Alle inzendingen over spiritueel

ze zit op een stoel handen op haar knieën haar ogen gesloten   er klinkt zachte muziek een vioolconcert ze houdt zo van dit vioolconcert   in de kamer staan kaarsen ze verspreiden een zacht licht de kamer ziet er anders uit dat komt door het kaarslicht ze houdt van kaarslicht   ze probeert nergens aan te denken ze moet tot rust komen…

Omstuwd door Licht kan ik mij voortbewegen De zon is oud en moe en slecht ter been Mijn ogen glijden over naties heen Zien donkere wolken, zwaar van zilte regen Zien aura's, waarin vieze, bruine vegen Miljoenen harten moedeloos,van steen Daar tegenover, liefdevol, sereen De engel en de gids, dikwijls verzwegen Word stil, stel serieus…

Het hoofd is zwaar vol krioelende gedachten gauw rust zoeken neerploffen op de sofa rug tegen de leuning wiebelend zitten hersenschimmen blijven kwellen rusteloos om je heen kijken de divan wenkt stil aaaah lekker languit op dat soepele kleed tussen zachte kussens eindelijk stroomt die vermoeide hersenpan leeg geeft zich vanzelf…

Een gezicht uit een ander leven Vertrouwd en vervreemd Tijd verdwijnt Duizend eeuwen geleden Alsof het gisteren was Verder weg dan ooit Ongezien verschijnen Onhoorbaar verdwijnen Ongekend bestaan…

Meester Hocus Pas stapt in een bomenring, waarbinnen geheimen wenken én weren, wil steeds sterker zwarte kunst beheren: "Almaar wijder maak ik mijn gezichtskring!" Zijn schaduw toont een verrassende draaiing, baart het vrouwtje Alma, dat hem zal leren driftige plannen bedachtzaam te keren. Haar breiwerk schept grootse verwondering. De pennen…

Kon ik wandelen boven die glinsterende sterren aanschouwen, wat ik in mijn droom daar eens zag een onbekend land, van oneindige eindeloze verten en de grootste bron van Liefde die daar voor mij lag waarvan ik het klaar heldere water mocht proeven en mijn ziel wassen van aardse kommer schoon toen God mij in hoogsteigen persoon kwam zoeken mij…

de lucht is donker het land ligt onder een zwaarbewolkte hemel kinderen! laat de zon verrijzen werp haar in de lucht als de zon gaat liggen en zijn arm opsteekt schijnt hij uit zijn oksel als hij zijn arm laat zakken wordt alles donker als hij die weer opsteekt lijkt het alsof de dag begint alles heeft een verhaal als je maar kunt…

Waarop het Vuur sprak: "Ik zal branden, woeden, om me heen slaan. Kom, Lucht, wakker mij aan." Beide zetten hun tocht verder Tot Water als kleine stroom hen aan de oever tot stoppen noopte. En alzo de rijpe vruchten van Aarde redde.…

We worden weliswaar wedergeboren Weerwolven, waanzinnig wild of wreed Woestijnvaders in jeremia's keet Heremieten met termietenoren Wervelende derwish kluizenaren Avant-la-lettre heilig op pilaren Zielzoekend Sinaï Egyptenaren Harptokkelend eensnarige gitaren Rollen in de dode zeebeweging Heethoofdige illustere vertogers Antonius…

Laatst ontwaarde men in 't hoge noorden Een geval van lantefanterij Was 't een plantagezwerver, een nomade Danwel een doorgedraaide bohémien? Hij deed niet aan halfnaakte waderij In parkvijvers van het noorderplantsoen 't Was ook geen losgeslagen dwalerij In 't centrum van de knusse oude stad Waar allengs verder aan de horizon…

Mijn kleren zijn zwaar, lastdieren met zakken vol zorgen, ik laat ze wassen wanneer ik slaap, drogen in het licht van de maan, ademen Er kabbelt water in het donker van de kloof tussen de bergen hier en daar vuurvliegjes die willen seksen, ze dansen voor me uit naar de baai het water is nog warm zoals toen ik kind was met mama in bad…

Vannacht is het donkere maan Tijd om je te laten gaan Wat goed was, dat neem ik mee De rest geef ik aan de zee De pijn gooi ik in het vuur Het afscheid is voor lange duur Al wat niet was, is vergeven We zien elkaar in een volgend leven…

Oud zijn Oud zijn de glans van de eindbalans opgemaakt het oude bed ik leg mij neer op dromen bezongen in nacht en vergetelheid die door mij heen gebuiteld buiten mij zijn stukgemaakt. Oud zijn in het najaar. Het blad stort zich in een lijdzaam stuiven de twijgen fonkelen in het avonddonker…

De wereld is een spiegel Elk mens een spiegeldeel Soms gaat er eentje stuk Die krijg je niet meer heel De scherven missen stukjes Het spiegelbeeld is raar Er is geen dan herkenning meer Contact over en klaar Er komen nieuwe spiegels Rond, rechthoek, ruit en heel Die laten je jouw zelf weer zien Ieder een ander deel…

Het hart is dood Wanneer het licht is gedoofd je tranen droog omdat je niemand anders dan jezelf bedroog Het licht is klaar Het licht is duidelijk Het licht is daar Ga er terug naar toe geleidelijk Voorbij Voor je het weet Je klok tikt niet meer Het is onvermijdelijk De keuze is simpel want bij Allah ik zweer Het licht de laatste…

Zoals bij zeer en teerbeminde exuberante poëtessen alhier of waar dan ook ter stede weet door het lot getekende ook niet van kous en rand en hoed noch van het naadje hoe het moet Decorum morum Moriae Erasmencyclopediae weet niet hoe teen zowel als tander zich corporaal alsmee mentaal psychosomatisch etaleert Doch voelt des al en niet te…

De wanhopige strijd om door andere geaccepteerd te worden in plaats van jezelf accepteren tast je integriteit aan Het maakt dat je jezelf en anderen verraadt Je verkoopt als het ware Je ziel Dit maakt je nog egocentrischer nog geslotener voor anderen voor jezelf en de universele krachten Je besef van leven en…

Niets is wat je denkt dat het is Met iedere onvrede verstoor je je innerlijk…

Ik Oma van een super lief mensenkind Vroeg mij of ik in haar vrienden boekje Wilde schrijven De vraag was wat wil je worden Mijn antwoord: Ik wil: Ik ben Zijn Niet worden maar gewoon Zijn Zijn Wie Ik ben Steeds meer…

Sommige mensen zijn op je levenspad Voor het leven Sommigen voor maar even Om een oude wond te helen Of een deur te openen Die veel te lang op slot zat Gestuurd door het universum Als een levende engel Ieder van ons kan voor een ander Een levende engel zijn Al is het maar voor even En soms voor het leven…

Hoe het waas als een mist zonder enig geluid als dood blijft hangen in veelkleurige klanken... ...ik zou je het antwoord graag willen geven, maar 't spijt me, ik zou het waarachtig niet weten Ik hoop echter dat je gemoed, alle feiten in vogelvlucht zo overziend, wordt gesublimeerd in moments musicaux tussen mijmerij van Den…

Het grote komt voort uit de kleine dingen die je eert en verzorgt Het huidige moment is altijd klein in die zin dat het altijd eenvoudig is maar daarin is de grootste kracht verborgen…

Hoe meer we ons als mensen identificeren met de rollen die we spelen hoe minder authentiek de relaties worden In die rollen heb je dan een mentaal beeld van wie je zelf bent en van wie de ander is Jij gaat hierin niet met de ander om maar met wie je denkt dat je bent gaat om met wie je denkt dat de…

zalig zijn de slapelozen want zij zullen het Licht zien worden…

Innerlijk aanvaarden wat je in het huidige moment ervaart Geeft ruimte…

Je kunt niet meer zijn dan je bent omdat je onder je fysieke en psychische vorm één bent met het Leven zelf één met Zijn…

Het verlangen naar liefde dat ieder mens in zich draagt Is het verlangen herkend te worden in zijn Zijn De tegenwoordigheid die je bent het tijdloze Ik Ben herkent zich in de ander Liefhebben is jezelf herkennen in iemand anders…

Een engelbloem reikt naar het gulden licht verscholen tussen donkere wolkendagen, verlangt naar vonk, een streling in een zucht van vleugels vlinderend als een gedicht De engelbloem vermant zich in zijn drang geraakt te worden door een mariposa, een lustbeluste zinderende vlinder, en hoopt op meer dan weihnachtengesang Daar komt een…

Wij zijn elkaar helaas ontgroeid Andere wegen ingeslagen Ons wentelend in welbehagen Bij tijd en wijle haast verschroeid Ik volgde ons proces geboeid Zag onze band gestaag vervagen Wij zijn elkaar helaas ontgroeid Andere wegen ingeslagen Om vrucht te dragen fors gesnoeid Wij hadden veel gemeen bij vlagen Mijn warme hart jou toegedragen…

Elke behoefte komt voort uit angst voor gescheidenheid van het Zelf Relaties zijn bedoeld om gescheidenheid te helen Als je die gescheidenheid heelt Zijn je behoeften niet langer een afspiegeling van angst en onzekerheid…