Alle inzendingen over ex-liefde

totaal gespleten immense pijn ik was vergeten wat het is om alleen te zijn koude nacht van binnen leeg niemand wacht groot gemis en jij die zweeg woorden stil mijn hart verscheurd ijzig kil vol droefenis na wat is gebeurd jij bleef maar liegen was steeds ontrouw opnieuw bedriegen ontsteltenis en geen berouw verloren dromen…

Je kent me zo goed en weet wat je doet je houdt me constant in de gaten kan me nooit echt loslaten laat me gaan en laat me vrij zijn laat me met rust en laat me blij zijn we waren ooit samen veel van plan had graag gewild, maar ging ten koste van mezelf en onze kinderen jij doet alles om te verhinderen dat we elk een andere weg in slaan laat…

Ik ben mijn meisje kwijt ze wil me niet meer zien als ik zeg dat het me spijt komt ze terug misschien? Ik ben mijn meisje kwijt door iets dat ik liet gaan toen kreeg ik het verwijt dat ik haar niet zag staan. Ik ben mijn meisje kwijt kan alleen maar hopen dat ik na verloop van tijd de band weer kan knopen nu is harde werkelijkheid…

Ik heb een vrouw bemind, die best een tweede Troje zou verdienen, en die door drank en heroïne onder mijn ogen werd verpest. Tot ziekbed kromp het liefdesnest, en ik zou zachtjes willen grienen, omdat alleen dit clandestiene sonnetje van ons tweeën rest. Zo'n veertien regeltjes waarmee je een tipje van de sluier licht, wat zout om in…

Intermitterend is hoe het gaat Terwijl ik jou ver achter mij laat. Oftewel soms goed en soms slecht Zoals je dat simpel zegt. Ik voel me wel best wil ik je zeggen Ik weet dat je dat zult weerleggen. Parafraseren zul je niet laten Je hebt me heel goed in de gaten. En zo kabbelt het enige tijd voort Sinds ik de dingen hebben gehoord. Enige…

Je liegt om mij te sparen voor een paarse woede die door je aderen stormt culmineert in pralende trots die je tot keizerin zalft van je zo lustvolle lijf dat voorbijgaat aan mij. Je liegt dat ik blauw zie van de rookgordijnen die je optrekt voor mij maar ik kijk er doorheen zie de kern van je verraad en ontwijk voortaan je blik die mij…

ogen stralen dwalen langzaam over wit papier waar gedachten verhalen vertellen oude historie in stil verlangen weer ontwaakt uit 100 jaar slapen een sprookje van 1001 nachten breekt de muur die onverwoestbaar had geleken woorden komen tot leven dansen op de tijd en vullen de leegte die jij achterliet…

In de kilte van de wind der waarheid ontwaakt de bittere realisatie dat jij inderdaad niet meer bent dan een fluistering gedragen op de vleugels van een droom; een leugen verkleed als belofte.…

En terwijl de maan roerloos boven de velden hangt terwijl de zee haar damp uitblaast over het land terwijl de bomen staan te dromen van de zomer die nog komen zal, terwijl radio Pandora haar klanken strooit in de ruimte van de caravan die nog gevuld is met woorden woorden en bol van woorden- wisselen en luisteren, terwijl Witje zich…

mijn tranen smaken bitter al houd ik meer van zoet mijn huid alsmaar witter de liefde doodgebloed aan droefenis bezweken de lucht ziet enkel zwart jouw vlijmscherpe steken doorboren heel mijn hart toch wil ik niet verdwalen in een spinnenweb van pijn ik zou veel liever stralen en een zonnebloempje zijn…

Ik wil je niet vergeten maar bewaren ver weg in een herinnering samen met de jaren die wij deelden met en naast elkaar ik laat je los sla de volgende bladzijde om van een ander boek met een zelfgeschreven verhaal…

Niet alleen snijdende winterkou beroert jou mijn warme blokkenhuis beschouw al-verbondenheid trotseren fluitende wind harde realiteit het erfgoed van een stil mutante haar stem geur kleur en eens elegante bekoorlijk amusante liefdevolle tante mannen sjansen wijl hunner gedachten dansen en hoge hakken dansen mee tot het vroege ochtendgloren…

Zo verstreken de dagen, oh hoe gelukkig waren wij, geen gesprekken dus ook geen vragen, Samen maar eigenlijk veel te vrij, En nu na de zoveelste ruzie, verlang ik naar die rust van weleer, alsjeblieft niet meer de zoveelste discussie, Want oh god je doet me zo'n zeer. Laat nu en zoek het geluk bij de rest laat me en kijk niet meer naar…

vreemd hoe het kan lopen Zo zonder stilte, of gemis Dat ik onbeperkt blijf hopen Dat dit is, wat het is Dat geen hart breekt van verlangen En ik me nooit vergis Dat ik mij niet meer laat vangen In de liefdesgevangenis Maar waarschijnlijk gaat 't over Al heb ik nog geen zin De blindheid van de liefde Brengt mij terug, bij het begin.…

Sorry dat ik van je ben gaan houden te snel in een korte tijd Sorry dat ik van je ben gaan houden want nu raak ik je langzaam kwijt. Sorry dat ik om je ben gaan geven en je alle liefde gaf Sorry dat ik om je ben gaan geven want nu sta je veraf. Sorry dat ik je wilde beminnen met elke vezel van mijn lichaam Sorry dat ik je wilde beminnen…

Je mist me vast niet maar ooit is dat zo geweest Voor je me verliet was dat gevoel het meest. Je hebt me niet verlaten maar je zal ook niet bij me zijn Je wilde niet meer met me praten daar begon de pijn. We zijn wel samen, feitelijk gezien maar letterlijk eigenlijk nooit. Ik kan alleen maar stilletjes toezien hoe jij onze relatie vergooit…

bergen van oud zeer een dal vol met tranen herinnering aan weleer toen wij nog samen waren ooit was jij degene voor wie ik alles deed we deelden nota bene jaren lief en leed vandaag is alles stil zelfs de klok aan de muur doet niet meer wat ik wil en slaat geen enkel uur hoe kon liefde zo verkoelen dat jij niet langer bleef kon jij…

mijn vriend de wind duwt schip naar nieuw op donker water Autobahn verbijsterend de leegte de dood was vriendelijk, beleefd haar spijt eet het verstand met kersen-rode lippenstift ochtendlicht straalt sterren op het projectiescherm oceaan staan tinten Sarah, blauw en zilver vroeger onbelangrijk ver…

rooddoorlopen dikke tranen tekenen van oud zeer hart gebroken doodse stilte herinnering aan weleer de klok die tikt de koffie loopt jouw foto aan de muur een gouden ring een ochtendzoen mijn hart nog vol met vuur moderne kunst en appeltaart we hadden veel gemeen Barcelona Rome, Praag toch liet jij mij alleen opnieuw begonnen…

als de morgen is gekomen en gisteren zal zijn vergaan dan ben ik met de zon vertrokken dan ben ik ver bij jou vandaan Mijn hoofd zal jouw kussen niet meer raken mijn arm 's nachts niet meer om je heen het punt is gekomen je achter me te laten vanaf nu ben je wat je wilt zijn, alleen Het is niet dat ik je er om haat of omdat je er steeds…

Vertederd verliefd dwalend Langs een dichtgeslibd vennetje In het prachtige Drentse morgenlicht Wees je mij het vleesetende plantje Mijn vlees heb je nooit gegeten Maar mijn ziel wel leeggezogen Ik had het nooit kunnen weten Had ik mij toen maar over je gebogen De hete stralen van de zon Natuur een zoen en je prachtige ogen Mochten uiteindelijk…

Als een schip met transparante zeilen, terloops en licht, verliet een afscheidskus de haven van je mond. Ik bleef verstild achter op de kade en staarde nog lang in de verte alvorens me om te draaien en de mistige avond in te lopen.…

op mijn buik lig ik te drijven dobber ik naar de overkant ik kon niet langer bij je blijven omdat ons huwelijk is gestrand ooit lag ik uren in je armen mijn favoriete tijdverdrijf werd ik bevangen door je charme voelde ik de warmte van je lijf jij was de man van mijn dromen liet steeds mijn hart sneller slaan wist niet dat er een dag zou…

mijn hart, een zee vol tranen ik zwem in mijn verdriet ooit zo gelukkig samen totdat jij mij verliet nu ben jij bij die ander en ik hier heel alleen ooit vonden wij elkaar maar jij ging van me heen alles hier is erg duister er is niets meer wat ik hoor het is je naam die ik fluister maar ik vraag me af waarvoor jij bent niet meer in…

In de verre verte verdwijnt het licht Duister en donder komen snel heel dicht De boom kraakt, jankt, hij lijkt bedrukt Het laatste blad wordt losgerukt Langzaam dwarrelt zij naar beneden Wat is die eerste lentedag lang geleden Geen enkel blad wordt ooit nog zo volmaakt Fluistert de wind die het afscheid bewaakt En nu het blad haast ongemerkt…

Haar benen trappen afscheid langs me heen. Een mokerhamer in een stroom mimiek sloopt de dramatiek uit mijn vertoning. Ze speelt een stevig potje monogame. De deur slaat terug in mijn gewaar. (een momentje hemel op aarde) Ik hoop op blijvende schade roept ze of in ieder geval iets met blijven er in. Ik blaf iets zondigs buiten zinnen knoop…

Elke ochtend die zijn glimlach deed ontwaken bewaarde ik als liefdesbrief - geparfumeerd met rozen omsloten door een kleurig lint - mijn ogen zogen zinnen vol verlangen en de schoonheid van diep blozen maar het schrift vervaagde tot slechts een punt nog zichtbaar was vanmorgen wiste ik de woorden omdat een ander zijn lippen las…

Hoe onvoltooid is onze liefde herinner je je nog dat je bij me binnenkwam met schildersdoek en glunderende lach omdat ik van je houd, zei je verf en kwasten, kleurig palet wij tweeën op het doek en ik, ik voelde me koningin en filmde al je bewegingen vol ijver, gaf je m'n dik gebreide witte vest met capuchon en noemde je mijn Rembrandt…

blaas het stof deksel hoog til eruit het hele leven uitgepakt foto's en wat poëzie licht vergeeld bladzijden iets uitgezakt schrik ik daar beeld van jou alles terug deksel dicht stof is weg net als jij…

Boze woorden galmen nog na Jij zwijgt in een onredelijke stilte Jij geniet in een zichtbaar zwelgen Deze ruzie over ontrouw Ik stik in een ongelofelijk verdriet Ik walg in een zichtbare afgunst Stilte in moordend zwijgen Jij kust in een genadeloze affaire Jij lacht in een zichtbaar genot Boze woorden zijn gezegd Ik ween in een…