Alle inzendingen over bevallen

De bevalling bij ’t eerste licht zwermen stijgen op zoeken voer voor kroost en zelf vullen gretig krop. En bij het warmen van de dag dan volgt een lome rust geen fluiten tjilpen kwinkelieren geen kapers op de kust.…

De vriendin van de voormalige Jakhals is donderdag bevallen van een dochter: Bobbie. Lieve Bobbie, "Je papa is je vader wel" en wij zijn even blij als papa en mama Evenblij Meer dan welkom Bobbie!…

je sminkt gezicht met ogen en je huid is naturel lippen zijn de koren naast het orkest in lichaamstaal kleedt je met muziek uit duizend instrumenten gebaart het licht en breekt met vingers kleuren op decors danst bevallig wat emoties met als partner het publiek jij bent hun diva in de grote kunst applaus brengt jou het…

Zelfs Cupido suggereert wellicht Een vertoeven in dromenland Misschien wil ze hem wel, de satyr Draagt ze maar wat graag zijn kroost Hoe bevallig ligt ze erbij, deze tedere Liefelijke, eeuwig belaagde nimf en Half godin Ooit vastgelegd op een bespiedschilderij…

En zou ze heel bevallig haar kuiten en de sproeten op haar schouders tonen dan wist ik dat zij mij tot koning van de nacht zou kronen.…

Haar vlees wil hem verlokken zegt hij laat maar je bent niet bevallig een huis is ze niet waard een regenton is goed genoeg onverschilligt hij woede moet ze koelen desnoods op onschuldige vliegen op witte muur `s avonds huilt ze stil in een hoekje van de donkere steeg, bij haar regenton dan wordt het stil in haar ze rekt en strekt…

Ik heb het nooit onder stoelen of banken gestoken ik vind vrouwen mooi en aantrekkelijk en sterk ik vond dat ik daarom niet mocht spotten met ze ik kreeg van oorsprong de heren van de Here ik val op mannen maar vrouwen bevallen me ik heb de bevalling meegemaakt van mijn dochter ik ben wel homo maar ik heb ook gewoon zaad ik heb het gedoneerd…

Ik heb een tijdje stilgestaan bij zinnen om te zien of ze mij zouden bevallen, bij mij zouden horen of ik gekleed in hen nog steeds dezelfde man zou zijn. Maar wat bleek: ik had gewoon een tijdje door moeten gaan het heeft geen enkel nut bij oude zinnen stil te blijven staan.…

In stilte hebben We je gekregen Waar wij je Met zoveel vrolijkheid Verwachtten - Voor je geboren werd Was je al in stilte Gestorven, Zijn we onverwachts Bevallen van de dood In liefde opgedragen aan onze zoontjes Rikkie * 29-09-1989 + 29-09-1989 Rik * 25-07-1990 + 25-07-1990 Van papa en mama…

het is de regen die me parten speelt ze drupt in regelmaat al mijn gedachten stuk haar monotone vallen schept toch een paradijs voel woestijnen weer bevallen na hun godvergeten zijn juich de bloemen toe in een voortvarend bloeien droom de rijke oogst voordat de droogte hen zal snoeien hier miezert het in somberheid en nostalgie ja…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

soms is licht verder dan de dag van morgen en lijkt hoop begraven in het rulle zand het rad van avontuur draait alleen op een angstige verwachting weet van geen stoppen is durend heet van vuur opnieuw bevallen in het leven laat eeuwigheid voelen ook al sta je dan niet alleen vaak is niets moeilijker te begrijpen dan wat…

Er hangt liefde in de lucht er gaan harten-kusjes vallen op 'n ieder die liefde zoekt en die kusjes doen bevallen Toelichting: Deze hartenkreet draag ik op aan Elma, waarvan haar buitenkant spoort met haar binnenkant en die mij samen met onze gemeenschappelijk vriend H. te R. een aangename museumnacht bezorgde, 5 op 6 maart 2011 Rotterdam-Centrum…

ik zag je flaneren in een bevallig wenden en keren voor de etalages van jouw keuze spelend met je spiegelbeeld paste jij de meest luxueuze outfits door er even in te schuilen om daarna met een joyeuze zwaai afscheid te nemen van de baai van verleidelijkheden stil stapte lichte teleurstelling met een kleine echo door de…

ik zong de mooiste klinkers bij elkaar in een hemels akkoordje zette de liefste letters als paar voor een bevallig tekstje een paradijselijke combinatie als gouden deal waarvoor jij helaas niet viel natuurlijk had ik charmes en talenten ook op muzikaal gebied jij wilde alleen de krenten niet de pap die anderen kregen omdat…

Vanuit het niets vormloos klei zo sprak jij al met mij ik mocht er zijn je handen kneedde mij het voelde fijn je wilde niet teveel van mij pakken anders zou het te zwaar worden ik totaal inzakken te weinig wist je uit ervaring zou ook niet bevallen er zouden gaten in mij vallen dan blijf ik een mislukt hoopje toekomstig…

Mijn gedicht gaat niet over de liefde het is niet eenvoudig om over liefde te schrijven ik ben er te verlegen voor en vermoedelijk ook te oud ik ken geen fladderende vlinders die me op een zomerochtend als een prinses wakker kussen er dwalen geen rupsen onder het strakke korset van mijn bevallige onderbuik de vogels in de tuin vallen…

klus van gisteren zal klaren ik was bij jou beleefde stukken in mijn leven die de droom nooit zijn ontstegen je paste wonderwel in het gegeven dat altijd onbereikbaar was gebleven we hebben dagen met elkaar verweven, de uren waren drachtig van het nieuwe leven we kunnen niet meer terug gisteren zal sterven aan de pijn bij de bevalling…

Glad gepolijst als zij was Duldde zij geen oneven Lang gestrekt in eenvoud Dat bepaalde haar leven Onverhoeds in haar vlak bestaan Was er soms een oneffenheid viel zij aan Grof tierend verpletterend was haar beleid Zonder aanzien mededogen of spijt Tot er die dag een jonge krul verscheen Bevallig libido zij kon daar niet omheen Toen…

mijn schreeuw deed het glas breken duizenden scherven konden hun vorm vergeten waaierden rond vielen als druppels regen kleuren verspattend op de marmeren grond ik zag je ontwaken bevallig het kristal loslaten waarmee ik jou had omgeven in schoonheid zonder leven heb angst onderdrukt virtuele bloemen geplukt om jou te groeten je…

een oude lappenpop is opgestaakt aan het metalen hek dat roestig open kraakt waar ooit het landelijk odeur de hoeve welvaart bracht hangt nu de vuilnisgeur verlaten is het land de wijngaard overwoekerd druiven zuur en klein toch ooit drie sterrenwijn het dorp is grijs vervallen de laatste vrouwen zullen nooit bevallen hun kinderen…

De engel gevallen, geen liefde meer van haat bevallen, pijn keer op keer De duivel uit haar cel, mijn ziel mijn hart, gebroken door hel.…

je danst goud in het licht van de zon rank en bevallig zelfs je schaduw kijkt even niet om ongeschoeid beschrijf je aarde jouw liefde zwaait naar het heldere blauw in atmosferische kou een energetisch fantoom met een hemelse droom in paradijselijke schoonheid als eeuwig symptoom nog is het je lach die de toeschouwer pakt…

duik maar niet in het diepe roep ik binnensmonds naar haar bewijs slechts eer aan oppervlakkigheid het is een loos gebaar dat weet ik goed immers tot meer is zij niet bereid het is haar lach die mij overdondert en zij heeft weet hoe naar lippen te praten ook de bevallige heupen die haar verschijning lijken te omhullen ontgaan mij niet…

’t Leed is geleden, de klus is geklaard ze hebben met zijn tweeën, de klus van bevallen ‘even’ geklaard. ’t Nachtelijk leven wordt bruut nu verstoord, wanneer de kleine vindt dat hij moet worden gehoord. Men neemt het voor lief, want wat weet hij er nou van of het dag is of nacht.…

waar ogen iets doven in het late middaguur ondersteunen handen en armen vlammend haar geestdriftig vuur ondanks het verstrakken van lijnen in het gezicht blijft haar uitdrukking lief en licht in haar bevallig gaan is een zekere traagheid ontstaan die ruimte geeft aan een lach waar vroeger kracht en alertheid was is tedere broosheid…

licht wordt uitgedaan En dan de vrienden die ik schikte om 's nachts op pad te gaan zonder vrees en zoete dromen voor het licht wordt uitgedaan De kelk heb ik leeggedronken als was het het laatste avondmaal of blijf ik nog even zwerven voor het licht wordt uitgedaan Ik heb mijn jas weer aangedaan en spoed me naar beneden waar zij bevallig…

De vrouw was bijna uitgerekend Ze ging bevallen binnenkort Maar ze moest mee met het transport Een schrijver heeft het opgetekend De trein stond stil, de deur ging open Ze struikelde naar het perron Daar was het dat de drang begon Haar vliezen braken bij het lopen En toen zij eenmaal zonder kleren Op douchen wachtend niet meer kon Toen…

Zwanger en bevallig, New Yorks buik, Manhattan.…

Dit is een wonderschone metafoor: De leider van Nieuw-Zeeland krijgt een kind. Nu klinkt er in haar jeugdige bewind een toon van vreugde en vernieuwing door. Ten overstaan van ieder rookgordijntje voedt zij straks vredig en sereen haar kleintje.…