Alle inzendingen over haiku

Bijna elke dag brandt in m’n hoofd een kaarsje voor een gemiste…

Mysterieuze oester, wonderlijk blij in een zee van dromen.…

Als ik ooit een keer echt doorheb hoe te leven, ben ik er dan nog? Als ik eindelijk begrijp hoe het leven gaat, zal het dan nog gaan? Wie kan mij zeggen: Bestaat er tijd van leven zonder verlangen? Zal ik weer dansen als ik het leven liefheb? Of is dat te laat?…

de tuin in verval het seizoen drukt zijn stempel alles gaat voorbij…

Je kijkt jezelf aan soms krijg je duidelijkheid in je spiegelbeeld…

een haiku is een hengelaar die hengelt naar een lieve glimlach ~~~~ Hollandse nieuwe : die eerste verse haiku glimmend van de lach ~~~~ vet van de glimlach presenteert hij zijn haiku de letters glimmen…

doelman afgedankt - geen doel meer in zijn leven - op zoek naar vangnet…

Het vergrootglas danst: zonnevlekjes draaien rond: de bloem zoekt zichzelf.…

de heide zo paars verenigt rood met blauw en hemel met aarde * ~~~~ de paarse heide natuurlijk magisch kleed van liefde en vrede *rood de kleur van aarde - blauw van de hemel paars zelf o.a. van inkeer, vrede, liefde, mystiek…

na het verlies, heeft zij zich hersteld als traag wegtrekkende mist…

bruin gebrand verweerd gehard door het leven toch te weinig geleerd…

vogeltje op muur geboeid door een in bloei staand bosje vogelmuur…

in een roeibootje een pas gehuwd koppeltje - het deint op en neer…

van hoe het begon kan slechts eentje getuigen heel verlicht …… de zon…

De nachten koeler weer langer dan de dagen jaar na jaar najaar…

gevangen en in de put zuivert de zeelt* het water als uitvlucht *vroeger hield men in de waterput soms een mûdhûn of zeelt die het regenwater vrij van ongedierte hield en dus zuiverde.…

Ik wacht op regen u wellicht de warme zon wens die wordt gescoord.…

Vereende krachten bundelen mijn spierweefsel tot ledematen.…

terwijl ze met haar impresario belt, legt ze haar haar goed…

Als ik de zee zie water lucht en land samen voel ik de vrijheid…

ZON de goedlachse zon ziet het van de lichte kant wou dat elk dat kon MAAN de maan leert ons hoe je in bescheidenheid er toch mooi bij kunt staan STER ster hoog gestegen knipoogt voorzichtig naar ons ietsjes verlegen…

mijn blik wordt verblind door alle leugens die de computer verzint ~~~~ de computer knap uitgevonden maakt de mens vrij en gebonden ~~~~ al is haar ware nog zo soft onze vrijheid komt steeds meer op de tocht ~~~~ het is een wonder mailde hij ik kan er echt geen dag meer zonder…

ik voel me zo vrij: een vogel ……… afhankelijk van het jaargetij…

Jij kleine kikker bijna trapte ik op je spring nu maar verder…

een luchtige wolk meen echt dat hij mij uitlacht of ben ik het zelf * *soms zie je onbewust in een wolk wat het onderbewuste je diep van binnen wil vertellen – een vorm van spiegelen? Misschien zoiets als de Rorschachtest die gebruikt wordt in de psychologie? Wat jij in die vlekken van de Rorschachtest ziet zou mogelijk iets over…

Sommige mensen Zijn de aandacht en de tijd Eenvoudig niet waard Stop je energie In wat jij graag ziet groeien In je levenstuin Geef aandacht aan dat Wat jou een goed gevoel geeft Mens, dier, zon en maan Reik naar de sterren Koester blije gedachten Laat de ballast gaan Tijd is te kostbaar Wees positief kieskeurig Elke…

bedelroepen tsjier tsjier tsjier achterelkaar door de zwarte specht lacht tsjier tsjier tsjier tsjier tsjier onophoudelijk wormen en zaden tsjier prurrp onder dakpannen van het huis jonge spreeuwen einde van een droom zaden en wormen meer tsjier tsjier tsjier moord en brand in de holle boom…

Van de koude grond rest een miniem verschil als je wilt groeien, mirakelspelen zijn als stronken boerenkool waarin jij rookworst, waar rijkdom toe leidt? naar meer opportunisme? wonderlijk sneeuwen? 'Mooi' is niet alleen een oppervlakkig patroon voor werkelijkheid, want binnen in je schrijf ik deze songtekst als eindig begin…

hij komt uit de kast het maakt zijn gemoed lichter hij weet zich dichter ~~~~ hij komt uit de kast de deur zwaait moeizaam open en nu maar hopen ~~~~ hij komt uit de kast zijn buikje bomvol gevuld poes pakt hem en smult…

Eenmaal binnenshuis draaide de deurknop niet meer.. bewegingloosheid, twijfelde oprecht, de balans in het donker.. deed stapje opzij. Ik zal niet spreken over dwaas richtingsgevoel ver van openheid zoals vergeten hoe ik door de voordeur kwam lichtvoetig dansend .. de vloer, het behang de vaat op het keukenblad.. moet niet meer…