open, mijn gedachte spelt het lichtruim - een hooiberg richt zich naar de vinder: Past de glazen schoen je voet? Kan ik zeggen dat je…

al weet ik het ik zou het niet toegeven toch niet zeggen ook al zou het waar zijn ik weet het het is mijn twijfelende tred mijn adem hort en stoot dat is waar als het waar is kan ik het beter zeggen toch maar toegeven dat ik het niet weet…

Leef zoals een bus- chauffeur, de omleidingen -- worden de route.…

Och, wanneer ben je te oud om te staan kussen -- onder een abri?…

Een mens speelt graag, bij voorkeur met lievelings- redeneringen.…

Ontspan, zegt een stem, en dreigend begint ze: één -- twee af te tellen.…

de zon aasde op een warmbloedige inspraak op de gure wind het zon-en-wind spel vond ergens daarboven plaats de zon werd bleker de wind overwon door zijn spel kil te spelen een draaikolk ontstond stil roerde iemand in een witte koffiemok geen koekje erbij…

Fragmenten, flitsen, het zijn herinneringen -- terwijl we ze zien.…

de ramen beslagen door hem hoger te hebben gezet omarmd door vaders gemaakte droogrek de klamme bedompte lucht valt amper te dragen en beneemt ons de adem het knettert achter de mica raampjes we gaan aan die lucht nog net niet dood en niemand heeft nog praatjes ga dan maar gauw met een kruik naar boven naar bed de ijzige…

Alles verandert. Hoewel, de oceaan is -- nog de oceaan.…

In flarden trekken er wolken langs de hemel -- De maan is ver weg.…

Er stroomt geluk door mijn handen op de aarde -- mijn kleine handen.…

Mijn andere vader leer ik kennen door op pad te gaan met jou en overal waar we zijn weet jij iets over hem te vertellen en zo zie ik naast de herinneringen mijzelf in andere spiegels Er valt licht op trekken die ik ken maar die nu andere schaduwen lijken te werpen in deze grot van mijn gedachten, verlangend naar de warmte van de…

een man een vrouw aan zee alleen hij ziet de zee kijkt naar de zon die er niet is zij ziet de storm die aantrekt in het westen hij kijkt naar haar zij kijkt naar hem een vrouw een man op een bank aan zee…

Iets als uitdaging bestempelen is een deugd -- maken van een nood.…

De blinde antwoordt beleefd op alle vragen -- niet aan hem gesteld.…

'O' avondrood schreef de dichter Jules Deelder destijds al eens... ik stel me voor dat de 'O' staat voor de open mond van de verwondering we kunnen gerust stellen dat de zo fraaie lucht hier garant staat voor het blozen van de avond…

Mijn vriendin is boos: ik keek even niet naar haar -- maar naar de rozen.…

de dichter droomt van oeverloze stromen die traag door een oneindig laagland gaan hij peinst over de zin van het bestaan en wat er na de dood zo-al zal komen hij is een god in ’t diepst van zijn gedachten z’n ganzenveer bedwingt het perkament beschrijft de wolkenvelden die frequent extase of een zwaar gemijmer brachten hij weent om bloemen…

Onmin: als een koe in striemende regen staan -- je kont naar de wind.…

Er dansen paarden onder de zachtroze maan -- Het leven is zoet.…

Ik neem mijn verlies wanneer ik een sjaal kwijtraak -- en win onthechting.…

Rustig als een kind op de arm van zijn moeder -- zo stil is mijn ziel.…